— เธอเคยได้ยินนิยามที่ว่า ผัวออกสาว ปะล่ะ
“เธอขา” เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้เขาหันไปมอง ใบหน้าทะเล้นที่ส่งยิ้มมาให้เขาพร้อมกับถุงบางอย่างทำเอาเขายิ้มตาม ก็ใครใช้ให้คนคนนี้สดใสขนาดนี้กันล่ะ แต่เมื่อมองดีดีแล้วจุนมยอนกลับเริ่มหุบยิ้มลงช้าๆ สีชมพู... อีกแล้วหรอบยอนแบคฮยอน!!!
“เมื่อไหร่พี่จะเปลี่ยนสีเสื้อสักทีเนี่ย” จุนมยอนอดบ่นคนอายุมากกว่าแบบแบคฮยอนไม่ได้ ยิ่งเมื่ออีกฝ่ายมานั่งเบียดเขาบนโซฟาแบบนี้อีก ไอ้เบียดนี่พอรับได้แต่การมาอ้อนเป็นแมวน้อยแบบนี้คืออะไร
“หนูก็รู้ว่าพี่ชอบสีนี้ แต่หนูไม่ต้องห่วง” แบคฮยอนที่ผละออกมายิ้มทะเล้นก่อนชูถุงที่ถือเข้ามาในตอนแรกมาตรงหน้าเขา จุนมยอนแทบไม่ต้องเสียเวลาสงสัยเพราะอีกฝ่ายเล่นหยิบออกมาอวดด้วยสีหน้าที่ทำให้เขา...อยากโดดลงหน้าต่างไปเลย
“เพราะพี่ซื้อมาใส่คู่กับหนูด้วยนี่ไง โหย หน้านิ่งเลยสงสัยชอบมาก ไม่ต้องซึ้งขนาดนั้นนะคะ มามะพี่เปลี่ยนให้เอง”
“ไอ้แบคฮยอนนนน!!!”
โอเคนั่นอาจจะเป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายชอบสีชมพู จุนมยอนจะพยายามมองข้ามในจุดนี้ไปเพราะตลอดเวลาที่คบกันมาแบคฮยอนก็ดูแลเขาดีมาตลอด
“พี่”
“หือ ว่าไงคะ”
“เราบอกอย่าพูดคะไง”
“พี่ว่าน่ารักดีนะคะ หนูไม่ชอบหรอ”
“ก็ไม่ใช่”
“ทำไมหรอ มันดูสาวไปหรอคะ หนูจะไปสนใจคำพูดคนอื่นทำไมกันเล่า พี่ดุขนาดไหนหนูก็รู้”
“ก็ใช่...” แต่คนอื่นมันไม่รู้ไง! ทุกวันนี้แฟนคลับน้องแบคฮยอนเยอะกว่าพี่แบคฮยอนอีกนะ เดินเข้ามอทีไรก็มีแต่แม่ๆซื้อขนมมาให้แฟนเขาแบบนี้จะให้จุนมยอนรู้สึกยังไง ไหนจะแฮชแท็ก #วันนี้น้องแบคฮยอนทำอะไร นั่นอีก เห็นทีไรอยากปลอมเป็นแอนตี้ซะเดี๋ยวนั้นทุกที
“พี่แบคฮยอน”
“ว่าไงคะ”
“เลิกพูดไม่ได้จริงๆหรอ” จุนมยอนลองอ้อนดูครั้งสุดท้าย ดวงตากลมที่ช้อนมองคนตรงหน้าจนแบคฮยอนเลิกทำหน้าล้อ ก่อนมือเรียวของอีกคนจะลูบแก้มเขาเบาๆ
“หนูขอให้พี่เลิกพูด แต่หนูก็หน้าแดงทุกครั้งที่พี่พูด แล้วแบบนี้พี่จะหยุดได้ไงล่ะคะ”
อันที่จริงไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบให้แบคฮยอนพูดแบบนั้นสักหน่อย เพียงแต่...เขาไม่อยากให้ใครเห็นสักหน่อยว่าแฟนเขา
เป็นคนน่ารักที่ดุที่สุดต่างหาก :)
.
.
.
“เธอขา” เอาอีกแล้ว เสียงแบบนี้มาอีกแล้ว จุนมยอนวางถ้วยใบสุดท้ายที่เขาเพิ่งล้างฟองออกไปลงบนชั้นก่อนหันมามองคนที่ส่งเสียงไม่หยุด แบคฮยอนวันนี้ไม่ได้มาในเสื้อสีชมพูแล้ว มันอาจจะทำให้เขาดีใจอยู่บ้าง...ถ้าไม่ใช่เจ้าตัวเล่นใส่ที่คาดผมกระต่ายออกมาแบบนี้!!!
“หนูว่าพี่น่ารักมั้ย”
“ใครให้มาอีกเนี่ย”
“โธ่ หนูอย่าหน้าบูดแบบนั้นดิ นี่ลืมปะว่าวันนี้วันอะไร”
“วันจันทร์”
“หนูขา คือพี่จะร้องไห้แล้วนะ”
“แล้วนี่แอบไปทาลิปเรามาหรอ”
“ลิปมันเฉยๆเอง ก็หนูเล่นกัดปากพี่จนแตกเลยเมื่อคืนจะให้พี่ทำไง”
“พี่!!” ไอ้คนหน้าไม่อาย ... บ้าชะมัดเลยบยอนแบคฮยอน เล่นเอาเรื่องแบบนี้มาพูดได้ไม่อายชาวบ้าน
“หน้าแดงน่ารักจังเลยค่ะแฟนพี่”
“หยุดเถอะน่า”
“ไม่หยุดค่ะ พี่ชอบเวลาหนูหน้าแดง”
“....” ใครก็ได้
“ยิ่งเวลาหนูร้องเพลงเนี่ยพี่ยิ่งชอบ”
“....”
“ร้องให้พี่ฟังทุกคืนเลยนะคะ เพลงที่มีแต่ชื่อพี่ โคตรเพราะเลยอ่ะ”
“....” คุณเคยรู้สึกอยากเอาหัวเขกกำแพงมั้ย ถ้าเคย เราคือเพื่อนกัน
หลังจากที่ได้แกล้งให้เขาเขินจนต้องมุดหมอน พ่อคุณทูลหัวก็ลากเขาออกมาหาไรกินด้านนอก นี่ดีนะที่แบคฮยอนยังยอมถอดที่คาดผมนั่นออก ไม่งั้นเขาคงได้กุมขมับมากกว่านี้แน่
“หนู กินไอติมกันมั้ย”
“พี่ ร้านนี้มีแต่ผู้หญิงนะ”
“ทำไมคะ พี่ว่าน่ารักออก”
“แต่พี่”
“มาเถอะ หนูน่ารักขนาดนี้เดี๋ยวพี่ถ่ายรูปให้” จุนมยอนได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆให้คนที่สูงกว่าเขาไม่กี่เซน แถมยังอายุมากกว่าแต่ก็ยังชอบทำตัวเป็นเด็กให้เขาตามใจตลอด
แถมยิ่งวันสำคัญแบบนี้ ... ขืนไม่ตามใจพ่อคุณได้งอแงหนักแน่ และคนที่ต้องรับมือกับบยอนแบคฮยอนก็คงไม่พ้นจุนมยอนคนนี้
“หนูขา”
“หืม?”
“หนูไม่มีอะไรให้พี่จริงดิ”
“แล้วทำไมต้องให้?”
“หนู~” คนตรงหน้านอนราบไปกับโต๊ะแล้ว จุนมยอนหลุดหัวเราะออกมาให้กับท่าทางหมดแรงของแบคฮยอนจนอีกฝ่ายเงยหน้ามามองค้อน
ถ้าให้พูดตามจริง ... ใครจะลืมวันเกิดแฟนได้ลง
วันจันทร์ที่ตอบไปก็แค่หลอกให้ตายใจเท่านั้นแหละ
“ไม่ต้องงอแงเลย จะสั่งอะไรก็รีบสั่ง”
“หนูอ่า”
“เร็ว!”
“ขอเมนูหน่อยค้าบบบบ”
ก็ให้รู้ไป...ว่าบ้านนี้ใครใหญ่
ไม่อยากจะบอกว่าวันนี้คือวันที่จุนมยอนมีความสุขที่สุดเพราะวันนี้เขาสามารถทำให้แบคฮยอนหัวเสียได้ ชอบแกล้งเขาดีนักวันนี้โดนเองบ้างเป็นไง
“เธอขา พี่จะงอนแล้วนะ” แบคฮยอนยังคงบ่นไม่เลิกแม้ตอนนี้จะกลับมาถึงคอนโดแล้วก็ตาม
“ไปอาบน้ำไป”
“หนูอาบให้พี่หน่อย”
“เลิกเล่นเลย ไปอาบ”
“หนูไม่รักพี่แล้วอ่ะ”
“บยอนแบคฮยอน”
“เนี่ย หนูทำเสียงเข้มใส่พี่ด้วย”
“เฮ้อ”
“จุนมยอน! ถ ถอนหายใจใส่พี่หรอ T___T พี่จะร้องจริงๆนะ หนูเบื่อพี่แล้วหรอ”
“พี่ จะไม่ยอมให้ทำเซอไพร์สสำเร็จเลยใช่มั้ยเนี่ย”
“หืออออ เซอไพร์สอะไรคะ”
“ยังมาทำหน้างงอีก!!”
“หนูอย่าดุพี่สิคะ”
“เฮ้อ ตามมานี่มา” จุนมยอนได้แต่ถอนหายใจก่อนจูงมืออีกคนที่ทำหน้าหงอยเป็นหมาน้อยโดนทิ้งให้ตามเข้ามาในห้อง ก่อนจะหยุดลงหน้าตู้เสื้อผ้า
มือขาวเลื่อนเปิดบานตู้ช้าๆก่อนหยิบชุดตรงหน้าออกมา เขาค่อยๆปลดเสื้อเชิ้ตออกก่อนจะถอดกางเกงยีนส์ตัวเก่งออก ดวงตาเรียวที่ตอนนี้กลับดูแพรวพราวจนจุนมยอนอยากล้มเลิกแผนการทิ้ง แต่พอคิดไปถึงสีหน้าหงอยๆของอีกฝ่ายแล้ว เขาเลยได้แต่หยิบชุดที่เตรียมไว้ออกมาใส่
“ให้พี่ช่วยผูกนะคะ” คนตรงหน้าที่ดูกระตือรือร้นขึ้นมาทันทีรีบเข้ามาผูกสายโบว์ให้ก่อนเอื้อมมือไปหยิบถุงน่องด้านหลัง ซึ่งจุนมยอนจะไม่ว่าอะไรเลยถ้าไม่ได้เป็นการเอื้อมไปหยิบโดยที่กักเขาไว้ในอ้อมแขนแบบนี้
ร้ายนักนะ!
“หนู”
“ชอบมั้ย”
“ชอบอะไรคะคนดี”
“ชอบให้หนูแต่งแบบนี้มั้ย”
“ทำไมพูดไม่เพราะเลยน๊า”
“ชอบให้หนู..แต่งแบบนี้มั้ยคะ” จุนมยอนเงยหน้าไปสบตากับอีกคนช้าๆ เขารู้ดีว่าแบคฮยอนชอบแบบไหน พอๆกับที่แบคฮยอนรู้ว่าเขาชอบให้อีกฝ่ายทำตัวยังไง
“แค่เป็นหนู...พี่ก็ชอบหมดนั่นแหละ”
“พี่”
“ว่าไงคะ”
“ทาลิปให้หน่อย”
“เดี๋ยวพี่เลือกกลิ่นให้เอง สตรอว์เบอร์รี่ดีมั้ยนะ”
“อื้อ ไม่ทาแบบนี้”
“แล้วหนูจะให้พี่ทายังไงเอ่ย”
“ทาบนปากพี่ แล้ว..” ไม่ทันได้เอ่ยจบ แบคฮยอนก็รีบปาดลิปลงบนปากตัวเองก่อนก้มลงมาจูบเขาอย่างรวดเร็ว
ริมฝีปากบางที่บดคลึงไปมาก่อนมือหนาจะเลื่อนขึ้นมาสะกิดแผ่วเบาที่หน้าอกทำเอาเขาหลุดครางออกมาทำให้อีกฝ่ายได้เข้ามาสำรวจภายใน
สัมผัสอ่อนหวานที่เริ่มเร็วขึ้นจนเขาหายใจแทบไม่ทันได้แต่ทุบอกแน่นๆนั้นไปมาจนอีกฝ่ายยอมถอนตัวออกให้เขาได้โกยอากาศเข้าไป
“พี่อ่ะ”
“ก็หนูเล่นอ้อนพี่แบบนั้นใครจะหยุดไหว”
“ก็ให้เราหายใจบ้างสิ”
“พี่ช่วยผายปอดนี่ไง”
“ช่วยให้ตายเร็วมากกว่า”
“หนูอ่า ไม่โรแมนติกเลย”
“ก็..” “ไม่ต้องเถียงเลย ดื้อแบบนี้ต้องโดนพี่ลงโทษนะคะ”
“....”
“ไม่รวมที่ทำพี่เสียใจก่อนหน้านี้อีก แบบนี้...”
“อื้ออออ”
“สองกล่องก็ไม่พอหรอกคนดี”
“อื้อ... พี่แบคฮยอน”
“ไหนมาให้พี่ถอดโบว์ก่อนดีกว่า เอ๋ หรือจะไม่ถอดดีพี่ชอบลูกไม้พวกนี้จังค่ะ”
แล้วจุนมยอนจะเถียงอะไรได้เพราะตอนนี้กระต่ายแบคฮยอนในตอนเช้าได้กลายร่างเป็นหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์ที่เตรียมพร้อมจะฟัดให้เขาให้จมเขี้ยวแล้วน่ะสิ ... แต่ก็นะ ใช่ว่าเขาจะขัดสักหน่อย
ให้รางวัลเด็กดีสักวันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง :)
——————— END ———————
สุขสันต์วันเกิดแบคฮยอนนะคะ อยู่เป็นเจ้าจอมกวนของพี่จุนไปนานๆเลย คู่นี้คือตีกันโชว์ตลอดแต่สายตาคือแอบมองกันไปมา แบบนี้ไม่เนียนนะคะคุณบยอนนนน อิอิ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in