อาจเพราะว่าหวังผลให้การรักษานี้เป็นไปได้ด้วยดี และกลับมามีความสุขอีกครั้งล่ะมั้ง

เอาเข้าจริงแล้ว ไม่ได้อยากมีความสุขอะไรขนาดนั้นหรอก

แค่ไม่ทุกข์ใจก็พอแล้ว แค่อยากแฮปปี้กับอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ในแต่ละวัน

แค่นั้นเอง

ยาได้ผลพอสมควร จริง ๆ แล้วหมอบอกว่ามันคงไม่ได้ผลกะทันหันภายในไม่กี่วัน

ต้องรอดู3-4 สัปดาห์ ถึงจะเห็นผลขึ้นมาบ้าง

อย่างน้อยฟลูอ็อกซิตินก็ช่วยให้ใจสบายขึ้นมาบ้างนิดหน่อย

ความจริง ไอ้อาการที่เป็นอยู่นั้นมันสามารถเกิดขึ้นได้กับบุคคลทั่วไป

ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร อยากนอนอย่างเดียว

เมื่อก่อนเคยชอบการวาดรูปมาก ก็ไม่อยากวาดอีกต่อไป

เมื่อก่อนชอบดูหนัง ฟังเพลง พอพักนี้อะไร ๆ ก็ดูน่าเบื่อไปหมด

มันอาจเรียกว่าอาการ หมดแพชชั่น ละมั้ง

แต่เป็นการหมดแพชชั่น ที่ไม่เหมือนคนปกติทั่วไป

มันเคว้ง ไร้ที่ไปยังไงไม่รู้

ตอนกลางวันก็ไม่อะไรมากหรอก

พอตกกลางคืนมานี่สิ...

เหมือนจะดาวน์ลงเรื่อย ๆ เลย

พยายามออกกำลังกาย ดูแลตัวเอง

ยิ้มในกระจกเยอะ ๆ

ดีขึ้นมาบ้าง แต่ก็ไม่ทั้งหมด

ที่สำคัญ

แม่ต้องรู้เรื่องนี้

จะให้ปิดบัง ก็ยังไงอยู่