Type : Drabble
Pairing : Yoo Seonho x Lai Kuanlin

ท้องฟ้ามืดสงบ, บนแผ่นฟ้านั่นมีเพียงแค่พระจันทร์สีนวลที่กำลังส่องแสงลงมาเลียบผืนแผ่นน้ำอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา


วันนั้น ยูซอนโฮสารภาพรักกับไลควานลิน


ในเวลานั้น ถึงแม้ไร้ซึ่งคำพูดใด—แต่เสียงคลื่นทะเลก็ดังไม่เพียงพอที่จะกลบทับเสียงหัวใจที่เต้นระรัวของพวกเขา 

เช่นเดียวกันกับที่ถึงแม้ไร้ซึ่งแสงดวงดาราใด—แต่ความมืดก็คงไม่มีความสามารถพอที่จะอำพรางรอยยิ้มที่เก็บไม่อยู่สองรอยยิ้มนั้นได้


“ซอนโฮ รอเราได้ไหม”

“ได้—ได้เสมอแหละ”


วันนี้วันที่สี่ตุลาคม คริสต์ศักราชสองพันสิบเจ็ด เวลาเดิม ยูซอนโฮกลับมาที่นี่อีกครั้ง—หากจะพูดให้ถูก, สามสี่เดือนที่ผ่านมา จริงๆแล้วเขาไม่เคยไปไหน


ที่เดิมแห่งนี้ ตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองผืนน้ำอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก แม้จะอยู่บนฝั่ง แต่ยูซอนโฮกลับรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังดำดิ่งอยู่ภายใต้มหาสมุทร— มหาสมุทรอันเงียบงัน ที่ไม่ว่าจะมองไปทางใด ก็พบเพียงแค่ของเหลวสีน้ำเงินหม่นแบบเดียวกันกระจายทั่วทุกทิศทาง

ใต้ผืนน้ำนั่น ดูจะกว้างใหญ่เกินกว่าที่คิด
และยังคงไร้เสียงใดเช่นเดิม


หากแต่มีเสียงหนึ่งดังสะท้อนผ่านเสียงคลื่นที่พัดมากระทบชายฝั่ง


ไม่รู้ซอนโฮได้ยินไหม แต่เสียงสะท้อนนั่นดูหม่นเศร้า และช่างเงียบเหงาเหลือเกิน

มันจับใจความได้เป็นอะไรที่คล้ายกับคำว่าคิดถึง

END.

Talk:
สั้นสุดไรสุดค่า นี่เข้าใจว่าตัวเองชอบหลินเมะมาตั้งนาน เพิ่งรู้ตัวตอนนึกได้ว่าฟิคที่อ่านมีแต่ร่างลินลินทั้งนั้น5555 จริงๆไม่ฟิคโพนะคะะ คถทีมเด็กคิวบ์ ;-; ฝากด้วยน้า #fictoberxx @sunsetinside ขอบคุณค่าา