ใช่ค่ะ นั่นคือชื่อยาตัวใหม่ของเรา เดส-เฟวน-ลา-แฟก-ซีนนนนเน่อะ  นับวันชื่อยาที่เราได้มันก็ชักจะอ่านยากจำยากขึ้นทุกวันๆ เราตัดสินใจแล้วว่าเราจะเลิกจำชื่อยา เพราะเราเบื่อ เบื่อที่จะจำ เบื่อที่จะกิน เบื่อที่จะต้องไปหาหมอ เบื่อที่จะต้องรักษาตัวเอง เบื่อ

นับถึงวันนี้ เราเพิ่งกินยาใหม่ไปได้แค่ห้าวัน ถามว่ามีอะไรดีๆ เกิดขึ้นไหม? ไม่มี แล้วอะไรแย่ๆ ล่ะ? หึหึ เพียบ

เสียดายที่ตอนที่เราหาหมอจิตรอบแรก เราไม่ได้สนใจที่จะเขียนบล็อกรีวิวการพบจิตแพทย์โดยละเอียดให้ผู้คนได้รับรู้ เราเลยไม่มีข้อมูลว่าตอนที่เราเริ่มไปหาและตอนที่เราอาการดีขึ้นตอนนั้นมันเป็นยังไง จริงๆ เรามีบันทึกในโน้ตแล้วก็มีรายงานอาการและการพบหมอแต่ละครั้งอย่างละเอียดกับเพื่อนในไลน์นะ แต่มันต้องไปขุดหาไง งานช้างมาก เพราะมันก็ตั้งแต่ต้นปีนู่นนนน กว่าจะหาเจอเราคงหายพอดี ... หายไปจากโลกนี้นะ ไม่ใช่หายจากโรค

เรามีอาชีพเป็นทนาย (หลายคนคงรู้แล้วจากการตามอ่าน) โดยอาชีพแล้ว เรามีหน้าที่ไปทะเลาะกับชาวบ้านเพื่อปกป้องผลประโยชน์ของลูกความของเรา เราจำได้ว่าก่อนที่เราจะโดนหมอออโธส่งไปหาหมอจิต ความรู้สึกเราตอนนั้นคืออยากลาออกมา (ไม่รวมเรื่องอยากตาย) เราทำอะไรไม่ได้เลย ทุกอย่างดูยากไปหมด พอเราทำไม่ได้เราก็ยิ่งเครียด สภาพร่างกายก็เป็นปัญหา เรารู้สึกเกลียดงานพอๆ กับที่เราเกลียดตัวเอง จนเราถูกส่งมาหาหมอจิต จนหมอจิตให้กิน fluoxetine (ไหนบอกจะไม่จำชื่อยาไง) แล้วเราก็ดีขึ้น เรารู้สึกสบายใจขึ้น เราทำงานที่หมกไว้ทั้งหมดเสร็จอย่างรวดเร็ว เราทะเลาะกับคนได้ทุกประเภท เวลาอารมณ์เสียก็จะเสียแค่แป๊บๆ แล้วเราก็จะบอกตัวเองว่า ‘ช่างแม่งมันดิ’ แล้วเราก็จะลืม ใช้ชีวิตต่อได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถึงขนาดที่เราเรียกยา fluoxetine ว่ายาช่างแม่งอ่ะ เพราะมันทำให้เราช่างแม่งได้กับทุกอย่างจริงๆ 

ในช่วงที่เราอ่อนแอ เวลาที่เราต้องไปทะเลาะกับใคร เราได้แต่ภาวนาให้พวกเขาคิดปราณีเราสักนิดก็ยังดี ขอให้เขาอย่าร้ายกับเรามากนัก ไม่ใช่ว่าเราจะไปทำร้ายอะไรเขานะ ในสภาพนั้น เราทำอะไรใครไม่ได้หรอก แต่ที่เราคิดแบบนั้นก็เพราะเรารู้ว่าเราจะไม่สู้ เราอยู่ในจุดที่เราพร้อมจะยอมเสียเปรียบทุกอย่าง ขอเพียงแค่ให้เราออกมาจากสถานการณ์นั้นให้เร็วที่สุด — แต่เราก็ยังไม่เคยถึงจุดต่ำสุดตรงนั้นสักที ที่ผ่านมาเราจะฝืนได้ตลอด ฝืนตัวเองให้สู้ต่อ ฝืนตัวเองให้ทน ‘แกจะบ้าค่อยไปบ้าทีหลัง อย่าเพิ่งบ้าตอนนี้ แกต้องไม่ทำให้คดีเสีย แกห้ามทำงานพัง เข้าใจมั้ย!’ — ผลจากการฝืนตัวเองก็คาดเดาได้ไม่ยากค่ะ สภาพจิตเราก็จะพังหลังจากนั้น คนรอบตัวก็จะเดือดร้อนไปหมด มันก็ต้องแลกอ่ะเนาะ ให้ทำไง

แอบคิดว่าอิยาชื่อยากๆ นี่จะอยู่กับเราได้ไม่นานอีกตามเคย ถ้าหมอจะเปลี่ยนยาอีกคราวนี้ เราว่าเราจะขอกลับมาลองกิน fluoxetine ใหม่น่าจะดีกว่า นี่เบื่อที่จะลองยาใหม่ไปเรื่อยๆ แล้ว มันทรมาน