ไม่รู้ว่าการบริโภคกาแฟดำกี่แก้วต่อวันถึงเป็นอันตรายแต่กองแก้วกาแฟที่กินหมดแล้วก็วางกองอยู่บนโต๊ะทำงาน

สมองปวดหนึบอย่างมึนงง

ในใจที่ยังพะว้าพะวงกับอาการป่วยของตนเองนั่นไม่ยอมสงบลงเขารู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นในสองปีนั้น แต่เขาคิดไม่ออกว่ามันคืออะไร

ชีวิตเขาเรียบง่ายเสมอมาเขาใช้เวลาทั้งหมดไปกับการเขียนหนังสืออาจจะมีเดินทางท่องเที่ยวบ้างซึ่งก็เป็นธรรมดาและนั่นมักจะทำให้เขาเขียนหนังสือได้ง่ายขึ้น

ในช่วงหลายปีให้หลังเขามักจะเดินทางขึ้นเหนือหิมะและอากาศเย็นจัดของปลายปีเหมือนจะขับไล่หมอกขุ่นมัวในสมองของเขาและพาให้เขาแจ่มในขึ้นอีกครั้ง

แต่ว่าห้องในฟิลาเดเฟียนี่ดูเหมือนห่างจากการใช้งานมานาน

เขาไม่คิดว่าตนเองจะเดินทางขึ้นเหนือและไปอยู่ที่นั่นนานขนาดนั้นเขาเป็นคนติดที่ และชอบอยู่กับบ้านมากกว่า แม้ว่าอากาศหนาวๆจะทำให้สมองแจ่มใสแต่เขาก็ยังอยู่ที่ฟิลาเดเฟียมากกว่าในทุกปี

เขาถอนหายใจกับตนเอง

การที่ไม่รู้ว่าตัวเองไปไหนหรือทำอะไร

น่ากลัวเหมือนกันนะ