เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เมื่อคิดออกจะมาเขียนสุพรรณฝันเฟื่อง
หนึ่ง : ผิดที่เราเจอกันช้าไป
  • เชื่อว่าหลายๆคนคงจะมีประสบการณ์แบบในหัวข้อกันมาบ้างไม่มากก็น้อย
    เราเองก็มีหลายเหตุการณ์ที่รู้สึกว่า 'ทำไมก่อนหน้านี้ไม่เจอแบบนี้นะ' 'ทำไมตอนนั้นไม่คิดแบบนี้นะ' แล้วทำให้รู้สึกเสียดายในใจเล็กๆ (หรือค่อนข้างสาหัส)

    นี่คือหนึ่งในเหตุการณ์ 'เจอกันช้าไป' ของเรา

    Art Jeeno


    สำหรับใครที่สงสัยว่า Art Jeeno คืออะไร (วะ) เรามีภาพตัวอย่างมาให้ชมกันค่ะ



    (ขอบคุณภาพจากรายการ HANG OUT NOW ด้วยนะคะ)

    ใช่ค่ะ Art Jeeno เป็นคนค่ะ
    แล้วคนๆนี้มีอะไรน่าสนใจจนทำให้เรารู้สึก 'เราเจอกันช้าไป'

    จากภาพนะคะเราจะเห็นได้ว่า.... (นี่ไม่ใช่งาน presentation นะคะนักศึกษา)

    เอาใหม่

    พี่เขาเป็นนักเล่าเรื่องผ่านภาพค่ะ

    สำหรับแฟนๆหนังสือของ Salmon Books หลายๆคนอาจจะรู้จักพี่อาร์ตมาเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว
    แต่สำหรับเรานี่คือการค้นพบครั้งแรก

  • มีอยู่หลายครั้งที่เวลาเราเข้าร้านหนังสือเราจะชอบไปหาหนังสือซื้อกลับบ้าน หรือไม่ก็ไปเดินฆ่าเวลาในนั้น
    ส่วนใหญ่หนังสือที่ดึงดูดเราได้ค่อนข้างมากก็จะเป็นพวกหนังสือที่หน้าปกสวยๆ แปลกๆ ไม่ก็เป็นหนังสือของนักเขียนที่เราชอบอ่านอยู่แล้ว
    และในช่วงหนึ่ง มีอยู่หลายครั้งเช่นกันที่เราจะหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา
    หนังสือเล่มนั้นชื่อว่า "โตเกียวเก้อ" ซึ่งวาดและเขียนโดย Art Jeeno (ต่อจากนี้จะขอเรียกว่า พี่อาร์ต)
    หยิบบ่อยมาก (บวก ก ไก่ อีกห้าพันตัว) แต่ไม่เคยซื้อเลย เพราะคิดว่ากลับมาซื้อเมื่อไหร่ก็ได้ และอยู่ในช่วงที่เห่อหนังสือพี่เบ๊น เลยทุ่มหมดตัวกับพี่เขาไป

    แต่ไม่กี่วันมานี้ พึ่งได้มาเห็นพี่อาร์ตด้วยความบังเอิญบน ท่อคุณ แล้วก็พึ่งได้เห็นหน้าค่าตาว่าพี่เค้าเป็นแบบนี้นี่เอง...
     
    อ้อ

    //ตบเข่าดังฉาด
    หนุ่มแว่น!
    ให้ตายเถอะจอร์จ ทำไมเราถึงพึ่งมาเจอคนๆนี้นะ!

    หนุ่มแว่นเกี่ยวอะไร

    คือส่วนนี้เป็นความชอบส่วนตัวค่ะ เป็นคนชอบหนุ่มแว่น มีความคิดอยู่เสมอว่าหลังแว่นมักจะมีอะไรที่น่าค้นหาอยู่ รอให้เราค้นพบ  (แฮ่)

  • หนุ่มแว่นเป็นความดีงามแรกที่ได้พบ

    ความดีงามที่สองคือ พี่อาร์ตวาดภาพ
    เรารู้สึกว่าคนที่เสนอผลงานออกมาเป็นภาพเนี่ย ดูมีรูปธรรม จับต้องได้ มองเห็นได้ และเข้าใจได้ง่ายกว่าเป็นตัวหนังสือยาวๆ (แต่เราก็อ่านหนังสือยาวๆนะ) และผลงานของพี่เขาตอบโจทย์ตรงนี้ เขาเล่าเหตุการณ์ต่างๆไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง พี่เขาสามารถวาดภาพออกมาได้และทำให้เราเข้าใจได้ง่าย
    เราลองค้นในเว็บอากู๋เกี่ยวกับพี่เขา ก็ได้เจอบล็อกที่เขาเคยทำไว้เมื่อนานมาแล้ว (อัพเดทครั้งล่าสุดคือเมื่อไหร่ไม่แน่ใจ) ได้เห็นการ์ตูนที่เขาวาดไว้ในสมัยแรกๆ ก่อนที่จะได้มาทำหนังสือเล่มแรกที่ชื่อ 'กลับหลังหัน' ได้เห็นวิธีการเล่าเรื่องของพี่เขาที่ทำให้เรารู้สึกตลกไปกับมัน ก็ทำให้เรารู้สึก 'เสียดาย' ขึ้นมาบ้างแล้ว

    ความดีงามที่สามก็คือ พี่อาร์ตเป็นคนเชียงใหม่
    และส่วนตัว(อีีกแล้ว) จะชอบสนับสนุนงานของคนบ้านเดียวกัน (แค่มองตากันก็เข้าใจอยู่ เฮ้!) รู้สึกเหมือนอยากสนับสนุนให้คนในบ้านเราได้มีผลงาน ได้เป็นการเปิดกว้างทางสังคม และเป็นเหมือนใบเบิกทางในการหางานทำของเราต่อไปในอนาคต เพื่อเป็นการให้กำลังใจคนเหล่านั้นต่อไป (สู้ๆ)

  • ความดีงามอันสุดท้ายที่เราจะพูดถึง (ซึ่งในหัวเราจริงๆมีเยอะกว่านี้) ก็คือ พี่อาร์ตเรียนจบในมหา'ลัยที่เรากำลังจะแอดมิชชันเข้า!
    แถมยังเป็นคณะที่เราชอบมากๆจากหนังเรื่อง 'เพื่อนสนิท'
    สำหรับเรา เรารู้สึกเหมือนมีแรงผลักดันที่จะเข้าเรียนให้ได้ เพราะเราอยากจะรู้ว่า ถ้าเราเข้าไปแล้ว เราจะสามารถมีวิธีคิด วิธีสร้างสรรค์ผลงานจากสิ่งที่เราเรียนรู้ มาประยุกต์ดัดแปลงได้อย่างพี่เขาบ้างมั้ย ในเชิงของการนำมาต่อยอด

    เหล่านี้คือส่วนหนึ่งที่ทำให้เรารู้สึก "ผิดที่เราเจอกันช้าไป"

    และอีกส่วนหนึ่งก็คือ เมื่อไม่นานมานี้ เรากลับไปที่ร้านหนังสืออีกครั้ง และหาหนังสือของพี่อาร์ต

    ปรากฏว่า หมด...

    ผิดที่เราเจอกันช้าไปจริงๆแหละค่ะพี่.

    ป.ล. ทำไมพี่อาร์ตต้อง ปลาช่อน แล้วอะไรคือ ปลาช่อน คะ 
    หรือว่าพี่ชอบกินปลาช่อนกันนะ ?

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in