ตึก ตึก ตึก~  เสียงฝีเท้าสองข้างของหญิงสาวคนหนึ่งที่ทั้งวิ่งและเดินสลับไปมาพร้อมทั้งดูนาฬิกาบนข้อมือของเธอ ขณะนี้เป็นเวลา 08.10 น.แล้ว ประตูรั้วโรงเรียนกำลังเลื่อนปิดโดยลุงยามมีนามว่า ลุงเฉิ่ม พร้อมทั้งครูที่ระเบียบหนักอย่างครูไพโรจน์ยืนอยู่ "เหี้ย อิขาสองข้างนี่ก็ช้านักนะ"  เธอสบถพร้อมกับรีบวิ่งเพื่อให้ทันก่อนที่ประตูรั้วโรงเรียนจะปิด "ลุงงงง!! รอหนูก่อน โอ้ย~ เหนื่อย"  เธอหอบหายใจเข้าออกไปมาอย่างเหนื่อยล้า พร้อมทั้งถอนหายใจแรงๆ ซึ่งแน่นอน เธอไม่ทัน...(เอิ่มมม)... "โหหหหหหครู~ หนูมาช้าแค่ไม่กี่วิเองน้าา เปิดประตูให้หนูเข้าไปเถอะ นะๆๆๆๆๆ"  เธอใช้ลูกอ้อนที่เคยใช้เป็นประจำ เพื่อให้ครูใจอ่อน แต่ทว่า "ครั้งแล้วครั้งเล่าแล้วนะเธอน่ะ บอกกี่ครั้งแล้วให้ตื่นมาโรงเรียนให้ทัน ฉันให้โอกาสเธอมานี่เป็นสิบแล้วมั้ง!"  ครั้งนี้ท่าจะยากแหะ "ครูให้หนูทำอะไรก็ขอให้หนูเข้าไปเหอะน้าา นะคะครู~"  ครูไพโรจน์ถอนหายใจแล้วพูดขึ้นมาว่า "ครูจะหักคะแนนเธอ 10 คะแนน แล้วไปวิ่งรอบสนาม 5 รอบ เธอถึงจะขึ้นไปเรียนได้"  เธอได้ยินอย่างนั้นถึงกับทำตาโต แล้วพูดว่า "โหครู~ ไม่หักไม่ได้เหรอ แค่วิ่งก็พอแล้วมั้งคนไทยด้วยกัน"  "เลิกกวนประสาทครูได้แล้ว  ลุงเฉิ่มเปิดประตู"  ครูว่าอย่างเอือมๆแล้วหันไปบอกลุงเฉิ่มให้เปิดประตู ร่างบางเดินมาหยุดอยู่หน้าสนามฟุตบอลมองซ้ายมองขวาเตรียมตัวชิ่ง แต่ขาอีกข้างยังไม่ได้ก้าวเลยก็มีเสียงดังจากข้างหลังว่า "ถ้าเธอคิดจะชิ่งละก็ เธอได้เจอดีแน่วนิสา"  เธอสดุ้งเล็กน้อยแล้วปฏิเสธเสียงแข็งว่า "โหครูก็พูดไป ใครมันจะไปคิดแบบนั้นกันล่ะคะ แหะๆๆๆ"   3...2...1...Go!