เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Don't Worry Be Happy ความสุข ความฝัน กำลังใจNatthida Chitmankongkul
"เลือนลาง"
  • แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาที่โต๊ะเขียนหนังสือเก่าคร่ำครา รูปภาพวาด ภาพถ่าย ของที่ระลึก กองจดหมาย เครื่องเล่นเทปและเทปเพลงวางระเกะระกะอยู่เคียงคู่กับกระดาษและปากกา บทเพลงยังคร่ำครวญไปเรื่อยๆเป็นจังหวะ ริมหน้าต่างหญิงสาวอ่านข้อความบางอย่างในกระดาษจดหมายนั้น จ่าหน้าซองเป็นชื่อของหญิงสาวแน่นอน แต่หญิงสาวก็ไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าข้อความในจดหมายนั้นเป็นของใครและส่งมาจากที่ใด

    --------------------------

    "ถึง แก้ว"
    "วันนี้ฉันเขียนจดหมายถึงเธอเล่าเรื่องราวต่างๆที่ฉันได้เจอมาในวันนี้ แต่ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะเริ่มเล่าที่ตรงไหนก่อนดี เพราะมีเรื่องราวสนุกๆที่อยากเล่าเต็มไปหมดเอาเป็นว่า ณ เวลานี้ฉันสบายดี มีงานยุ่งๆนิดหน่อยที่ต้องสะสางก่อนออกไปเจอเรื่องราวสนุกๆ แหละ

    บ้านฉันมีรถกระบะเก่าๆอยู่คันหนึ่งเวลาบิดเปิดเครื่องมันดังแก๊กๆก่อนจะสตาร์ติด ฉันจึงขอร้องลองให้พี่ชัยช่วยสอนฉันขับรถ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้ขับรถยนต์แถมยังเป็นรถกระบะด้วย ฉันเคยคิดว่ามันต้องบังคับยากแน่ๆ แต่ก็ไม่ได้ยากอย่างที่คิดไว้ พี่ชัยใจเย็นดีเหมือนกันพยายามค่อยๆ อธิบายว่ากลไกต่างๆ มันจะขับเคลื่อนไปอย่างไร มือจับพวงมาลัยอย่างไร เท้าเหยียบตรงไหน เปลี่ยนเกียร์อย่างไร ระยะห่างเวลาเลี้ยวรถประมาณไหน กฎจราจรมีอะไรบ้าง พี่ชัยบอกว่ารู้ไว้และอาจจะต้องท่องเวลาไปสอบใบขับขี่ ฉันคิดว่าฉันจำได้นะที่พี่ชัยบอกกล่าวมา แป๊ปเดียวเท่านั้นฉันก็ขับได้แต่ก็ไปอย่างช้าๆ หน่อยตื่นเต้นดีเหมือนกัน

    อ๋อระหว่างขับรถอยู่พี่ชัยคุ้ยเกะในรถเจอเทปเพลงด้วยเลยลองเปิดดู มันยังเปิดได้นะเพลงเพราะดี เราขับรถกันออกไปถึงถนนใหญ่ เราร้องเพลงกันเสียงดังอยู่ในรถ เปิดกระจกรับลมเย็นๆ ขับไปเรื่อยๆ แหละจนมืดค่ำมากทีเดียว บรรยากาศข้างนอกเวลามืดค่ำเย็นสบายมาก ท้องฟ้านี่มีดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้าเลยเราจอดรถและลงไปนอนดูดาวกันหน้ากระโปรงรถนั้นแหละ ฉันเห็นดาวตกด้วยสว่างและสวยมากเลยล่ะ แต่นานๆทีจะมาสักครั้ง สักพักเราก็ขับกันกลับเข้าบ้าน  ใช่ฉันส่งเทปเพลงนั้นมาให้เธอด้วยคิดว่าเธอยังคงมีเครื่องเล่นเทปอยู่ลองเปิดฟังดูแล้วกัน  วันนี้เรื่องสนุกของฉันก็มีแค่นี้แหละหวังว่าเธอคงจะสนุกตื่นเต้นไปกับฉันที่ฉันได้ลองขับรถยนต์กับได้ดูดาวตกนะ

    ด้วยรักและคิดถึง" 

    หญิงสาววางจดหมายนั้นลงและกดหยุดเทปที่เล่นอยู่เก็บเข้ากล่องวางไว้อย่างเดิม  แล้วละสายตาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างบานนั้นเป็นภาพวิวเย็นสบายตา อากาศเริ่มหนาวลงทุกที หญิงสาวได้แต่เอามือกอดเกี่ยวโอบร่างกายของตัวเองไว้เพิ่มความอบอุ่น เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจดังอยู่ริบๆ บางก็โบกไม้โบกมือทักทายให้หญิงสาว บางก็ตะโกนไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบ หญิงสาวเพียงแต่ส่งรอยยิ้มกลับไป หรือ เพียงแต่ตะโกนบอกไปว่าสบายดีเท่านั้น

    --------------------------

    "ซองอะไรน่ะ" คนข้างๆ เธอถาม  หญิงสาวได้แต่บอกว่าเป็นจดหมายที่จ่าหน้าซองถึงเธอ แต่ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ส่งมาให้เธอเหมือนกัน  หญิงสาวเปิดจดหมายในซองนั้นค่อยๆไล่สายตาอ่านข้อความที่จดหมายบอกเล่า

    "ถึง แก้ว" 
    "สวัสดีนะ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นด้วยคำกล่าว สวัสดี ทำไมตลกดี วันนี้ที่บ้านทำแกงกะทิอุ่นๆแหละหอมฟุ้งไปทั่วบ้านเชียว เครื่องแกงไทยนี่กลิ่นร้อนแรงดีเหมือนกันที่บ้านฉันมักจะทำเครื่องแกงกันเอง คั้นกันเองบ้านฉันมีสวนผักด้วยนะปลูกแทบจะทุกสิ่งเลย ตอนหน้าเก็บเกี่ยวนี่ก็เก็บกันมาไว้แจกจ่ายให้ข้างบ้านบ้าง เหลือก็เอาไปตั้งขายในตลาด ได้เงินมากโขอยู่เอาไปซื้อขนมแจกเด็กๆได้ด้วย 

    แม่ฉันบอกว่า ยะกับข้าว หือต้องยะอย่างละเมียดละไม เครื่องแกงเครื่องปรุงต้องพิถีพิถัน ที่สำคัญนักก็ใส่ใจตั๋วลงไปตวย ฉันคิดว่าถ้าควักหัวใจใส่ลงไปด้วยนี่มันคงทรมานน่าดู แต่จริงๆ แล้วความหมายมันไม่ใช่อย่างนั้นแน่ๆ 

    คนเราต้องพิถีพิถัน ตั้งใจทำอะไรอยู่เหมือนกัน มันจะได้ประสบผลสำเร็จ ทำกับข้าวมันก็จะอร่อย ทำงานก็จะลุล่วงไปได้ด้วยดี เมื่อทำทุกอย่างอย่างตั้งใจอุปสรรคต่างๆมันก็จะผ่านพ้นไปจริงไหม

    ฉันส่งเครื่องแกงจากที่บ้านมาให้ด้วยแต่แยกเอาไว้เพราะกลัวเลอะจดหมายน่ะ หวังว่าวันนี้เธอคงได้กินแกงกะทิจากเครื่องแกงที่ฉันส่งมาให้นะ ขอให้เอร็ดอร่อยกับอาหารมื้อโปรด

    ด้วยรักและคิดถึง"

    บนโต๊ะอาหารมีแกงกะทิอุ่นๆ และกับข้าวอีกหลายชนิดวางอยู่ กลิ่นหอมของอาหารชวนทำให้น้ำย่อยในท้องทำงานเหลือเกิน ระบบกระเพาะอาหารมีเสียงเตือนเสียแล้วว่าร่างกายต้องการพลังงานจากอาหาร หญิงสาวได้วางซองจดหมายฉบับนั้นลงไว้ข้างๆจานข้าว และลงมือทานอาหารตักแกงกะทิที่วางอยู่ตรงหน้าทานอย่างไม่รีบร้อนนัก หอมและอร่อยจริงๆ ด้วย

    --------------------------

    "ถึง แก้ว" 
    "ฉบับนี้คงเป็นฉบับสุดท้ายแล้วจริงๆ เราเขียนกันมากี่ฉบับไม่รู้เหมือนกัน ฉันจำไม่ได้แต่ก็คงมากพอที่จะล้นกล่องที่เธอเก็บไว้แน่ๆ ฉันคิดว่าเธอคงเก็บมันไว้ทุกฉบับ เก็บของที่เก็บได้ไว้ทุกชิ้น ของกินก็คงหมดไปแล้วแต่ไม่เป็นไร ฉันก็หวังว่าที่เป็นของกินเธอคงจะได้กินอยู่ไม่ขาดหรอกจริงไหม

    ฉบับนี้ฉันแค่จะเขียนบอกเธอว่า ฉันคงจะไปที่ไหนสักที่บนโลกใบนี้แหละไม่ได้ไปไหนไกล ออกเดินทางตามหาแรงบันดาลใจ ออกไปใช้ชีวิต เธอไม่ต้องตามหาฉัน แต่จำไว้ว่าวันใดที่เธอคิดถึงฉัน ให้คุ้ยกล่องที่เธอเก็บจดหมายนั้นออกมาอ่าน หยิบเทปเพลงที่ฉันส่งมาให้มาเปิดฟัง หยิบรูปถ่ายที่ฉันส่งมาให้ออกมาดู มันคงทำให้หายคิดถึงฉันได้บ้าง ฉันจะยังอยู่ข้างๆ เธออย่างนี้ตลอดไป ไม่เศร้าและไม่ร้องไห้นะเพราะฉันมักแพ้น้ำตา ฉันชอบรอยยิ้มของเธอมากกว่า สุดท้ายฉันขอให้เธอโชคดี

    ด้วยรักและคิดถึง
    แก้ว"

    หญิงสาววางจดหมายฉบับสุดท้ายลง หัวใจมันหวิวๆ เธอบอกกับตัวเอง พี่ชัยที่อยู่ในจดหมายนั้นอยู่แห่งใดแล้วนะ



เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in