บางบทกวี
ไม่มีความสุขเลย
อย่างการพรรณนาแก้มแดงฝาดของเธอและรอยยิ้มของเรา
มักเกิดขึ้นในหลาย ๆ ช่วงตอน
คล้าย ๆ ว่ากวีนี้มีความสุขซ่อนอยู่
แต่ขอโทษ
เสแสร้งแกล้งสุขไปอย่างนั้น
เพราะอันที่จริงแล้ว
มันเป็นความสุขค่อนไปทางทรมาน
ด้วยมันมีแต่ความคิดถึง
สอดแทรกอยู่ในทุกตัวอักษร
ซึ่ง
มันเป็นความคิดถึง
ที่หาความสุขไม่ได้เลยสักนิด
เพราะเราทำได้แค่คิดถึง
แค่คิดถึง
แค่นั้น
.
#บันทึกพันนี
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in