อย่างน้อย เพื่อนร่วมห้องเช่นบิ๊กก็ช่วยย้ำเตือนให้ผมตระหนักว่าตนเองมิใช่นักเรียนชายที่ตัวสูงที่สุดของห้องและระดับชั้น

เช่นเดียวกัน การสูงเท่าวรรณก็มิได้หมายความว่าจะไม่มีเพื่อนผู้หญิงคนอื่นที่ตัวสูงกว่าผม

สถิติส่วนสูงของนักเรียนจะถูกบันทึกลงในสมุดพกโดยครูวิชาพลศึกษา ซึ่งการวัดส่วนสูงจะทำกันในการเรียนวิชาพละคาบแรกและคาบสุดท้ายของแต่ละเทอม

ด้วยเหตุที่ ป.2/1 ของผมและวรรณ ต้องเรียนพลศึกษาร่วมกับ ป.2/2 นักเรียนทั้งสองห้องจึงเข้าวัดส่วนสูงไปพร้อมๆ กันโดยปริยาย

เท่าที่แอบประเมินด้วยสายตามานานหลายเดือน นักเรียนที่ตัวสูงที่สุดของห้อง 2/2 น่าจะเป็นเพื่อนผู้หญิงชื่อ “แป้ง” ซึ่งมีรูปร่างใกล้เคียงกับผม วรรณ และบิ๊ก

กระทั่งในการวัดส่วนสูงครั้งท้ายสุดประจำปีการศึกษา หลังจากนักเรียนห้อง 1 ค่อยๆ ทยอยขึ้นชั่งน้ำหนัก-วัดส่วนสูงจนหมดเรียบร้อย เพื่อนนักเรียนห้อง 2 ก็เดินมาต่อคิวเพื่อเข้าวัดพัฒนาการของร่างกายเป็นลำดับถัดไป

คราวนั้น ผมตัดสินใจเฝ้าดูเพื่อนห้อง 2/2 ขึ้นไปยืนบนแท่นวัดส่วนสูงเป็นรายคน แล้วก็พบว่าพวกเขาเกือบทั้งหมดตัวเตี้ยกว่าผมและวรรณ

เริ่มเกิดคำถามขึ้นในใจผมว่า หรือจริงๆ แล้ว เพื่อนที่สูงกว่าตนเองกับวรรณ