และแล้ววันนี้ก็มาถึง…

เช้าวันนี้ เรย์และชูอิจิต้องเข้าไปที่บริษัทเพื่อรับฟังการพิจารณาของคณะกรรมการที่ตั้งขึ้นมาเฉพาะกิจเพื่อสอบสวนเรื่องเหตุการณ์การลวนลามที่เกิดขึ้นในเที่ยวบินวันนั้น

หลังจากรวบรวมหลักฐานและสอบถามพยานที่อยู่ในไฟล์ทนั้นแล้ว คณะกรรรมการลงความเห็นว่า ทั้งคู่ไม่มีความผิด โดยเรย์เป็นผู้เข้าไปปกป้องลูกเรือคนอื่นก่อนแล้วต่อมาจึงถูกลวนลาม ส่วนชูอิจิเข้าไปปกป้องเรย์ โดยไม่ได้กระทำเกินกว่าเหตุ แค่จับแยกผู้ก่อเหตุและผู้เสียหายออกจากกันเท่านั้น ไม่ได้มีการทำร้ายร่างกายใดๆ คงเป็นโชคดีที่เรย์หยุดเขาไว้ได้ก่อนจะชกหน้าคนร้าย ไม่งั้นเรื่องคงไม่จบง่ายๆ แบบนี้แน่ๆ

ทั้งคู่ถูกเรียกให้กลับมาทำงานตามปกติ ส่วนชายผู้ก่อเหตุก็ถูกแบนจากสายการบินเป็นเวลา 5 ปี และถูกดำเนินคดีตามกฎหมายต่อไป

-------------------------------------------

“เป็นอันว่า Happy Ending สินะ”

ฮิโระมิทสึพูดขึ้นเมื่อฟังเรื่องราวจบ

“ใช่แล้ว ไม่โดนตัดเงินเดือนด้วย”

เรย์ยิ้มอย่างมีความสุข

วันนี้พวกเขาสองคนมีนัดกัน เพราะฮิโระมิทสึบอกว่าจะพาแฟนมาให้รู้จักเสียที เพราะคลาดกันตลอด แถมวันนี้จะมีญาติผู้ใหญ่ของทางฝ่ายหญิงมาด้วย เนื่องจากต้องมาคุยกันเรื่องงานแต่งงาน เรย์เลยเหมือนเป็นตัวแทนของญาติฮิโระมิทสึ เพราะพี่ชายของเขาเป็นตำรวจซึ่งประจำการอยู่ที่ต่างจังหวัด พ่อแม่ของฮิโระมิทสึ รวมถึงป้าของเรย์ที่เคารพเหมือนญาติก็เสียไปนานแล้ว เรย์เลยต้องมาเป็นเพื่อนฮิโระมิทสึด้วยนั่นเอง

ยังไม่ถึงเวลานัด เรย์กับฮิโระมิทสึเลยเดินเล่นกันอยู่สักพัก และแล้วเธอก็เห็น

‘เขา’

ชายร่างสูงใหญ่ กำยำ มีผมหยักศกสีดำขลับ ใบหน้าคมคายหล่อเหลา กำลังเดินควงแขนสาวน้อยผมสีน้ำตาลยาวสลวย ใบหน้าสวยหวาน น่ารักแบบสาวญี่ปุ่น ทั้งคู่มีสีหน้ายิ้มแย้ม มีความสุข หัวร่อต่อกระซิกกันราวกับในโลกนี้มีพวกเขาแค่ 2 คนเท่านั้น

เรย์ยืนมองภาพนั้นด้วยความตกตะลึง

นั่น ‘แฟนหนุ่ม’ ของเธอนี่…

‘ทำไมเขาทำแบบนี้ล่ะ?’

‘เขามากับใคร?’

‘เขาหลอกเธอเหรอ?’

คำถามมากมายผุดขึ้นในหัวสมองของเธอ น้ำตารื้นขึ้นมาในดวงตาสีครามคู่สวย

“เรย์… เฮ้!! เรย์ แกโอเคมั้ยเนี่ย?”

ฮิโระมิทสึเรียก

“แก… นั่นแฟนฉันใช่ป่ะ”

“เอ่อ… ใช่ แต่แกใจเย็นๆ ก่อนนะ มันไม่มีอะไร”

“ไม่มีอะไรบ้าอะไรวะ!!! ฉันจะไปถามเขาให้รู้เรื่อง”

ดวงหน้าสวยตอนนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ตัวสั่นระริกเพราะความโกรธ ความอาย และความคับแค้นใจ

‘ไหนบอกรักนัก รักหนาไง โกหก!!! คนโกหก!!!’

“พี่ชู!!!”

เธอเดินฉับๆ ไปปาดหน้าชูอิจิและคนที่เธอคิดว่าเป็นกิ๊กคนนั้น ร้องทักเสียงดังแบบไม่อายคนอื่น

“อ้าว เรย์”

ชูอิจิมองหน้าเธอสีหน้าเรียบเฉย

“อ่อ คนนี้ใช่มั้ยคะพี่ชู? สวยจังเลยค่ะ”

หญิงสาวสวยคนนั้นพูดถึงเธอกับชูอิจิ ใบหน้ายิ้มแย้มนั้นดูน่าหมั่นไส้ชะมัด ชิส์

“พี่ชู!!! คนโกหก!!! ทำไมมาหลอกกันแบบนี้ ไหนบอกว่ารักนักรักหนาไง? ฉันไม่ใช่ของเล่นของพี่นะ”

พูดไปน้ำตาก็ไหลไป ดวงหน้าสวยตอนนี้แดงก่ำ เปรอะเปื้อนด้วยน้ำตาหมดความสดใส สะอึกสะอื้นตัวโยนจนน่าสงสาร ชูอิจิใจกระตุกวูบ เขาทำเธอร้องไห้หรือนี่?

“เรย์... ฟังฉันก่อน” ชูอิจิคราง ตอนนี้เขารู้สึกแย่มาก

“ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เราเลิกกัน!!! ฉันเกลียดคุณ!!!”

พูดจบ เรย์ก็วิ่งหนีไปอีกทาง ฮิโระมิทสึวิ่งตามไป ส่วนชูอิจิและหญิงสาวคนนั้นยืนอึ้งตกตะลึง

“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะพี่ชู?”

ชูอิจิยังคงงงกับเหตุการณ์อยู่ เขาเองก็อยากวิ่งไปอธิบายเรื่องรางกับเรย์นะ แต่จะทิ้งหญิงสาวคนข้างๆ ก็ไม่ได้ ก็เลยปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฮิโระมิทสึไปก่อนละกัน ส่วนเขาก็ค่อยเคลียร์ทีหลัง

“ไม่รู้สิ... เราไปรอที่ร้านกันเถอะ”