.

เรื่องของเรื่องมีว่า นางเอกหรือท่านอ๋องปี้ชางเสิ่นหลีแห่งแดนอสูรซึ่งมีร่างจริงเป็นหงส์เพลิงหนีการแต่งงานที่เง็กเซียนฮ่องเต้ประทานให้ นางหนีมาหนีไปหล่นปุไปอยู่บนโลกมนุษย์ แต่สภาพอนถาดูไม่ได้ โดยนายพรานจับไปถอนขน กลายเป็นไก่ไร้ขนตัวหนึ่ง ถูกขายเตรียมเอาไปตุ๋นน้ำแกง…จนกระทั่งชายหนุ่มนามสิงอวิ๋นมาช่วยนางไปนะ กุ๊กๆ…ท่านอ๋องผู้ยิ่งใหญ่เกือบได้เป็นไก่ตุ๋นน้ำแกงเสียหลายรอบ ฮา

ช่วงต้นของเรื่องเป็นช่วงของสิงอวิ๋นและเสิ่นหลี (ในร่างไก่กุ๊กๆ) อยู่ร่วมกันอย่างสุขสงบในแดนมนุษย์ ซึ่งก็ไม่นานมาก ภายหลังมาเปิดปมเรื่องจริงๆ นั่นคือบนโลกนี้มีมหาเทพแห่งแดนนอกฝั่งฟ้านามมหาเทพสิงจื่อ ฮีเป็นเทพบรรพกาลองค์สุดท้ายที่เหลืออยู่ เขาใช้ตนเองค้ำจุนหกภพภูมิ และมีข้อห้ามว่าท่านเทพนั้นห้ามมีความรู้สึก “รัก” มิฉะนั้นโลกจะแตกดับ

และไอ้ท่านมหาเทพสิงจื่อมังกรท่านนี้แลที่เสนอว่าท่านอ๋องปี้ชางแห่งแดนอสูรน่าจะแต่งกับหลานของเง็กเซียนเชื่อมสัมพันธ์ สรุปว่าเป็นตัวการหนีตายของเสิ่นหลีจนต้องกลายเป็นไก่กุ๊กๆ ไร้ขนนี่เอง

…ก็คงพอเดาเรื่องกันได้นะคะ (ฮา)

โทนเรื่องไปในแนวตลกขบขัน ในเวลาเดียวกันก็โรแมนติกดีค่ะ ส่วนซีเรียสบีบคั้นก็มีบ้าง แต่เราไม่มีน้ำตาให้เรื่องนี้นะคะ ถือว่ายังเฉยๆ กับด้านดราม่า (หมายถึงมันไม่บิ้ลต์เราร้องไห้แบบเรื่องอื่น) ซึ่งเราก็ไม่ได้อยากได้ดราม่าเข้มข้น แบบนี้กำลังดีค่ะ ช้อบ ชอบ

เรื่องนี้ถ้าถามเรา เมนหลักของเรื่องคือความรัก ช่างหัวหกภพภูมินั่นเถอะ อ่านไปกรี๊ดๆ กร๊าดๆ ไป หึงกันไป เหล่กันมา แกล้งกันบ้างอะไรบ้าง คือสิงอวิ๋นสิงจื่อเป็นผู้ชายขี้แกล้ง 555+ ชอบแกล้งเนียน ไม่รู้ไม่ชี้ ประมาณว่าอยู่มานาน ว่าง เบื่อ

ส่วนเสิ่นหลีหรือท่านอ๋องปี้ชาง ออกแนวสาวเก่งออกรบเยี่ยงชายชาติ เป็นคนตรงไปตรงมาเลเวลที่สารภาพรักกับผู้ชายก็สารภาพดื้อๆ แบบ “ข้าชอบท่านแล้ว” อะไรเทือกๆ นี้…

เมนของเรื่องคือ…โอเค คือหกภพภูมิและผนึกปีศาจ แดนสวรรค์ แดนอสูร งานออกแนวเทพเซียนเต็มๆ แต่เนื้อเรื่องส่วนใหญ่จะแทรกสอดไปกับความสัมพันธ์ของมหาเทพสิงจื่อและท่านอ๋องปี้ชางเสิ่นหลี โดยมีตัวละครรอบๆ ออกมาสร้างสีสันเล็กๆ น้อยๆ ไม่มากเท่าคู่หลักค่ะ คนเขียนเทซีนให้คู่หลักได้เต็มที่มาก อ่านแล้วอิ่มอกอิ่มใจ ฮือ

ความรักเรื่องนี้เป็นธรรมชาติดีค่ะ ปกติแล้วเราจะต้องรู้สึกอึดอัดกับพระเอกว่า “ถ้ารักไม่ได้ ก็ปล่อยมือไปสิ” แต่สิงจื่อไม่ทำให้เรารู้สึกแบบนั้น ก็ไม่รู้ทำไม เรารู้สึกได้ว่าเขารักเสิ่นหลีจากใจ แม้ปากจะบอกว่ารักไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้ทำตัวผลักไสนางแบบพระเอกซึนเดเระปากอย่างใจอย่าง (ซึ่งเราจะรำคาญมากกว่าชอบ) ที่เขาไม่ยอมบอกนางเอกหลักๆ คืออยากให้นางตัดใจ และแกล้งนางก็สนุกดี *ตานี่…*

วันหนึ่งสิงจื่อเคยพูดกับเสิ่นหลีเลยว่า เพราะเงี้ยะ ข้าเลยรักเจ้าไม่ได้ เสิ่นหลีก็บอก งั้นท่านก็เลิกแกล้งข้าเล่นได้แล้ว (ว้อย) สิงจื่อตอบหน้าตายมากว่าเก๊าะข้าทำไม่ได้ (อ้ะเตง) (ノ∀<*) wwwwww

หลายครั้งที่มีคนสงสัยว่าเสิ่นหลีควรคู่อะไรให้ดูแลทะนุถนอมวะ โคตรโหด (คนพูดคือคู่หมั้นนางอะแหละ) สิงจื่อตอบทันทีว่านางมี เราอ่านแล้วรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้รักเสิ่นหลีจริงๆ

คือชอบความรักของทั้งคู่ค่ะ อ่านแล้วรู้สึกได้ว่าพวกเขารักกันจริงๆ น่ารักอ้ะ อ่านไปยิ้มไป ขูดโต๊ะไป ลุ้นไปว่าเมื่อไหร่พวกเขาจะได้กัน 5555+

ตอนจบแฮปปี้เอ็นดิ้งดีค่ะ อ่านไปดีดนิ้วตีเข่าตบโต๊ะไป มหาเทพสิงจื่ออปป้าของน้อง เรียกว่าเป็นคนใช้การได้เป็นอย่างยิ่ง

สรุปคือแนะนำ เป็นงานที่ดี

*สปอยล์อีกระดับหนึ่ง* + มีสปอยล์เรื่องตำนานรักเหนือภพ (ฮวาเชียนกู่) นะคะ

.

.

.

.

.


ใช้การได้ยังไง?

ก็ผู้ชายคนนี้ทำให้ไป๋จื่อฮว่า (พระเอกฮวาเชียนกู่ --- ตำนานรักเหนือภพ) น่าถูกกระโดดกัดกว่าเดิม

ทุกวันนี้โควตเด็ดของฮวาเชียนกู่ที่ให้เลือกระหว่าง “ข้าหรือหกภพภูมิ” ยังติดอยู่ในใจ…

วันนี้ได้สิงจื่อมาแก้แค้นคืนให้ ดียิ่งนัก /โดนแฟนๆ ซือฟู่รุมตบเอา

เพราะสิงจื่อเนี่ยหลังจากเกือบเสียเสิ่นหลีไปครั้งหนึ่ง เขาแทบคลั่ง จากนั้นตัดสินใจ ช่างแม่งหกภพภูมิ สิงจื่อคงอยู่เพื่อเสิ่นหลี

…เราว่านี่คือสิ่งที่ผู้หญิง สิ่งที่ฮวาเชียนกู่ปรารถนา แต่ซือฟู่ของนางให้นางไม่ได้ กว่าเขาจะนึกขึ้นได้ นั่นคือวันที่เกือบเสียนางไปตลอดกาล

อีกอย่างหนึ่งคือเสิ่นหลีเป็นนางเอกที่น่ารัก เสิ่นหลีไม่งุ้งงิ้งขอความรัก นางวางได้ อย่างตอนสิงอวิ๋นที่นางเห็นเขาเป็นมนุษย์ นางก็พูดเองตรงๆ เลยว่าข้าไม่คิดมากถ้าเจ้าจะมีเมียมีลูกนะ เพราะข้าก็รู้ว่าเราอยู่ร่วมกันไม่ได้หรอก นางเองสุดท้ายยังไงก็ต้องแต่งงานกับคนที่เง็กเซียนประทานสมรสให้อยู่แล้ว แต่อย่างไรก็ตาม นางก็รักผู้ชายคนนี้

จวบจนเป็นสิงจื่อ เสิ่นหลียังพูดเองเลยว่าท่านต้องเลือกหกภพภูมินะเว้ย 55555+ คือนางไม่เอาชีวิตคนอื่นมาล้อเล่นเพื่อทดสอบว่าผู้ชายตรงหน้ารักนางหรือไม่ นางรักเขา แต่เขาไม่ควรสละทั้งหมดเพื่อนาง

พูดตรงๆ ว่าระหว่างอ่านไป เรื่องนี้มีโทนหลายอย่างที่ทำให้เรานึกถึงฮวาเชียนกู่ ในจุดของการตัดสินใจแบบนี้สิงจื่อและเสิ่นหลีทำได้ตอบโจทย์กว่ามาก อ่านแล้วประทับใจ ถ้าบอกคนเขียนอ่านฮวาเชียนกู่แล้วขัดใจเลยหยิบมาเขียนนี่เราก็ไม่แปลกใจ และเราชอบเรื่องนี้มากกว่าตำนานรักเหนือภพค่ะ ไม่ต้องมีดราม่าเทพมาร หาสมบัติบรรพกาลอะไรทั้งสิ้น เรียบๆ ง่ายๆ

เป็นเรื่องของคนสองคนรักกัน…เท่านั้นเอง