เรียนปี 3 ทั้งหนัก ทั้งเหนื่อย แถมมาด้วยความเครียด กับอาการปวดหัว ปวดตา ปวดหลัง นอนไม่พอ บางวันไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำไป เรียกได้ว่าข้ามขีดจำกัดความอดทนของตัวเราไปเยอะเลย

          ด้วยเหตุนี้เองเราจึงเริ่มติดการทำงานหนัก กดดัน กังวลกับการทำงาน แต่เราผิดเองที่จัดการเวลากับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ ความรู้สึกดิ่งลงมามาก…จนเรารู้สึกว่าทำไมการเรียนถึงต้องเครียดขนาดนี้ด้วย พอเราจะฝึกงานก็กังวลสารพัดว่าจะทำได้หรือเปล่า จะมาเป็นตัวปัญหามั้ย ต้องระวังไม่ให้เสื่อมเสียต่อคุณครูที่สอนเรามาเป็นอย่างดีแต่เพราะความใส่ใจของพี่ ๆ ทำให้เราเบาใจขึ้นมาก

          เข้าเรื่องแรกกันเลย ปกติที่ฝึกงานทำงานกันวันจันทร์ ถึง วันศุกร์ เวลา 9 โมงเช้าถึง 6 โมงเย็น เราทำงานตามเวลาเป็นปกติมีเกินเวลามาบ้าง และบางครั้งเราก็ทำงานวันเสาร์ด้วย เมื่อพี่หัวหน้ารู้ว่าเราทำงานวันเสาร์ก็บอกให้เราพักเพราะอยากให้วันเสาร์-อาทิตย์เป็นวันพักผ่อน ไม่ใช่เท่านั้นเราที่นั่งทำงานทั้งวัน พี่ ๆ ก็บอกว่าออกไปเดินเล่น ฟังเพลงให้ผ่อนคลายก็ได้ พอได้ยินอย่างนั้นเราก็อึ้งไปเหมือนกัน เพราะช่วงปี 3 งานต่าง ๆ หลอกหลอนเราแทบตลอดเวลา ก่อนนอนก็ยังนึกถึงเรื่องงาน พอเรียนออนไลน์ก็ไม่รู้ว่าจะมีข้อความ หรือเรื่องอะไรมากะทันหันตอนที่เราหลับไปหรือเปล่า แต่ช่วงฝึกงานไม่เป็นแบบนั้นเลย ทำให้เราได้ทำงานอย่างเต็มที่ยังมีเกินเวลาบ้าง แต่วันเสาร์-อาทิตย์เราก็ได้พักจริง ๆ คำว่า Work-Life Balance สำคัญจริง ๆ นะ 

          สืบเนื่องจาก 2 นาฬิกา เราได้บอกไว้ว่าเราทำงานอะไรตลอดการฝึกงาน เรื่องที่สองนี้จะเกี่ยวกับงานอื่น ๆ ที่เราไม่ค่อยได้ทำบ่อยเท่าไหร่นัก ทางบริษัทไม่ได้มีแค่รับออกแบบเมนู เว็บไซต์ เบื้องหลังเว็บไซต์หรือ เขียน Content Marketing เท่านั้น แต่มีสินค้าคือแฟ้มเมนู ป้าย ตัวอักษรไฟจำหน่ายด้วย เมื่อมีลูกค้าสั่งซื้อก็ต้องแพ็กพัสดุให้เรียบร้อยและนำไปส่งอีกที 

          บางครั้งพี่หัวหน้าบอกให้เราไปช่วยแพ็กกับขนของบ้าง(ซึ่งพี่หัวหน้าบอกตั้งแต่เริ่มแรกแล้วว่าจะมีทำงานส่วนอื่นแบบนี้ด้วย และเราก็พร้อมทำงานทุกอย่างที่พี่ ๆ มอบหมาย) แต่พี่ที่มีหน้าที่แพ็กของและขนพัสดุไปส่งเป็นหลักเหมือนไม่อยากให้เราทำเท่าไหร่นัก ไม่ใช่ไม่เชื่อใจแต่เหมือนกับไม่อยากกวนเรามากกว่า เราเลยได้ไปช่วยแค่นิดเดียว แล้วเราก็มาคุยกับพี่อีกคนว่าถ้ามีงานอะไรอย่างอื่นให้เราทำก็ได้ เรายินดีทำ เพราะอยากช่วยพี่ ๆ ที่ทำงานและยุ่งกันมากแล้วยังต้องมาดูแลเราอีก ถ้างานไหนเราทำไม่เป็นก็ขอรบกวนพี่ ๆ ช่วยสอนงานเรา เราพร้อมเรียนรู้ทุกอย่าง

           เหตุผลของพี่ ๆ ก็ทำเราอึ้งอีกแล้ว เพราะเรายื่นขอสมัครฝึกงานตำแหน่งนักออกแบบกราฟิก พี่ ๆ เลยอยากให้เราได้ทำงานที่อยากมาทำจริง ๆ ตามความตั้งใจแรกของเรา(แอบร้องไห้ในใจเลย พี่ ๆ เค้านึกถึงเรามาก ๆ) แต่เราก็ได้บอกพี่ไปตามที่บอกไว้ก่อนหน้า พี่ ๆ จึงเริ่มให้เราได้ทำงานอื่น ๆ ด้วย แล้วเราก็เข้าใจพี่หัวหน้าเหมือนกันเพราะพี่หัวหน้าไม่อยากให้เรานั่งอยู่หน้าจอนาน ๆ ถึงบอกให้ไปทำอย่างอื่นบ้าง

            นี่ก็เป็นเรื่องราวความใส่ใจส่วนหนึ่งของพี่ ๆ ที่เรายังจำและประทับใจไม่ลืม 

            5 นาฬิกา 20 นาที เราโชคดีจริง ๆ ที่ได้มาฝึกงานที่นี่