เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Sweet potato in the potflowerinshade
[สุรีย์พร] สามชาติสามภพ ป่าท้อสิบหลี่ & ลิขิตเหนือเขนย
  • เอาป่าท้อก่อน

    ครั้งแรกที่ได้อ่าน เราประทับใจบทเปิดมาก จวบจนอ่านทั้งหมดแล้ว เราก็ยังชอบแค่ตอนแรกที่สุด บีบคั้นบาดหัวใจ

    เรียกว่าชอบแค่นั้นแหละ จบ

    เรามองว่าสตรักเจอร์ของเรื่องนี้ค่อนข้างสับสน ยังไงดีหว่า คือมีวัตถุดิบที่ดี แต่การเล่าเรื่องยังไม่ลงล็อกเท่าไหร่ จุดเด่นของงานน่าจะอยู่ที่ตัวละครและพวกมุกตลกค่ะ เราว่าโทนงานออกไปทางคอเมดี้นะ

    อย่างป๋ายเฉียนนี่ เอาเข้าจริงชีวิตไม่ได้รันทดอะไร ชีวิตดี แถมยังไงพระเอกก็ต้องแต่งกับนาง ดรามงดราม่านี่แทบไม่มีอะไรให้มากความ

    ทั้งเรื่องนี่เราคาใจสุดขีดคือทำไมเยี่ยหัว (พระเอก) ต้องควักตานางเอกตอนเป็นมนุษย์ออกมา คาใจมาก แบบฮีเย็นชา พีค คาใจแบบไปอ่านสปอยล์ก็ไม่มีคนเขียนถึง ถามรุ่นน้องที่ซื้อน้องก็บอกไม่มีอะไรพี่ …บ๊ะ ทำไมวะ คาใจนะเนี่ย

    สุดท้ายขวนขวายหามาอ่าน…โอเค ก็ไม่มีอะไรจริงๆ โธ่เว้ย! OTL

    เรื่องนี้จริงๆ เราชอบคู่เจ๋อเหยียนกับพี่สี่ กับราชาปีศาจกับหนุ่มคนรักที่โดนหยอดๆ มา

    ตอนนางเอกเสียใจเพราะเยี่ยหัวเรายังไม่น้ำตาตกสักหยด พอได้ยินว่าราชาปีศาจพยายามจะออกมางานฉลองวันเกิดหนุ่มคนรักเรากลับเสียใจ 555+

    คืออ่านที่คุณหลินตอบนักอ่านที่มาถามเรื่องที่นางเอกขาดความเป็นแม่ เราเห็นด้วยอย่างยิ่ง เคยคุยกับคนอื่นแล้วเขาเฉยๆ กัน บางคนอธิบายว่าก็เป็นเทพเซียน ทิ้งขว้างลูก หรือว่าแยกกันนาน เลยไม่รู้สึกเป็นลูก แต่เราก็อ่านแล้วขัดๆ อยู่ดี (อ่านเหตุผลมาก่อนอ่านเรื่องแล้วด้วยนะ)

    ในเล่มลิขิตฯ ที่ป๋ายเฉียนมีบทพร้อมลูกชายมันก็…พอไหว แต่รวมๆ ของเล่มนี้เรารู้สึกว่านางเห็นลูกเป็นตุ๊กตาตัวหนึ่ง คือมีก็ได้ ไม่มีนางก็ไม่ได้อาลัยอาวรณ์อะไร แทบไม่มีสัญชาตญาณของความเป็นแม่เลย เป็นนิยายที่เราว่าไม่ใส่ลูกชายมาแต่แรกก็ไม่ได้ทำให้เรื่องผิดอะไร ค่อยมามีกันทีหลังยังจะดูสดใหม่น่ารักกว่าเลย

    จะชมว่าดีมากก็ไม่เต็มปาก เพราะจุดที่มองว่าลำดับการเล่าออกไปทางสะเปะสะปะก็ไม่น้อย จะบอกว่าแย่มันก็ไม่แย่นะ ดีกว่ามากกว่ารักที่อ่านมาหลายสิบเรื่อง…เรายืนตรงกึ่งกลาง ไม่รู้จะกระโดดไปทางไหนดี

    แต่เทียบกับเรื่องหนี้ดอกท้อที่มีประเด็นกับเรื่องนี้ ก็ให้หนี้ดอกท้อเขียนได้ดีกว่าเยอะ
  • ต่อด้วยลิขิตเหนือเขนย

    ขอสารภาพก่อนว่าเนื่องจากข้อยไม่มีงบพอให้ท่านมหาเทพที่งอกจากต้นฉบับจีนสองเล่มเป็นสี่ไหว เลยอ่านเป็นฉบับภาษาอังกฤษเอา --- และเติม เพิ่งจำได้ว่าได้อ่านไทยด้วย ลืมไปแล้วนะเนี่ย

    คราวนี้เรื่องย้ายมาที่มหาเทพตงหัวอปป้ากับเฟิ่งจิ่ว หลานสาวของนางเอกป่าท้อ ที่เคยโปรยๆ ไปแล้วในเล่มก่อน

    คืออปป้าดีนะคะ เป็นผู้ชายที่ดีอะ ไทป์ขี้แกล้ง เก่ง โปรไฟล์หรูหรา ที่เราประทับใจเป็นพิเศษน่าจะเพราะมันออกแนว มหาเทพผู้ยิ่งใหญ่ กับหญิงสาวที่ทำเพื่อรักของนางเต็มกำลังแล้วกำลังจะตัดใจ แต่แหม สวรรค์บันดาลให้ชายในฝันของนางเห็นตัวนางในที่สุด

    เราอ่านแล้วยังงงๆ ไทม์ไลน์ บางจุดของเรื่องเราไม่เข้าใจว่าตกลงยกมาแล้วยังไงต่อ พยายามอ่านแล้วก็งงๆ

    สำหรับเราโอเคตอนต้น กลางๆ เอื่อยๆ สนุกสุดคืองานที่ชิงชิวที่อปป้าไปร่วม (ช่วงกลางค่อนไปทางข้างท้าย) คือมันมีแบ่งภาคๆ เราจำไม่ค่อยได้แล้ว เว็บที่จะให้อ้างอิงก็บินไปเลี้ยว ตอนเกือบจบช่วงดราม่าเข้าใจผิดกันนี่โอเคค่ะ 

    ปิดท้ายแล้วตอนจบจบแบบห้วนๆ เราไปหาภาษาจีนก็จบแค่นั้น คนอ่านเล่มก็ไม่ได้กรี๊ดกร๊าดอะไรเพิ่ม ก็คิดว่าคงจบแค่นั้น ซึ่งมองว่าห้วนไปค่ะ (แต่สำหรับนักอ่านไทยอาจจะดีแล้ว ไม่งั้นอาจจะห้าเล่มจบแทน)

    รวมๆ เราให้น้ำหนักเรื่องนี้มากกว่าป่าท้อค่ะ ทั้งตัวละครและเนื้อเรื่องเลย ยิ่งอ่านเรื่องนี้ยิ่งรู้สึกว่าสตรักเจอร์เรื่องของป่าท้อมาแบบนึกอยากเขียนก็ด้นไปพอสมควร 

    แต่เอาเข้าจริงเรื่องนี้เรายังเรียงแล้วงงๆ อยู่เลยว่าตกลงอะไรมันยังไง หรือเพราะอ่านภาษาอังกฤษไม่แตกฉานไม่รู้แหละค่ะ อันนี้ยกประโยชน์ให้จำเลยไป lol

    อ่านทั้งหมดเลยสรุปได้ว่าคนเขียนเก่งด้านการเขียนตัวละครนี่แหละค่ะ จุดเด่นของงาน คาแรคเตอร์มีชีวิตชีวา ตลกดี แต่เอาเส้นเรื่องมาเรียงจริงๆ จะได้ตัว ? อยู่หลายจุด เราคิดว่าคนทั่วไปจะค่อนข้างชมชอบไปทางนิยายที่มีคาแรคเตอร์ชัดเจนดีมากกว่าเนื้อเรื่องที่ทำมาได้ดีค่ะ (คือคนจะจำตัวละครได้แม่นยำ)

    ทั้งสามชาติสองเรื่องคูณกันหกชาตินี่จริงๆ เราอยากอ่านแค่พี่สี่ (พี่ชายของนางเอกป่าท้อ) กับเจ๋อเหยียน คือในเล่มป่าท้อหยอดมาหน่อย ส่วนในเล่มเหนือเขนยก็หยอดแบบ…หยอดแค่นี้หยอดทำไม

    แต่ในส่วนของภาคต่อ นี่คิดว่าคงไม่ต่อเลี้ยว


    อนึ่ง 

    อย่างที่บอกว่าเพิ่งจำได้ว่าอ่านไทยด้วย ← ดีลีตไปจากความทรงจำมาก

    แอบว่าอรรถไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่ กินหน้า ทำให้หนาเกินเหตุ 

    และที่ทำให้เกิดจำได้ว่าอ่านไทยคือรำคาญดอกๆ มาก มิได้ดอก มิใช่ดอก จริงดอก ดอกกกกกก โฮกกกก

    จำไม่ได้ด้วยนะว่าป่าท้อดอกเยอะขนาดนี้ไหม แต่นี่คือดอก TvT 

    มองในแง่ดี เราแค่ชินกับงานที่ไม่ดอกน่ะ
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in