เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Sweet potato in the potflowerinshade
[วันเดอร์วาย] ฤๅบุรุษมิอาจครวญ (Y)
  • เป็นของคุณอี้เหรินเป่ย เลยเก็บ ← ประเด็นมีเท่านี้

    เรื่องจะไลน์คล้ายๆ องค์ชายอัปลักษณ์ แต่ต่างกันตรงนายเอกเป็นองครักษ์พระเอก เข้ามาปกป้องคุ้มครอง 'น้องชาย' ที่ขึ้นเป็นองค์ชาย ก็ช่วยๆ กันจนเป็นฮ่องเต้ 

    อนึ่ง​ ซื้อแบบไม่ได้อ่านอะไรสักอย่าง​ (อีกแล้ว)​ เพิ่งสำเหนียกว่ามัน​ incest พระนายเป็นพี่น้องต่างพ่อ​ แต่ไม่ได้โตมาด้วยกัน

    เล่มแรกคือไม่มีไรเลย​ อ่านตอนง่วงคือจะหลับแหล่ว​ อยากจะบอกให้ซัดดราม่าอะไรมาก็ล่าย 

    ส่วนเล่มสองเปิดมาก็ได้กันเลย​ เอ้อ​ เอ้า ตื่น 55555 

    และคุณอี้เหรินเป่ยคือคุณอี้เหรินเป่ย พอเข้าเล่มสามเริ่มกลายเป็นนิยายตลก 5555555555555555555+ โยนดราม่าทิ้งไป เรามาตลกบริโภคกันดีกว่า ฮูล่า

    ก็ช่วงเล่มสองกลางเรื่องมี DV หลายจุดตามประสาคุณอี้เหรินเป่ยที่พระเอกชอบใช้นายเอกเป็นกระสอบทราย ตบ ต่อย หน่อยนึง

    ด้านจิตใจก็ตามประสาคุณเขาแหละ เคยเห็นคนบ่นเรื่องพระเอกไปนอนกับสนมตัวเอง​ นายเอกเจ็บปวด​ 

    นี่ไม่มองว่านอกใจอะนะ เพราะมันอยู่เล่มแรก ซึ่งมันยังแค่มองๆ​ กัน และคือก็ปกติวิสัย​ของจักพรรดิ​ แถมอีนี่ก็โรคจิตเบาๆ​ นอนแบบหวังผล (แอบว่าอาจจะเพราะงานเก่า​ด้วย​แหละ​ เลยยังโรคจิตเบาๆ​ lol)

    พ้อยต์ของเรื่องนี้คือนายเอกรักพระเอกจนล้น​ แต่เขามีสาวใหม่​ นอนกับฮีก็คือแค่นั้น​ ไม่รู้สึกถึงรัก​ เหมือนแค่ต้องการปลดปล่อย​ เมียทาสละเกิน

    หนึ่งในพล็อตคลิเช่นั้มเน่าที่ชอบ 555555

    แต่เราไม่ค่อยมองว่าพระเอกผิดที่ทำให้นายเอกเจ็บปวดขนาดนั้น​ คือยังไงดี​ พระเอกมองนายเอก​ กับนายเอกมองพระเอกมันไม่เท่ากันแต่แรก

    คือพระเอกค่อนข้างบิดเบี้ยว​ (ค่ะ​ ชอบ)​ ความรู้สึกที่มีต่อนายเอกคือความยึดติด​ แบบที่อยากฆ่าให้ตายจะได้ไม่หนีไปไหน​ -​-- น่าจะเดจาวูกับพ่อฮี ฮีเชื่อนายเอกไม่ได้ เพราะรักแบบบิดเบี้ยวนี้นั่นแหละ เรามองว่าโตมาในวังหลวงก็งี้ กลัวตลอดเวลาว่านายเอกจะทรยศ พอรู้สึกว่าทรยศก็โกรธ

    เราเวทนานายเอก​ สลัดรักไม่หลุด​ รู้ทั้งรู้ด้วย​ สุดท้ายเขาให้ปกป้องเมียและลูกตัวเองก็ต้องกัดฟันกรอดๆ​ อนาถาแท้ ถึงเราจะส่ายหัวให้นายเอก (เพราะฮีน่าเวทนาในความยึดติด) แต่ก็ต้องยอมรับแหละว่าเออ ฮีรักของฮี พระเอกเองจริงๆ ก็ยังคงความเป็นคนเพราะมีนายเอกแหละ

    สุดท้ายก็จบดีอี้เหรินเป่ย 55555555555555+

    ช่วงหลังๆ ของเรื่องคือแบบ เออ ซิกเนเจอร์ จบแบบนี้แหละ พระเอกหน้าด้านเสียอย่าง ใครมันจะทำไม

    โลกไม่ควรกังวลดราม่า 55555555555+

    ตอนพิเศษก็สไตล์ชวนหัวแหละ ขำๆ ไปเรื่อย

    เอางี้ สรุปเลย ถ้าชอบสไตล์คุณอี้เหรินเป่ย อ่านได้ งานตามมาตรฐานเป๊ะๆ สไตล์คือแบบนายเอกทุ่มเททุกสิ่ง เจ็บปวดรวดร้าวเพื่อพระเอกนิสัยเสีย สุดท้ายก็โดนจับไม่ปล่อยไปจนตาย 

    ดราม่าแล้วไง สุดท้ายก็ตลกตามสไตล์ แบบที่เราเคยทวิตไว้ว่าสุดท้ายแล้วคนที่เลวกับนายเอกที่สุดก็คือพระเอกเนี่ยแหละ ฮา

    แต่ถ้าไม่ชอบ...เลิกเถอะ อย่าพยายามเลย จะอ่านเรื่องไหนก็ไม่ชอบหรอก lol

    ส่วนตัวเรามองว่านี่ไม่ใช่งานระดับหรู (แค่ปกหลอกตา) มันคืองานปกติมาตรฐานคุณอี้เหรินเป่ย ที่ระดับไม่ได้สูงมาก งานเรื่องแรกเนาะ องค์ชายอัปลักษณ์เหมือนตกผลึกมาแล้วอะไรงี้ เราโอเคเพราะเรารักเขา 55555+

    .


    .

    ส่วนเรื่อง incest *มีสปอยล์ + ข้อสงสัย*

    .

    .

    .

    .

    .

    .
     
    มันมาเฉลยด้วยจม. แม่นายเอกทีหลังว่า...พระเอกมั้งไม่ใช่ลูกแม่

    แต่ทำไมนายเอกเห็นพระเอกครั้งแรกเหมือนเห็นหน้าแม่วะ เราไม่เก็ต ตกลงแม่แกล้งหลอกหรือเปล่า นายเอกจะได้ไม่ต้องสนใจ ไม่ใช่น้อง อย่าไปพัวพันด้วยเลย 

    อันนี้เรื่องไม่ได้เฉลย เราเดา

    .


    .

    .

    .

    .

    (แถม)

    คนบ่นเรื่องแปลกันใหญ่ นี่เราอ่านได้เฉยๆ นะ โอเคดี 

    ไอ้ที่แปลแย่ๆ จริงกลับไม่บ่นกัน อุแงงงง
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in