เอ๊ะ? อะไรเหรอ?!

    "เดี๋ยว...เดี๋ยวสิ! ฉันเจ็บนะ!"

ไหล่ฉันจะหลุดอยู่แล้วเนี่ย...

เจโฮป ： เร็วเข้า ถ้าไม่รีบ ต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ

เพราะงั้นฉันถึงถามว่าเกิดอะไรขึ้นไงเล่า! อธิบายให้ฉันฟังสิ!

และเมื่อประตูห้องซ้อมถูกเปิดออก

ตรงนั้น...ภายในห้องนั้น...

กลับกลายเป็นสมรภูมิรบ

ยุนกิกำลังนั่งคล่อมนัมจุนอยู่

ท่าทางของเขาเหมือนกำลังจะต่อยไปที่หน้าของนัมจุน

    "นายจะทำอะไรของนาย!!!"

นัมจุน : อาร์มี่จัง...

ยุนกิ : แม่งเอ๊ย!

    "ยุนกิ ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ ถอยออกมาจากนัมจุนนะ!"

ยุนกิลุกขึ้นเงียบ ๆ พร้อมทั้งถอยห่างออกมาจากนัมจุน

    "นัมจุน นายไม่เป็นไรใช่มั้ย?"

นัมจุน : อื้อ...

    "ยุนดิ นายอธิบายมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! มันเกิดอะไรขึ้น!"

ยุนกิ : คนผิดคนนัมจุน ไม่ใช่ฉัน

    "ห๋า?"

ยุนกิ : ก็หมอนี่มันจะแย่งของของฉันไป!

    "พูดเรื่องอะไรกันเนี่ย?!"

ยุนกิ : หนวกหูเว้ย! เธอเองก็ด้วย... เธอนั่นแหละ... เธอนั่นแหละที่ไปให้ท่านัมจุนน่ะ!!!

ด...เดี๋ยว...เดี๋ยวนะ...

ยุนกิ : เธอ... เธอเป็นของฉันนะ!

ปัง!!!!

เสียงประตูปิดลงอย่างรุนแรง

และยุนกิก็ออกไปทั้งอย่างนั้น

    "อ...อะไรกัน..."

นัมจุน : ฉันดันทำให้พี่เขาโกรธซะและ...พอดีฉันบอกพี่ยุนกิไปว่าฉันรักเธอ...

    "......"

อย่างแรกเลยนะ...

มันจะดีมาก ถ้าสมาชิกวงทุกคนไม่ได้อยู่ที่นี่

นัมจุน...

ขอโทษนะ...

ฉันรักนายไม่ได้หรอก...