เช้านี้ แวะไปใส่บาตร ในชุมชนใกล้คอนโดที่พัก
เพื่อที่จะกลับมาทัน ท่านว.และสามเณรออกบิณฑบาต ในรายการโครงการสามเณรปลูกปัญญาธรรมปี 8  ช่อง True HD 333

เมื่อใส่บาตรเสร็จแล้ว เดินผ่านซอยเล็กๆ
มีน้องผู้หญิง วัยราว 30 กว่า นั่งบนเก้าอี้พลาสติก
ในมือคีบบุหรี่ และก็สูบบุหรี่ เป็นจังหวะไป
ข้างๆ มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ผอมบาง 6-7 ขวบ
นั่งคุกเข่า คุยกับแม่อยู่

เรามองภาพนั้น แล้วไม่สบายใจนัก
เดินผ่านมา แล้วก็เดินกลับไป 2-3 ก้าว

เรา : น้องคะ ขออนุญาตนิดนึงนะคะ
น้องทราบรึเปล่าว่า เวลาสูบบุหรี่
น้องสูบเข้าไปถึงตรงคอ แล้วพ่นออก
แต่ลูกส่าวของนัอง ที่นั่งข้างๆ เค้ารับเข้าไปเต็มๆ
สูบเข้าไปถึงปอดเต็มๆเลยนะ

น้องผู้หญิง ทำหน้างงเล็กน้อย และตอบว่า ไม่รู้

เรา : ขออนุญาตเล่านะคะ
เรามีคุณน้าผู้หญิง พักบ้านเดียว กับน้าผู้ชาย
น้าผู้ชายสูบบุหรี่มาตลอดหลายสิบปี
ป่านนี้เค้ายังอยู่ เค้าไม่เป็นไร
แต่น้าผู้หญิง พี่สาวของเค้า
เป็นผู้รับสารนิโคตินเข้าไปเต็มๆ
เป็นมะเร็งปอด และเค้าจากไปหลายปีแล้ว

ก็ตอนน้องสูบบุหรี่ ให้ลูกส่าวเค้าอยู่ห่างๆนะคะ
จะเป็นผลดีกับน้องเค้าค่ะ
และหากให้ดีที่สุด น้องก็ลดการสูบลงนะคะ

เรายิ้มให้อย่างเมตตา
โชคดีว่าน้องเค้าก็รับฟังอย่างดี ?

..เรารู้สึกว่าเราได้บอกกล่าว และแนะนำน้องเค้าแลัว
โชคดีว่าน้องเค้ายังรับฟัง ไม่ถือโทษโกรธเรา
เมื่อได้บอกไปแล้วก็สบายใจ..

เรายังรำลึกที่ พระอาจารย์ ว.วชิรเมธี
ท่านสอนเสมอว่า
"คนทุกๆคน เป็นคนๆเดียวกัน
โลกทั้งผองเป็นพี่น้องกัน"

เราจึงกล้าแนะนำน้องเค้าไป
และคิดว่า ..
แม่..ควรเป็นคนที่ปกป้องดูแลลูกอย่างดี
มากกว่า..การทำร้ายลูกเสียเองทางอ้อม

?????