ท่ามกลางแสงไฟสว่างไสวและผู้คนมากมายในคืนวันคริสต์มาส ดูเหมือนว่าจะเป็นค่ำคืนแห่งความสุขผู้คนมากหน้าหลายตาต่างพากันออกมาสังสรรค์ สีสันและเสียงหัวเราะเต็มไปตลอดทั้งทางเดิน คู่รักต่างจูงมือเดินพากันไปเฉลิมฉลองให้กับเทศกาลอันมีความสุขนี้ หากแต่ว่ามีคนๆนึงไม่มีความสุขกับเทศกาลนี้เอาซะเลย ผู้คนและแสงไฟมากมายนั่นทำให้เค้าเริ่มหงุดหงิดและอยากจะกลับไปให้ถึงที่พักเร็วมากขึ้น

ทำไมต้องมาเลิกงานดึกๆในวันคริสต์มาสด้วยวะ?

ทางเดินกลับบ้านเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของคนมากมาย หากแต่ว่าสายตาของเค้ากับไปสะดุดมองคนๆนึงเข้า ราวกับว่าที่แห่งนี้ไม่มีใครอยู่ สายตาของเค้าจับจ้องเพียงคนๆนั้น

จินยอง?

แน่นอนว่าเค้ากำลังจะเดินหนีก่อนที่เจ้าตัวจะรู้ตัวว่าเค้ากำลังมองอยู่---แต่เหมือนจะสายเกินไปเมื่อจินยองดันหันมาพอดี สายตาของทั้งคู่หยุดจ้องมองกัน ก่อนที่แดฮวีจะรู้สึกตัวได้แล้วรีบหันหลังเดินหนีไปทันที ขาเรียวยาวรีบก้าวไปตามทางโดยไม่มีจุดหมาย หากแต่เค้าหวังเพียงให้หลุดพ้นจากสถานการณ์น่าอึดอัดเพียงเท่านั้น แดฮวีเดินไปเรื่อยๆโดยไม่กล้าหันหลังกลับมาทองด้านหลังด้วยซ้ำ ในใจของเค้าภาวนาให้แพจินยองเดินตามมาไม่ทัน ร่างบางเดินก้มหน้าไปเรื่อยๆก่อนจะพบว่าตัวเองมายืนอยู่หน้าต้นคริสต์มาสต้นใหญ่ซะแล้ว แดฮวีตัดสินใจเดินเลี่ยงไปอีกทางหากแต่มือคู่เล็กกลับโดนดึงเอาไว้โดยมือใหญ่ที่แสนคุ้นเคย แดฮวีหันไปก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาหากแต่ในใจเค้ากลับร้อนรุ่นเป็นไฟ อากาศที่แสนจะหนาวเหน็บกลับไม่ทำให้ใจเค้าเย็นลงได้

:จินยองปล่อยเรา
:เราไม่ปล่อย
:พูดไม่รู้เรื่องรึไง เราบอกให้ปล่อ--
:เราจะไม่ปล่อยจนกว่าเธอจะบอกว่าหนีเราทำไม
:จินยอง พูดไม่รู้เรื่องหรอ
:เธอนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง
:จินยอ--
:จู่ๆเธอก็หายไป เราตามหาเธอแทบตาย แต่เธอก็เอาแต่หนีเรา
:เราทำอะไรผิดวะเธอ เธอถึงหายไปเป็นปีๆแบบนี้
:ไม่รู้ตัวเลยใช่มั้ย
:ได้ เดี๋ยวเราเล่าให้ฟังเอง

ย้อนกลับไปหนึ่งปีก่อนหน้านี้

:จินยอง วันนี้จะกลับพร้อมเรามั้ย
:เธอกลับก่อนเลย วันนี้เลิกช้า
:อ่าว มีเรียนหรอ
:อืม
:โอเค

:จินยองวันนี้เราไปรอที่คณะได้ป่าว
:จะมาทำไม
:ไปไม่ได้หรอ
:อืม

:จินยองทำไมกลับช้าอ่ะ
:มีเรียน
:แล้วทำไมเราไปหาที่คณะคนอื่นเลิกหมดแล้วอ่ะ
:เอาเหอะ อย่าถามเยอะดิ

จินยองเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิดจนแดฮวีรู้สึกได้ แต่เลือกที่มองข้ามมันไป จนถึงวันคริสต์มาส วันที่ทำให้แดฮวีจำไม่ลืม ภาพตอนนั้นยังติดตาแดฮวีอยู่เสมอ ภาพของจินยองกำลังเลือกซื้อของขวัญกับผู้หญิงคนหนึ่ง สายตาที่แพจินยองให้ผู้หญิงคนนั้น คือสายตาที่แดฮวีได้รับมาโดยตลอด แต่กลับกลายว่ามันดันไปเป็นของคนอื่น ตอนนั้นแดฮวีจึงได้เข้าใจว่าที่จินยองเปลี่ยนไปนั่นเป็นเพราะเค้ามีคนอื่นแทนตนเองแล้ว วันนั้นแดฮวีเลือกที่จะไม่พูดอะไร ก่อนจะหนีหายออกไปจากชีวิตจินยอง ทั้งเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ เปลี่ยนไลน์ และเปลี่ยนที่อยู่

:แล้วยังจะมาหาว่าเราผิดอีกหรอไอ้จินยอ----
:เดี๋ยวๆแดฮวี เธอเข้าใจผิดหมดเลย
:เข้าใจผิดอะไรอ่ะ ก็เธอบอกว่าอยู่ม. กำลังเรียนอยู่แต่ไปเดินกับผู้หญิงคนอื่นเนี่ยนะ
:ก็ใช่ แต่เราไปซื้อของขวัญให้เธอไง
:เห็นมั้ย ยอมรับแล้วนี่--- ห้ะ?
:ก็ไปซื้อของให้เธอนั่นแหละ

:อย่ามาโกหกหน่อยเลยเหอะ ใครมันจะไปโง่เชื่อ
:ไม่ได้โกหก ก็วันนั้นวันคริสต์มาสเราอุตส่าห์ไปเรียนทำคุ้กกี้ที่เธอชอบเพื่อจะเอาไปเซอร์ไพร์ส
:ไหนจะไปเลือกซื้อแหวนให้อีก เราอยากให้เธอเซอร์ไพร์สแต่กลายเป็นเราเซอร์ไพร์สซะเอง
:กลับมาแล้วไม่เจอเธอมันแย่มากๆเลยนะเว้ย
:....
:ไม่ต้องมาทำหน้าจ๋อย ทำไมตอนนั้นถึงไม่รออ่ะ ทำไมถึงคิดเองเออเองเก่งแบบนี้เนี่ย
:ใครมันจะไปรู้วะ เธอแม่ง

:นี่แดฮวี
:อะไร
:เราขอโทษนะที่ทำให้คิดมาก
:อือออ แล้วมือจะปล่อยได้ยังอะ
:ไม่ปล่อยแล้ว ไม่อยากให้หายไปอีก
:คริสต์มาสนี้อยู่ฉลองด้วยกันก่อนนะ
:นี่จินยอง รู้มั้ยว่าเราไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย
:...
:เราหมายถึง เราไม่ชอบการที่จินยองมาจับมือเราทั้งๆที่ไม่ได้เป็นไรกันอ่ะ
:งั้นคบกันนะ สัญญาว่าจะดูแลให้ดีกว่าเดิม
:อือออออออออ
:อืออะไร
:ก็คบไง
:คบกับใครล่ะครับ
:โอ๊ยเธออ่ะ คบกับเธอ โอเคป้ะ
:โอเคแล้วครับบบบ รักนะ
:รักเหมือนกัน

All I want for Christmas is You❄️☃️?

 The END

hashtag #jinhwiwannahave