ฝนตก… ตระหนกแล้วแก้วขวัญ ฟ้าตวาดหวีดลั่นหวั่นผวาเมฆดำ… ถลำถลึงทะมึนมาแสงไฟประกายหล้า… แปลบปลาย… ฝนกระทบหลังคาเสียงซ่าซู่ลมไหวไหลลู่เวียนว่ายฝนริน… ดินสะดุ้ง… ด่าวดายเกิดดวงดอกไม้… ใสบาง มองฝน… ริมชานจากบ้านเรือนฝนเหมือนม่านหนา… มิซาสร่างเส้นน้ำฝนนั้นเป็นเส้นตะรางกรงขังกั้นขวางหน้าต่างใจ ฟ้าฝน… กลนี้...