เส้นเลือดใหญ่เต้นเร่าเย้ายวนจิตใจของสิ่งมีชีวิตอันน่าอัปลักษณ์ที่ได้แต่พรางกายอยู่ในความมืด ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงเมื่อลำคอของมันกลืนน้ำลายด้วยความหิวโหย มันเฝ้ารอให้ลำแสงสุดท้ายของสายัณห์ล่วงลับไป เมื่อถึงเวลานั้น มันจึงจะออกล่าเหยื่อ

ยามผู้คนเข้าสู่ห้วงนิทรา มันเคลื่อนกายใต้แสงจันทร์ซึ่งส่องกระทบเกิดเป็นเงาบิดเบี้ยวทอดยาวออกไปบนผนัง ช่างแลดูยิ่งใหญ่และน่าเกรงขามเสียนี่กระไร แต่สิ่งเหล่านั้นเป็นเพียงม่านหมอกที่ใช้อำพรางความอ่อนแอของมันขณะกำลังย่างก้าวอย่างสั่นเทาไปยังหัวเตียง 

ทรวงอกกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจของเจ้าของร่าง มันยืนผงาดง้ำจ้องมองการหลับใหลของเหยื่อด้วยใจลำพองและดวงวิญญาณที่หยิ่งผยอง ริมฝีปากต่ำช้าของมันฉีกกว้างเผยให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคม ดุจกรงเล็บของราชสีห์ที่พร้อมจะฉีกทึ้งร่างของเหยื่อให้สิ้นซาก มันฉวยโอกาสดูดเลือดจากลำคอของชายหนุ่มและหญิงสาวคนแล้วคนเล่า ส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น 

วิธีหาเลี้ยงชีพอันไม่ชอบธรรมของกาฝาก

ปลายลิ้นอุจาดโลมเลียอนาคตประเทศชาติ ฝังคมเขี้ยวลงไปในเส้นเลือดของสังคม น้ำลายอันเป็นพิษของมันวางยาประชาชนจนล้มตายแล้วดูดกลืนความฝันจนซีดเผือด เราเป็นเหยื่อที่อยู่ภายใต้การควบคุมของผู้ล่า หากขัดขืนมีเพียงแต่จะสร้างแผลเหวอะให้ตัวเอง เราถูกสอนให้ยินยอมเพราะเราไม่อาจสู้อำนาจของมัน

เขาคือเหยื่อ

เธอคือเหยื่อ

ฉันคือเหยื่อ

เราคือเหยื่อ

สักวันเหยื่อเหล่านั้นจะรวมตัวกันแล้วลากมันออกมากลางแดดจ้า ตาของมันจะพร่ามัวด้วยแสงแห่งคุณธรรมของเหล่าผู้กล้า ปากของมันจะปิดสนิทด้วยความชั่วช้าของตัวเอง ลำคอของมันจะแห้งผากด้วยความทรมานที่ขาดเลือดไปหล่อเลี้ยงระบบอาหารอันเน่าเปื่อย ร่างของมันจะเสื่อมสลายไป แขนและขาหดลีบน่ารังเกียจ หมดสิ้นเรี่ยวแรง เหี่ยวแห้งไร้ประโยชน์ มันจะต้องทรมานให้มากกว่าที่เหยื่อของมันเคยทรมานแล้ววันนั้นเหยื่อทั้งหลายจะถูกปลดพันธนาการ