เพราะในวันที่ชั้นมีตัวตนขึ้นมา
ชั้นเพียงแต่คิดอยากจะปกป้องเธอ
จากโลกที่โหดร้ายใบนี้ ชั้นห่อหุ้มฉาบปิดเธอเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ ลึกซะจนไม่ต้องเจอกับสิ่งที่เธอไม่สมควรได้รับ…
เพียงเพราะแค่ชั้นไม่อยากให้เธอต้องเจ็บปวดกับชีวิตที่เธอต้องเผชิญ ซึ่งเธอก็คือชั้น
และ ชั้นก็คือเธอ
ชั้นมอบความเกลียดชังชีวิตให้กับเธอ
ชั้นสั่งให้เธอไม่ต้องรู้สึกอะไรทั้งนั้น
เธอถึงจะมีชีวิตรอดจากโลกใบนี้ได้
โลกที่เคยเป็นดั่งสนามเด็กเล่น แสงแดดที่สดใส ความสุขที่หาได้ทั่วไป ชั้นพรากมาจากเธอ ชั้นพร่ำบอกกับเธอว่ามันจอมปลอม
ไม่มีอะไรจริงแท้ทั้งนั้น เป็นชั่วคราวประด๋าวเดียวเดี๋ยวก็ไป
ชั้นมอบความโกรธให้เธอ
ให้เธอโกรธที่ชีวิตไม่เคยมีอะไรสมบูรณ์แบบ
โกรธที่คนที่ชั้นรักมากที่สุด
จู่ๆ ก็หายวับไปจากชีวิต
โกรธที่ต้องปล่อยให้ชั้นต้องเติบโตมาแบบนี้
แม้จะผ่านมานาน จนเธออยู่รอดมาถึงทุกวันนี้ ในวันที่ควรจะมีความสุขได้แล้ว วันที่ควรจะยิ้มให้กับชีวิตได้ง่ายๆ
ชั้นก็มัดมือของเธอไว้กับความรู้สึกนั้น
จนมือของเธอแทบจะแบมันไม่ออก ปล่อยไม่ได้
จนใครรอบข้างของเธอ
ต่างก็ต้องเคยเจ็บปวดเพราะตัวชั้นตลอดมา
ปล่อยมันออกมาได้แล้ว …
ขอโทษที่ไม่เคยมอบความรักให้กับตัวเอง
เลยแม้แต่วินาทีเดียว.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in