เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
fictionjanuary jay
(OS) Gravity
  • * fiction



    Park Woojin x Kang Daniel  /  Kang Daniel x Park Woojin

    * Warning : เหมาะสำหรับคนที่ไม่ซีเรียสเรื่อง position 




    BGM : Cave Me In - Gallant x Tablo x Eric Nam *คลิกขวาที่คลิป กด loop*





    You got me feeling like
    You get me lifted like


    7.34 
    รถไฟฟ้าใต้ดิน 
    เชิ้ตขาวเหมือนเดิมทุกวัน
    เนคไทสีแดงเข้มที่คงหนีไม่พ้นสียูนิฟอร์มบริษัท
    แว่นสายตากรอบเงินที่ส่งรับกับแก้มขาวยิ่งทำให้น่ามอง


    เขาจะต่อแถวของประตูถัดไปทางซ้ายเสมอ 
    และผมก็หันไปมองเสมอ
    รู้ตัวอีกทีก็เอาแต่มองทุกวันซะแล้ว

    รถไฟฟ้าวันนี้ไม่ต้องรีบมาก็ได้นะ เสียไปเลยได้ยิ่งดี





    7.30
    รถไฟฟ้าใต้ดิน 
    กางเกงสแล็คสีเข้มเข้ารูปพอดีตัวเหมือนเดิมทุกวัน
    กระเป๋าหนังสีดำที่คงเต็มไปด้วยเอกสารสำคัญ
    สร้อยข้อมือเส้นเล็กสีเงินที่ขับให้ผิวแทนสวยยิ่งสวยน่ามอง


    แดเนียลปรับระดับการเดินให้ช้าลงเล็กน้อย
    และเลือกจะต่อแถวประตูถัดมาจากเขา คนไม่แออัดเท่า 
    และคงจะดีกว่าถ้าไม่ต้องใกล้ชิดกันข้างในขบวน

    เกิดทำตัวแปลกๆไปจะทำยังไง



    Love's either got you over heels or overdosed
    It's got you off your feet or on your toes
    It's got you out your seat or in your place
    It's got you digging it or your grave



    ' เรียนผู้โดยสารทุกท่านโปรดทราบ ขณะนี้รถไฟฟ้าเกิดเหตุขัดข้อง ทำให้ขบวนถัดไปล่าช้าเป็นเวลา 15 นาที  ทางเราจะดำเนินการแก้ไขโดยเร็วที่สุด หากมีการเปลี่ยนแปลงจะประกาศให้ทราบในทันที ขออภัยสำหรับความไม่สะดวก ขอบคุณค่ะ ' 





    " คุณ " ไม่ปล่อยให้เวลาเสียเปล่า พัคอูจิน ที่ต่อแถวถัดไปทางขวาก็สาวเท้าเข้าไปทักเป้าหมายทันที

    " คุณครับ ขอโทษนะครับ คือผมมีเวลา 15 นาที ผมรู้ว่าอาจจะดูเหมือนโรคจิตนะครับ แต่ผม.. " 

    " ผมไม่คิดว่าคุณโรคจิตหรอกครับ " ถึงจะยังงงอยู่แต่ร่างสูงก็รีบตอบกลับไปทันที พร้อมกับส่งยิ้มเบาๆ ที่หวังว่าคงจะดูปกติที่สุด และมันก็ทำให้ฝ่ายเริ่มต้นที่ถึงแม้จะยังประหม่า แต่ก็ส่งยิ้มกลับมาให้เหมือนกัน

    " คือ ผมเห็นคุณตรงนี้ทุกวันเลย ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนนะครับ แต่ ผมหยุดมองคุณไม่ได้จริงๆ.. " พัคอูจินยังคงรัวไม่หยุด 

    แดเนียลไม่แน่ใจว่าสีหน้าของตัวเองในตอนนี้เป็นยังไง 
    และประโยคที่ได้ยินนั้นก็ดูจะเกินจริงจนเขาไม่อาจเชื่อได้
    แต่เค้ารู้เพียงแค่ว่าคนผิวแทนตรงหน้าน่ะ ยังดูดีมากๆเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย


    " ผมไม่แน่ใจว่าคุณจะรังเกียจมั้ย ถ้าผมจะอยากทำความรู้จักกับคุณ เอ่อ คุณ.. " 

    " แดเนียลครับ ผมชื่อแดเนียล"

    " คุณแดเนียล ผม.." และไม่ทันจะได้แนะนำตัว

    " พัคอูจิน " คนตรงหน้าก็ตอบแทนเขาเสียแล้ว

    " ครับ?   .... เราเคยเจอกันหรอครับ " พัคอูจินสาบานได้เลยว่าไม่เคยรู้จักกับแดเนียลมาก่อน ก็จะไปเคยได้ยังไง ถ้าเคยก็คงจีบไปนานแล้วมั้ยล่ะ หรือจะเคย? 

    " อ๋อ เปล่าหรอกครับ ก็คุณน่ะดังจะตายไม่ใช่หรอตอนอยู่มหาลัย " 


    ตามธรรมดากับตำแหน่งนักกีฬามหาลัยคงไม่ทำให้คนๆนึงเป็นที่รู้จักขึ้นมามากมายอะไร
    แต่กับพัคอูจิน นักกีฬาบาสเก็ตบอลมหาลัยน่ะ นอกจากจะเล่นเก่งแล้ว เขายังเรียนเก่ง แถมหน้าหล่อคม ฟันเขี้ยว กับผิวสีแทนน่ะ ใครจะไม่ชอบรู้จักบ้างล่ะ




                                                                                                                  


    woooooojin
    หวัดดีครับคุณ

    woooooojin
    ถึงออฟฟิศยังครับ :)


    Dani~el
    ถึงแล้วครับบ

    Dani~el
    คุณล่ะ หาอะไรกินรึยัง



    Baby, I want you to cave me in
    So maybe I won't have to admit it



    10.45
    รถไฟฟ้าใต้ดิน
    เสื้อยืดสีขาวใส่สบาย และกางเกงยีนส์สีเข้มพอดีตัว
    กางเกงยีนส์ขาดเข่าสีซีด และรองเท้าผ้าใบสีดำคู่เก่ง
    เปลี่ยนหนุ่มออฟฟิศสองคนให้สมกับเป็นวันหยุด
    และเดทแรก 



    " คุณบอกว่าเคยดูผมแข่ง เป็นยังไงบ้างหรอ " บรรยากาศของวันเสาร์ กับกลิ่นกาแฟหอมๆ หลังจากพูดคุยเรื่องอื่นกันไปเยอะแล้ว พัคอูจินที่วันนี้ดูผ่อนคลายขึ้นมากก็ถามเรื่องนี้ขึ้น

    " match ไหนล่ะ " ก็แดเนียลน่ะ เคยไปดูตั้งหลายครั้งน่ะสิ

    " โหคุณ ดูผมหลาย match เลยหรอ อายจัง " เจ้าของเสื้อยืดสีดำยิ้มเขินที่ได้รู้ว่าอีกคนเคยเห็นเค้ามาตั้งไม่รู้กี่ครั้ง ทำไมกันเขาถึงไม่เคยได้เจออีกฝ่ายเลย

    " อายอะไรล่ะ คุณเท่จะตาย มีอะไรให้อาย " พูดออกไปแบบนี้คงไม่ได้ทำให้ดูเหมือนเป็นแฟนคลับหรอกใช่มั้ย ผมน่ะ ไม่ใช่แฟนคลับหรอกนะ

    " พอละ ผมไม่ถามแล้วดีกว่า " พัคอูจินน่ะเขินจริงๆนะ ถึงสมัยเรียนจะมีคนมาชอบมาสนใจอยู่พอตัว แต่การได้รู้ว่าคนตรงหน้านี้รู้จักเค้า แล้วยังเคยมาดูตอนเค้าแข่งตั้งหลายที ก็ทำให้ทำตัวไม่ถูกอยู่เหมือนกัน



    " คุณล่ะ ตอนนั้นที่มาทักผม คิดอะไรอยู่ ตกใจนะ รู้ปะ" แดเนียลถามออกไปบ้าง ความตื่นเต้นในตอนแรกที่เจอกันหายไปตอนไหนก็ไม่รู้ เราเข้ากันได้ดีและเร็วแบบที่ไม่เคยเกิดกับใครที่ไหนมาก่อน มันทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายจนกล้าจะพูดคุยไปเสียทุกเรื่อง

    " คือจริงๆก่อนที่เค้าจะประกาศรถเสียน่ะ ผมแอบคิดในใจว่าขอให้มันเสีย ถ้าเสียผมจะเข้าไปคุยกันคุณ " พูดไปก็ขำไป คิดแล้วเขาก็ยังอายอยู่เลยกับสิ่งที่ทำลงไปเมื่อสองสัปดาห์ก่อน

    " แล้วมันก็เสียจริงๆ คุณนี่จริงๆเลยนะ " แดเนียลแกล้งทำหน้าดุใส่ 

    " อะไรกัน คุณไม่ดีใจหรอ " คนผิวแทนแกล้งพูดหยอกพร้อมกับมองจ้องลึกเข้าไปในดวงตาจนทำให้อีกฝ่ายต้องหลบตาจากดวงตาคู่สวยนั่น

    " ก็ดีใจ " เจ้าของผิวขาวเอ่ยเสียงอ่อน

    " อะไรนะ " พัคอูจินยังแกล้งหยอกไม่หยุด

    " ป่าว "

    " ผมได้ยินหรอก " 

    " คุณ! " แดเนียลแกล้งทำหน้าดุพร้อมกับเสียงแข็งอีกครั้ง แต่ก็นั่นล่ะ เขาทำได้ไม่นานหรอก



    Baby, I want you to cave me in
    So maybe I won't ask to forget it
     


    Dani~el
    ผมถึงบ้านแล้วนะะ

    Dani~el
    คุณล่ะ


    woooooojin
    ใกล้แล้วครับ

    woooooojin
    วันนี้ขอบคุณนะครับ :)


    Dani~el
    เหมือนกันครับ :)




    Gravity makes wonders
    But it also doesn't seem to wait
    Float like clouds on water
    Or waves across an open plane






    Dani~el
    คุณเริ่มประชุมแล้วใช่มั้ยครับ ผมพิมทิ้งไว้นะ

    Dani~el
    สุขสันต์วันครบรอบของเรานะครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ขอบคุณที่ดูแลกันมาตลอด 2 ปีนะ

    Dani~el
    ต่อจากนี้ก็มาอยู่ด้วยกันไปนานๆ เป็นสิบๆปีเลยนะครับ~

    Dani~el
    เจอกันคืนนี้ อย่าลืมแวะซื้อเครื่องดื่มมาด้วยล่ะ เอาตามใจคุณเลย ^^



    Dani~el
    รักคุณครับ 







    .
    /end

    ไปต่อกันที่จอยยยย (ล้อเล่น)

    ยังจำคุณอดีตนักกีฬามหาลัยกันได้มั้ยคะ แฮ่
    ถ้ายังไม่เคยอ่าน อ่านได้ตรงนี้ > (OS) Peach / Vodka / Daniel


    ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณค้าบ 


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in