สถานที่พบรักครั้งแรกของฉันน่ะหรอ ฉันไม่มีหรอก เพราะฉันไม่เคยมีความรัก มีแต่ความชอบ เอาเป็นว่าฉันจะบรรยายสถานที่ที่ได้พบคนที่ฉันชอบคนล่าสุดก็แล้วกัน เรื่องความชอบอันยิ่งใหญ่ของฉันเกิดขึ้นที่โรงพยาบาล ที่วอร์ดจิตเวชแห่งหนึ่ง ในวอร์ดนั้นมีทั้งผู้หญิงและผู้ชายอยู่รวมกัน แต่แยกห้องนอนและโซนที่อยู่กันอย่างชัดเจน ฉันอยู่คนเดียวบนเตียงของฉัน ซึ่งวางไว้ข้างประตูทางเข้าของห้องนอนหญิงพอดี ในห้องนี้มีเตียง 8 เตียงทั้งหมดมีเจ้าของหมดแล้ว ผู้หญิงบางคนถูกจับมัดกับเตียงเพราะโวยวายเสียงดังเมื่อไม่กี่นาทีก่อน บางคนพยายามหาทางทำร้ายตัวเองด้วยการโขกหัวกับกำแพงจนพยาบาลต้องมาจับไว้ 5-6 คน ฉันเดาว่าเค้าก็คงจะต้องถูกจับมัดอีกเหมือนกัน เตียงตรงข้ามกับเตียงของฉันมีผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาสวยมาก บนเตียงเต็มไปด้วยตุ๊กตาที่ญาติๆและเพื่อนเอามาให้เป็นกำลังใจ ตอนนั้นฉันรู้ศึกเศร้าซึม อยากตาย และหดหู่เป็นที่สุด อยู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาแนะนำตัวกับฉันว่าเป็นหมอส่วนตัวของฉัน เราอาจจะต้องรักษากันไปอย่างนี้เกือบเดือน นั่นคือครั้งแรกที่ฉันเจอคนที่ฉันชอบคนล่าสุด เขามีตัวสูง ผอม แต่ไม่เก้งก้าง มัดแขนตึงเปรี๊ยะเป็นร่องรอยของการออกกำลังกายไม่น้อยแต่ก็ไม่มากเกินไปจนเป็นก้ามปู คอของเขายาวเหมือนยีราฟ ซึ่งหลังจากนั้นฉันมักจะเอามาเรียกเขาว่าตาหมอคอยาวเหมือนยีราฟอยู่บ่อยๆ เสียงเดินของเขาสะดุดหู เสียงก๊อกๆๆเมื่อส้นเท้ากระทบกับพื้นดังสม่ำเสมอและก้องกังวาล ดูออกว่าเป็นคนที่มีความมั่นใจสูง จากการแนะนำตัวชื่อจริงของเขาเป็นชื่อไทย ซึ่งฉันใช้เรียกเขามาจนจวบทุกวันนี้ แต่ชื่อเล่นของเขาเป็นภาษาอังกฤษ ซึ่งฉันคิดว่าเขาน่าจะเป็นลูกครึ่ง ผิวเขาไม่ได้คล้ำมากเหมือนสีผิวคล้ำตั้งแต่กำเนิด แต่ดู