"ฉวัะ!!" เสียงฟาดไลท์เซเบอร์ลงบนตัวร่างอัปลักษณ์เหี่ยวย่นของพัลพาทีนดังจึ้นกลางวิหารซิธ

หญิงสาวผู้ฟาดฟันยืนมองดูร่างนั้นค่อย ๆ สลายกลายเป็นอณูพลังไหลเข้าสู่ตัวเธอ 

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" เสียงกรีดร้องโหยหวนของหญิงสาวดังขึ้นท่ามกลางเสียงสวดด้วยภาษาโบราณของเหล่าซิธในมุมมืด

เจ็บปวด…

ทรมาณ…

โกรธเกรี้ยว…

แค้นเคือง…

อาฆาต…

และว่างเปล่า…

นี่น่ะเหรอ? ขุมพลังของซิธ พลังอำนาจมหาศาลที่สามารถบันดาลทุกอย่างที่ต้องการได้

เสียงกรีดร้องของหญิงสาวยังดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเพราะพลังที่หลั่งไหลเข้าสู่ตัวเธอจวบจนอณูสุดท้าย เธอระเบิดพลังมหาศาลขึ้นสู่ท้องฟ้า วิหารซิธพังถล่มลงมา พร้อม ๆ กับกองยาน Final Order ที่ต่างร่วงหล่นลงสู่พื้นดินของเอกซาโกล 

คงเหลือไว้เพียงแค่กองยานของ Resistance ที่ลอยค้างอยู่บนอวกาศ

“เรย์” ฟินน์ซึ่งอยู่อยู่บนยานฟอลคอนแล้วรึพึงกับตัวเอง เขาสัมผัสได้ถึงฟอร์สของเรย์ที่เปลี่ยนไป

เรย์... ไม่ใช่เรย์คนเดิมที่เขารู้จักอีกต่อไปแล้ว

“ฟินน์!! ฟินน์!! นายเห็นนั่นมั้ย?” เสียงของโพลอยเข้ามาทางลำโพงเรียกสติของฟินน์ให้กลับมา

“เกิดอะไรขึ้นกับเรย์?” 

“นายมองไปที่ดาวสิ”

ฟินน์รีบวิ่งไปที่กระจกหน้าต่างของยานฟอลคอน เขามองลงไปยังเบื้องล่างของดาวเอกซาโกล 

ที่กลางซากปรักหักพังเหล่านั้น… มีหญิงสาวสวมชุดคลุมสีดำยืนอยู่

หญิงสาวที่ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยรู้จัก

เรย์... กลายเป็น Dark Rey ไปแล้ว…

เรย์ค่อย ๆ ยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ เสียงหวีหวิวของลมพายุที่ไม่มีที่มาดังขึ้นเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ เรื่อย ๆ ทวีความรุนแรงจนเริ่มพัดพากองยานในอวกาศลอยออกนอกชั้นบรรยากาศของเอกซาโกล

“เรย์!! เรย์!!” เสียงฟินน์ตะโกนดังลั่นหวังให้ไปถึงคนที่อยู่เบื้องล่าง 

นายพลแลนโด้พยายามประคองยานฟอลคอนไม่ให้ลอยไปชนเข้ากับอุกกาบาตหรือหลุมดำ

“เราต้องกลับไป!!”

“กลับไปไม่ได้!! เราไม่มีเชื้อเพลิงเหลือพอที่จะบินต้านพายุนี้ได้แล้ว!!” แลนโด้ตอบ

“ผมจะกลับไป!!” ฟินน์พูดแล้วหันหลังออกเดิน แจนนาห์ดึงแขนรั้งเขาไว้

“ถ้านายกลับไปนายอาจตายก็ได้นะ!!”

“แต่ฉันต้องกลับไป!!”

“ฟินน์!!”

“ฉันต้องกลับไป!!”

“ฟินน์!!”

ทั้งสองยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่สักพัก ก่อนที่ชิววี่จะเดินมาทุบศีรษะของฟินน์จนเขาสลบไป แจนนาห์งุนงง แลนโด้เดินมายืนข้างชิววี่

“เราช่วยเธอไม่ได้แล้ว” เขาบอกแจนนาห์ด้วยน้ำเสียงเศร้า ๆ “เธอเข้าด้านมืดไปแล้ว”

"จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเราต่อไป" แจนนาห์ถามด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

แลนโด้ส่ายศีรษะอย่างช้า ๆ "ฉันเองก็ไม่รู้"

ส่วนชิววี่กำลังกรีดร้องด้วยความเสียใจ

หลังจากระเบิดพลังเพื่อทำลายกองยาน Final Order และสร้างพายุเพื่อพัดกองยาน Resistance ให้ออกไปจากเอกซาโกลแล้ว เรย์ก็ทรุดสวบลงที่พื้น 

น้ำตาไหลออกจากดวงตาทั้งสองข้างของหญิงสาว เธอกรีดร้องด้วยความเสียใจ

แต่การกรีดร้องแต่ละครั้งของเธอกลับสร้างสายฟ้าฟาดผ่าลงมาที่พื้นดาวทุกครั้ง ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบข้างถูกทำลายไม่มีชิ้นดี

เธอพยายามสงบสติอารมณ์ กลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล ริมฝีปากขบแน่นเพื่อกันเสียงกรีดร้องไม่ให้เล็ดลอดออกมา

เธอต้องอยู่ตัวคนเดียวอีกแล้ว 

ไม่มีเพื่อน...

ไม่มีครอบครัว...

ไม่มีใครอีกแล้ว…

ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหลออกมา 

น้ำตาของจักรพรรดินีแห่งด้านมืด…

"เรย์" เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นด้านหลัง เธอหันไปมอง 

ชายหนุ่มในชุดเสื้อยืดกางเกงขายาวสีดำวิ่งเข้ามาหาเธอ 

“เบน… เบน… ฉัน...ฉัน...”

เขาคุกเข่าแล้วกอดเธอไว้แน่น ก่อนจะปลอบใจว่า 

“ไม่เป็นไร… ไม่เป็นไร...”

เรย์สะอื้นในอ้อมกอดของเบน

“ฉันขอโทษ ฉันมาช้า… ฉันขอโทษ”

เรย์ส่ายศีรษะช้า ๆ เธอกอดเขาไว้แน่นและร้องไห้ในอ้อมกอดของเบนอย่างหมดอาย