วันนี้วันลอยกระทง...

น่าแปลกใจที่วันนี้จู่ๆก็รู้สึกเหงา..ทั้งๆที่โดยปกติเทศกาลนี้ไม่ใช่เทศกาลที่มีความทรงจำหรือมีกิจกรรมอะไรด้วยมากนัก..ไม่ว่าจะสมัยเด็กๆที่พ่อกับแม่ก็ไม่ได้พาไปลอยกระทงเท่าไหร่ เนื่องด้วยเหตุผลที่ว่าว่ายน้ำไม่เป็น และไม่ชอบสะเก็ดไฟจากดอกไม้ไฟชนิดต่างๆที่คนชอบเอามาเล่น และจวบจนโตที่ไม่ได้เคยมีความทรงจำว่าไปลอยกระทงกับเพื่อนหรือแฟน

วันนี้รู้สึกเหงา..รู้สึกว่าอยากอยู่ในบรรยากาศครอบครัว..

อยากมีใครสักคนของตัวเอง ที่ลืมตาตื่นมาตอนเช้าก็เจอกัน..ตกเย็นเลิกงานกลับบ้านก็ได้เจอกัน ได้วางแผนทริปเที่ยวตามวันหยุดตามเทศกาลด้วยกันบ้างแบบคนอื่นๆ

อ่านเจอประโยคนึงในคอมเม้นต์นึงของคลิปๆนึงในยูทูป เค้าบอกว่า..."ความรักที่ดีจะถูกค้นพบโดยไม่ต้องพยายามและไม่ต้องยัดเยียดตัวเราให้เข้าไปอยู่ในชีวิตของใคร"

คิดถึงสมัยเด็กๆ ที่ยังมีพ่อ มีแม่ มียาย มีน้าๆ มีพี่ๆ มีน้องๆ อยู่ด้วยกันใกล้ๆ

คิดถึงคำตอบที่เคยตอบคุณ HR ที่เคยสัมภาษณ์ไว้ตอนสมัครงานที่ปูนเมื่อ 22 ปีก่อนไว้ว่า..

"ในชีวิตนี้เป้าหมายสูงสุดคือการเป็นคุณยายที่มีหลานๆห้อมล้อม อยากจะเป็นคนที่ประสบความสำเร็จในเรื่องงาน และมีชีวิตครอบครัวที่ดี ไม่อยากเป็นผู้หญิงเก่ง ตำแหน่งสูง เงินเดือนแพง แต่ต้องกลับบ้านดึกๆเพื่อมาเจอบ้านมืดๆที่ต้องอยู่คนเดียว"

วันเวลาผ่านไป..ทุกวันนี้ก็เป็นผู้หญิง ที่ก็ไม่ได้เก่ง ตำแหน่งก็ใช่ว่าจะสูง เงินเดือนก็ไม่ได้แพง และก็ยังต้องกลับบ้านมาเจอบ้านมืดๆและอยู่คนเดียวทุกวัน

หวังว่าความรักที่ดีจะตามหาเราจนเจอในเร็ววัน