เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
บทกวีไม่มีแพนด้า3Orraphansilp
รักแรกให้ผู้ชาย รักสุดท้ายให้พ่อแม่
  • ถอดหัวใจในอกยกให้เขา
    รักครั้งแรกดรุณเยาว์น่าเศร้าเหลือ
    มอบชีวิตจิตวิญญาณมีดฝานเนื้อ
    ให้เขาเชือดเชือนเถือเพราะเชื่อใจ

    มอบกลิ่นกรุ่นอุ่นไอในเส้นผม
    ในเขาดึงทึ้งดมหมักหมมใคร่
    มอบแก้มขาวราวเมฆเป็นเอกใน –
    นภาลัยพิสุทธิ์ดั่งพรรษฤดู

    มอบหมดทั้งเรือนกาย ให้ชายคนนั้น
    หวังสัมพันธ์สายใยเอาไว้อยู่
    แต่ความรักผู้ชายใครจะรู้
    เราอยากคู่ เขาอยากคี่ (ขี้) มีเยอะแยะ!

    จึงทำใจไม่เสียดายผู้ชายโฉด
    เฝ้ารอบทลงโทษโปรดชำแหละ
    เปลือยความรักใช้หลักธรรมนำชี้แนะ
    ก่อนจะแวะเข้าวัดบำบัดตน

    ก้มกราบองค์พระประธานท่านยิ้มให้
    ดวงตาใสแต่คล้ายมองดูหมองหม่น
    แว่วยินเสียงเรียงถ้อย นี่แหละคน
    ตกอยู่ในวังวนกามกลรัก

    ท่านไม่ย้ำซ้ำเติมลูกดอกหรือ?
    ลูกเสียชื่อพอแล้วพ่อประจักษ์
    ลมวูบไหวใบโพธิ์กรูกราวนัก
    ดั่งจะทักว่าถึงบ้านถิ่นฐานเรา

    พ่อลูบผมด้วยความรักใคร่
    คำถามไถ่ไม่เอ่ยปากฝากความเศร้า
    อุ่นแกงร้อน ก่อนผัดข้าวควันขาวเทา
    ต้อนรับสู่อ้อมกอดเก่าปัดเป่าทุกข์

    ดูแลตั้งแต่เล็กแต่น้อย
    ฝ่าเท้าเท่าฝาหอยร่องรอยสุข
    ประคองตั้งไข่ล้มดึงไข่ลุก
    ปลาทูทอดข้าวคลุกกับซีอิ๊ว

    มอบให้ลูกหมดทั้งกายและใจ
    เงินทองพ่อกองให้แม้ไส้กิ่ว
    ส่งลูกเรียนนานวันนั่งนับนิ้ว
    รอคอยคิววันลูกรับปริญญา

    ชื่นใจพ่อชื่นใจ
    เกินคำใดจะกล่าวถ้อยถวิลหา
    เกียรติภูมิประดับเด่นเป็นหน้าตา
    แต่ศักดิ์ศรีถูกทอนค่า ลูกว่าอย่างนั้น

    โธ่ เจ้าหนูลูกพ่อ
    ใครกันหนอ มาทลายทำร้ายฝัน
    อุตส่าห์วาดหวังงามเห็นตามมัน
    พอนานวันขมขื่นกลืนบอระเพ็ด!

    ไม่เป็นไรลูก ศักดิ์ศรียังมีครบ
    หากเจ้าจบเรื่องเก่าเล่าแล้วเสร็จ
    อย่ารื้อฟื้นให้คายคันมันเป็นเคล็ด
    ทำใจเด็ดเดินหน้าฝ่าคำคน

    ถอดหัวใจพักไว้ให้หายช้ำ
    ตรองเหตุที่กระทำซ้ำทวนผล
    ดูให้ดี คิดถี่ถ้วน อย่าด่วนดล
    ปล่อยความรักให้ทุรนทุกข์ทนร้าว

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in