วันนั้นเธอชวนผมไปบ้าน เธอวานให้ผมไปตัดกิ่งต้นเฟื่องฟ้า ครับ ต้นเฟื่องฟ้านี่แหละต้นใหญ่มากจะเท่าต้นมะม่วงอยู่แล้ว สวยมากเลยครับน่าจะเป็นพันธุ์ที่ตัดแต่งมาอีกทีมีหลายหลายสีเลย เธอถือบันไดให้ผมปีนขึ้นไปตัด โห ก็อยากจะโชว์เท่ๆนะครับ แต่โครตยาก 
ผมไม่เคยทำมาก่อน เห็นในละครบอย ปกรณ์เค้าแต่งสวยง๊ายง่าย ผมพยายามนานมากกับการเลือกตัดกิ่งไหนดี ใช่เวลาครึ่งวันเต็มๆก็ยังออกมาไม่ดีพอ 
"เหนื่อยยังน่ะเธอ"
เธอยื่นน้ำมะตูมใส่กระติกมาให้ แก้มเธอแดงจากยืนตากแดดมานาน 
"เหนื่อยดิ"
"อะไร เธอต้องตอบว่าไม่ดิ" 
"เหนื่อย เหนื่อย เหนื่อยโว้ยยยยยย"
"อย่า กวน ตีน"
เนี่ย จะให้ผมทำไงผมก็ทำไรไม่ถูก จ้องหน้าเธอสักพัก หน้าเธอก็ยิ่งแดงขึ้นเรื่อยๆ ส่วนผมหูคงแดงกว่าหน้าเธออีก เธอขยับออกไปแบบเก้ๆกังๆ ก่อนจะวิ่งซนไปมาเข้าบ้านไป 

พอเริ่มเย็น ท้องฟ้าเป็นสีชมพูไปแล้วผมก็จัดแต่งกิ่งเสร็จพอดี  เธอโผล่มาจากหน้าต่างชั้นสองของบ้านก่อนที่จะเรียกผม 
แชะ!
เธอถ่ายรูปผมเอาไว้ 
"มาลี อะ"
ผมยื่นดอกไม้ช่อหนึ่งไปให้ ดอกแก้วน่ะครับ ผมเด็ดมาจากสวนบ้านเธอนี่แหละ ให้เพราะว่า เธอชอบดอกไม้ทุกดอกบนโลกใบนี้
"ให้เรา เพราะเธอชอบเราอะหรอ"
"ป่าว เราไม่ได้ชอบเธอสักหน่อยบอกหลายครั้งละนะ "
"เราต้องเชื่อไหม..."
ฮ่าฮ่าฮ่า ผมหัวเราะแห้งๆ เป็นคำตอบ