(drabble)
#fictober -2nd day - fall
when you fall away
jaemin x jeno

theme song - when you fall : sam kim

"ปิดกองครับ เตรียมเลี้ยงกันได้เลย" นาแจมินละสายตาจากกล้องก่อนหันมาส่งยิ้มกว้างให้ทีมงานทุกคน ก่อนจะเดินไปนั่งลงยังชานระเบียง

ใบไม้ที่กำลังร่วงหล่นอยู่นอกหน้าต่าง เป็นสัญญาณบ่งบอกถึงการเข้าสู่เดือนตุลาแล้วสินะ แจมินในเสื้อสเวตเตอร์สีกรมอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปรองรับใบไม้สีแดงที่กำลังร่วงจากต้น ก่อนจะคิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น

2 ตุลาคม 2560

"นี่ก็ครั้งที่ห้าแล้วที่ผมจับได้ว่าพี่แอบแชทกับเด็กในกองน่ะ พี่จะเอายังไง" เจโน่ ลี พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำเอา นาแจมิน ที่กำลังเชคกล้องเตรียมถ่ายเซตสุดท้ายของวันนี้ถึงกับละมือจากการเซตอุปกรณ์มามองผู้ชายผมเทาที่ยืนกอดอกนิ่งๆด้วยสายตาระคนสงสัย

"ก็ไม่แล้วไง คนอื่นก็แค่ปลาซิวปลาสร้อย พี่คุยขำๆ นายน่ะที่หนึ่งอยู่แล้ว" แจมินพูดด้วยท่าทีติดตลก ยิ่งทำให้คิ้วสวยขมวดมุ่นเข้าหากันใหญ่ เจโน่พยักหน้าเชิงรับรู้ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรคนอื่นก็เดินเข้ามาเสียก่อน ทำเอานายแบบหนุ่มหันหลังเดินเข้าห้องเปลี่ยนชุดก่อนเพื่อถ่ายเซตสุดท้าย

"ดีมากเลยครับ ปิดกอง กลับบ้านได้ทุกคน" ตากล้องมือหนึ่งอย่างแจมินลุกขึ้นบอกทุกคน

ทีมงานต่างดีใจและรีบเร่งเก็บของกันเตรียมไปฉลองกันคืนนี้ เว้นแต่เพียงคนสามคน 

หนึ่ง เจโน่ ลี ที่เดินเข้าห้องไปเปลี่ยนชุด

สอง เด็กฝึกงานทีมสไตลิสที่เดินตามเจโน่เข้าไปยังห้องเปลี่ยนชุด

และสาม นาแจมิน ที่กำลังเดินตามเข้าไป

แต่ลูกบิดล็อก

เขาไม่รู้ว่าสองคนนั้นเคุยอะไรกัน เพียงแต่สีหน้าเจโน่หลังบานประตูที่เปิดออกทำให้เขารู้สึกใจไม่ดีเท่าไหร่

"พี่แจมิน ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ" ริมฝีปากที่เขาชอบยังคงเปล่งถ้อยคำด้วยน้ำเสียงเย็นชา ไม่ต่างจากเมื่อชั่วโมงที่แล้ว ว่าแล้วคุณนายแบบก็เดินนำเข้าไปยังชานระเบียงบ้านที่เช่ามาเพื่อถ่ายงาน ก่อนจะทรุดตัวนั่งลง และตบมือลงตรงที่ว่างข้างตัวเป็นสัญญาณเรียกให้เขานั่งลง

มีเพียงเสียงใบไม้ลู่ลม ก่อนคนตัวเล็กคนนั้นจะเอ่ยคำพูดที่ทำให้คนฟังไม่อาจลืมได้ อย่างน้อยก็ 20 ปีต่อจากนี้

"ผมว่า ผมจะคืนอิสระให้พี่แล้ว"

"หมายความว่ายังไง โน่"

"เราเลิกกันเถอะ"  ทันทีที่เจโน่พูดจบน้ำตาก็ร่วงกราวราวกับหยาดฝน ประกอบกับลมพัดใบไม้ปลิวไหว และร่วงโรย

ในฤดูใบไม้ร่วงนั้นเจโน่ก็ยังคงงดงามเสมอ เมื่อสี่ปีที่ผ่านมา แม้ในวันที่น้ำตาไหลเปรอะหน้าแบบนี้

แต่เป็นเขาเอง ที่ไม่สามารถรักษาเจโน่ไว้ได้อีกแล้ว เขาไม่กล้าที่แม้แต่จะเอื้อมมือไปแตะตุ๊กตากระเบื้องเคลือบที่แตกร้าวแล้ว เพราะกลัวจะทำมันพังไปมากกว่านี้ ได้แต่พร่ำขอโทษคนที่เป็นดังแสงสว่างในชีวิตเขามาตลอดสี่ปี

"พี่ขอโทษนะ ที่ทำให้โน่เจ็บปวดตลอดมา"

"อื้อ"

วันนั้นเป็นวันที่ใบไม้เริ่มร่วง บ่งบอกถึงการเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง และเป็นวันที่เจโน่ลี คนที่เขารักมากที่สุดในชีวิต เดินออกจากชีวิตเขาไป

โลกก็หมุนรอบดวงอาทิตย์มาสองรอบแล้วนะ

ตอนนี้นายจะมองท้องฟ้าแบบไหนอยู่นะเจโน่

คนในไอจีคนนั้นเขาคงดูแลนายได้ดีกว่าพี่สินะ

โชคดีนะโน่ พี่ไม่กล้าที่จะไปให้นายเห็นหน้าหรอก ขอเก็บไว้บอกในใจแล้วกัน

นาแจมิน นั่งมองใบไม้ที่ร่วงโรยเพราะลมพัด พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบหน้าอีกเช่นเคยเหมือนกับปีที่ผ่านม

when you fall away ...




วันที่สองของ #fictober มาแน้วนะคะ

ฝากติชมด้วยนะคะ อาจจะแปลกไปเยอะเรย 555555555