เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ใต้แสงสีมะนาวHappening store
แสงที่ยี่สิบสอง: เรื่องโกหก
  • 1.
    “แล้วแต่แล้วกัน ก็ตามแต่จะเข้าใจ
    สิ่งที่ฉันพูดไป ฉันตั้งใจ เธอจะฟังมันยังไงเรื่องของเธอ
    ก็พูดจนหมดแล้ว พูดจนหมดใจแล้ว
    ถ้ายังสงสัย ก็ไม่รู้พูดยังไงแล้ว
    ทุกๆ ถ้อยคำเป็นความจริงที่ออกมาจากข้างใน
    ถ้าเธอไม่ต้องการ ให้ฉันลองโกหกเธอดูเอาไหม”

    2.
    การโกหก คือการบิดเบือนข้อเท็จจริง มีเหตุผลมากมายที่ทำให้มนุษย์ชอบพูดโกหก บางคนโกหกเป็นนิสัย บางคนโกหกให้ตนเองพ้นผิด บางคนโกหกเพื่อความถูกต้อง คนบางคนชอบฟังคำโกหก บางคนโกหกเพราะความไม่รู้ บางคนโกหกเพราะรู้มากเกินไป คนบางคนเคยชินกับการโป้ปดมดเท็จ หลอกตัวเองเก่งเสียจนหยั่งรากลึก จนลืมว่าเรื่องที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร

    ในศาสนาพุทธนั้น การห้ามพูดโกหกถูกจัดให้อยู่ในศีลข้อห้ามระดับเบื้องต้น แต่ฝรั่งเขามีคำว่า การโกหกสีขาว ซึ่งหมายถึงการที่เราโกหกด้วยความบริสุทธิ์ใจ มีวันที่ 1 เมษายน ที่อนุญาตให้เราโกหกได้โดยไม่มีใครถือสา การโกหก คือการทรงตัวอยู่บนเส้นเชือกที่แบ่งสองข้างระหว่างเรื่องจริงกับเรื่องสมมติที่แต่งขึ้น บางคนถึงขั้นฝึกฝนเพื่อให้โกหกได้แนบเนียน ชั้นเซียนตาไม่กะพริบ ก็คงไม่ผิดนักหากจะพูดว่า การโกหกไม่ให้ถูกจับได้นั้นเป็นศิลปะ
  • 3.
    โลกสมมติที่เกิดขึ้นในหัวสมองของนักประพันธ์เป็นอาณาเขตลี้ลับที่บุคคลภายนอกไม่มีสิทธิ์บุกรุกเข้าไป
    เพราะดินแดนดังกล่าว ถือเป็นพื้นที่อันชอบธรรมของผู้สร้างสรรค์ ที่จะใช้สิทธิ์ในการบินหนีออกจากกรอบกรงของความจริง

    ตัวละครที่เกิดขึ้นในผลงานต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น บทกวี บทละคร บทเพลง นวนิยาย พวกเขาเหล่านั้นอาจมีตัวตนจริง หรืออาจเป็นเพียงการสมมติขึ้นจากจินตนาการ ความประทับใจ และประสบการณ์ในอดีตที่ผ่านมาของผู้เขียน บางส่วนเสริมแต่งให้มีสีสัน บางส่วนอาจมีข้อเท็จจริงอยู่บ้าง ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็เพื่อเติมเต็มความฝันบางอย่างของผู้ประพันธ์

    มีใครบางคนเคยเปรียบเปรยไว้ว่า นักเล่านิทานก็ไม่เห็นจะแตกต่างอะไรกับคนที่ชอบพูดโกหก

    4.
    นักโทษคนหนึ่ง ถูกจองจำจนชั่วชีวิต แต่เขาสามารถเขียนบทเพลงบรรยายถึงโลกภายนอกได้ราวกับตาเห็น บรรยายถึงหญิงสาวคนรักของเขาได้ราวกับว่าเธอนั้นอยู่ใกล้ชิด ความรักของเขาโบยบินข้ามรั้วลวดหนามออกไปอย่างอิสระเสรี เพราะว่าหัวใจของเขาไม่ได้ถูกกักขังเอาไว้ หากจิตรกรคนหนึ่ง ไม่อาจวาดภาพที่ตนอยากวาดเพราะพู่กันของเขาถูกปิดผนึก พันธนาการไว้ หัวใจของเขาคงคล้ายนักโทษถูกจองจำ

    5.
    ในวันที่ท้องฟ้าอึมครึม บรรยากาศดูแตกต่างจากวันเก่าๆ เด็กหนุ่มคนหนึ่งตั้งคำถามถามอาจารย์ของเขาว่าหน้าที่ของการเป็นนักแต่งเพลงที่ดีคืออะไร คือการที่เราได้สะท้อนเรื่องราวต่างๆ ที่ตกกระทบกับชีวิตและความรู้สึกที่แท้จริงของเราออกมา หรือการสรรค์สร้างบทเพลงเยี่ยมยอดที่ทุกคนยอมรับ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in