"ยุนกิ..."
ยุนกิ : ....
"ทำไมถึงทำแบบนั้น?"
ยุนกิ : ก็ฉันพูดไปแล้วไม่ใช่หรือไง? เธอน่ะ เป็นของฉัน...
"....."
ยุนกิ : เธอชอบนัมจุนเหรอ?
"คือว่านะ ฉันไม่ได้ชอบนัมจุน และฉันก็ไม่ได้ชอบนาย!"
ยุนกิ : งั้นเหรอ? เข้าใจล่ะ
"คนที่...คนที่ทิ้งฉันไปก็คือนายไม่ใช่หรือไง? แล้วตอนนี้...แล้วมาพูดอะไรเอาตอนนี้?"
ยุนกิ : ฉันไม่เคยลืมเธอเลยนะ
"....."
ยุนกิ : ก็ตอนนั้นมันช่วยไม่ได้นินา ถ้าฉันเล่าให้เธอฟัง ความตั้งใจของฉันมันต้องถูกสั่นไหวแน่ ๆ
"อื้อ...แบบนั้นมันก็ดีแล้วนิ"
ยุนกิ : เอ๊ะ?
"ยุนกิน่ะ อยากทำให้ฝันเป็นจริงไม่ใช่หรือไง?..."
ยุนกิ : แต่ว่า... ฉัน...ฉัน...
"มีสติหน่อยสิ! ฉันน่ะ ลืมนายไปแล้ว..."
ยุนกิ : งั้นเหรอ... เข้าใจล่ะ...ฉันเข้าใจแล้ว
ในตอนนั้น
ฉันเอาแต่พึ่งยุนกิ...
พอไม่มียุนกิแล้ว
ชีวิตของฉันก็ยิ่งดิ่งลงเหว...
ฉันดันคิดไปเองว่า ยุนกิจะอยู่ข้างฉันตลอดไป..
เพราะงั้น ฉันถึงพยายามบีบบังคับตัวเองให้ลืมยุนกิ
บีบบังคับตัวเองให้เกลียดยุนกิ...
ฉันน่ะ อยากลบภาพอดีตที่มียุนกิ
ก็แค่นั้นเอง...
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in