การเล่นคนเดียวเป็นสิ่งที่พัคอูจินถนัด แต่การที่มีคนอื่นเล่นด้วยกันมันมักจะสนุกมากกว่า
ยกเว้นก็แต่
อีแดฮวี
อีแดฮวีที่มาจากแบรนนิวมิวสิคค่ายเดียวกันกัับเขารายนั้นนั่นแหละ
"ฮยองทำอะไรอยู่อะ ดูน่าสนุกจัง ขอผมทำด้วยดิ"
พูดไม่ทันขาดคำ คนที่เขาไม่อยากจะเจอก็ปรากฏตัวจนได้
"ไม่ได้!"
"ของนี่มันเป็นของฮยองหรือไงห๊ะ!"
"มันอยู่ในห้องของฉัน มันก็ต้องเป็นของฉันสิ"
แดฮวียู่ปากใส่เขาด้วยอารามคนไม่พอใจ แต่ก็แค่แปปเดียว คนตัวเล็กตรงหน้าก็หันไปสนใจชิ้นส่วนรถที่เขายัังประกอบไม่เสร็จต่อ
"ไม่สิ ฮยองไม่ได้เป็นคนซื้อมันมาสักหน่อย เพราะฉะนั้นผมก็เล่นมันได้"
"ตามใจ งั้นนายก็เอาอันนั้นไปทำให้เสร็จละกัน"
อีแดฮวีพยักหน้าส่งๆ ปากเล็กๆที่ชอบเถียงนั่นก็เชิดขึ้น และเขาก็คิดว่าไอ้ท่าทางแบบนั้นน่ะมันน่าหมัั่นเขี้ยวชะมัดยาก
"ผมไม่ทำแล้ว! ฮยองเอาอันยากๆให้ผมทำ ทำไม่ได้ ไม่ทำแล้ว!"
"หึ"
พัคอูจินน่ะอยู่กับอีแดฮวีมากี่ปี ทำไมเขาจะไม่รู้นิสัยของน้องคนนี้ ก็บอกแล้ว ว่าเขาน่ะ รู้จักอีแดฮวีดีกว่าที่เจ้าตัวรู้ซะอีก
"ฮยองเอาไปทำต่อดิ" ร่างเล็กว่าพร้อมกับปัดๆชิ้นส่วนที่อยู่ตรงหน้าของตนส่งมาทางเข้า ส่วนเจ้าตัวก็ทำท่าจะลุกขึ้นหนี
แต่ไม่ เขาจะไม่ปล่อยให้แดฮวีหนีไปเฉยๆแบบนี้แน่ พัคอูจินน่ะไม่ใช่คนแแบบนั้นหรอก
"อ๋อออ ฉันต้องทำของที่นายไม่ทำแล้วเนี่ยนะ ฉันเนี่ยนะ!" ว่าจบคนเป็นพี่ก็คว้าหมับเข้าที่ต้นคอของคนที่เด็กกว่าทันที
"ฮยองอย่ามาจับต้นคอของผมนะ"
"ฉันจับแล้วมันจะทำไม หึ ทำไมอีแดฮวี"
แดฮวีขยับใบหน้าเข้ามาที่ข้างหูของเขา ก่อนจะเอ่ยอย่างแผ่วเบา
"นั่นกล้อง ฮยองเห็นนั่นมั้ย!!!"
"ก็เห็น แล้วจะทำไม"
"ย๊า!!!!! พัคอูจิน"
ย๊า พัคอูจินเหรอ กล้าพูดย๊ากับคนเป็นพี่ใช่มั้ยอีแดฮวี!!
"แล้วนายจะได้รู้ ว่าเล่นกับฉันมันไม่สนุกหรอกนะแดฮวี :)"
พัคอูจินจับแขนของคนที่พึ่งขึ้นเสียงกับเขาเมื่อตะกี้ ก่อนจะลากไปที่ห้องของจินยองที่เต็มไปด้วยลูกบอล
"ฮยองจับผมเบาๆ ผมเจ็บ ไม่งั้นผมจะฟ้องยองมินฮยองกับดงฮยอนฮยอง" พัคอูจินได้ยินดังนั้นก็ผ่อนแรงที่จับลง
"ตามสบายเลย จะฟ้องก็ฟ้อง"
อูจินจับตัวของคนเป็นน้องขึึ้นก่อนจะทุ่มลงไปที่สระบอล จากนั้นร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามก็โถมตามลงไปทันที
"ฮยองผมหายใจไม่ออก แล้วนั่นก็กล้อง"
"กล้องเขาไม่สนใจหรอก เขาก็คงคิดว่าเราน่ะเล่นกันเหมือนปกติ"
แดฮวีจ้องหน้าเขาเขม็ง คิ้วเรียวสวยนั่นก็ยกขึ้นขมวดเป็นปม แถมมือเล็กๆที่ถูกเขารวบไว้ก็พยายามทั้งทุบทั้งตีให้เขาปล่อยอยู่ตลอด
"ฉันก็เคยบอกนายแล้วไงแดฮวี ว่าอย่ามาที่ห้องของฉันตอนที่เราอยู่กันสองคน"
"..."
"คนไม่เชื่อฟังจะต้องโดนทำโทษ เข้าใจใช่มั้ย"
"..."
"ตอบสิครับ คนเก่งของฮยอง"
แดฮวีมุ่ยหน้าด้วยความไม่พอใจ แต่จากมือที่เคยพยายามทุบเขาตอนนี้ก็เลิกทุบแล้ว ก็นะ เด็กดื้อก็ต้องถูกทำโทษถูกแล้ว
"ฮยองจะทำอะไรก็ทำ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นมันจะยุ่ง"
"หึ... หันคอมา"
"ผมไม่ให้ทำตรงคอ!!"
"ไหนบอกจะทำอะไรก็ทำไง หันคอมา! อีแดฮวี"
ร่างเล็กเกิดอาการขัดขืนเล็กน้อย แต่ด้วยแรงที่เยอะกว่าพร้อมกับสายตาดุๆปนกับความไม่พอใจของเขาก็ทำให้แดฮวีหยุดดิ้นแล้วจึงทำตามที่เขาบอก
"ช่วงนี้ฮยองน่ะ... หมั่นเขี้ยวนายมากเลยรู้ตัวมั้ยฮึ เพราะฉะนั้นขอ กัด ลงไปสักทีนะเด็กดี"
แดฮวีหลับตาปี๋ ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เขาทำแบบนี้ วันไหนที่แดฮวีทำตัวน่าหมั่นเขี้ยว หรือทำตัวน่ารักเกินเหตุเขาก็มักจะฝังคมเขี้ยวลงไปเสมอ
พัคอูจินค่อยๆฝังคมเขี้ยวลงไปที่ต้นคอที่เขาชอบนักหนา คนใต้ร่างตัวเกร็ง มือน้อยๆของน้องก็จิกเข้าที่แขนของเขาอย่างแรง
หลังจากที่ฝากรอยไว้ที่ต้นคอของน้อง พัคอูจินจึงจูบปลอบประโลมลงไปตรงจุดที่เขาฝากรอยไว้ รวมถึงตรงข้อมือที่มีรอยแดงจางๆปรากฎ
"เจ็บ"
"รู้ แต่ก็เพราะทำตัวเองนั่นแหละ"
"ผมทำอะไร"
"ทำให้ฉันหมั่นเขี้ยว"
แดฮวีย่นจมูกใส่เขาอีกแล้ว แถมคราวนี้ยังทำปากบึนใส่เขาเป็นของแถมอีกตังหาก ให้ตาย อีแดฮวีนี่ร้ายกาจโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวเลย ให้ตาย!
อูจินเด้งตัวขึ้นมาจากสระบอลนั่น เพราะเขาน่ะโถมตัวทับคนเป็นน้องนานเกินไปแล้ว
"เจ็บจริงๆนะ"
"รู้ เดี๋ยวจะหายามาทาให้ คราวหลังฉันพูดอะไรก็หัดฟังบ้าง"
"ครับๆๆ" แดฮวีว่าพร้อมกับพยักหัวส่งๆให้เขา จากนั้นเจ้าตััวจึงลุกออกจากห้องไป มือเล็กนั่นๆก็คอยเอาแต่ลูบที่ต้นคอตัวเองไปมา
เขาก็บอกแล้วไง
ว่าเล่นกับเขาน่ะ มันไม่สนุกหรอก :)
29/12/2017
__ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __
และใช่ พิมพ์อะไรลงไป๊ ลั่นเพราะว่าโมเม้นท์ของ #อูฮวี วันนี้อย่างเดียวเลยค่ะ
หวังว่าจะชอบกันนะคะ ฮือ น้องแดฮวีลูก พี่รักหนูนะลูก แต่พี่เป็นคนบาป ฮือ
ซีียูอะเกนเยสเทอร์เดย์ เจอปืนนะคะ♡
#หมั่นเขี้ยวอูฮวี #นจxfic
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in