แต่ก็พอให้รู้ว่าเรากำลังเดินทางมาถึงช่วงสุดท้ายของปีแล้ว

จำได้ไหม ปลายปีก่อนคิดจะทำอะไรในปีนี้ ?
.
.
.
ได้ทำกันไปบ้างหรือยัง?

แน่นอนคำตอบของเราอาจเหมือนกับหลายๆ คน คือยัง ..

แต่ถึงอย่างนั้น ในปีก่อนเราก็ไม่ได้หวังอะไรกับชีวิตในปีนี้มากนัก อาจเพราะเป็นปีแรกที่ชีวิตเรากำลังจะเข้าสู่วัยทำงาน ดังนั้น เราแค่หวังว่าทุกอย่างมันจะผ่านไปอย่างราบรื่น พูดง่ายๆ แค่ชีวิตไม่ร้ายจนต้องกลั้นใจ เราก็โอเคแล้ว อีกอย่างที่เราหวังไว้คือเริ่มทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ สัก ที (เว้ย) !!

เราเป็นคนหนึ่งที่ชอบหนังสือ ชอบเขียน แต่ก็พูดได้ไม่เต็มปากว่าชอบอ่าน (แบบที่อ่านทุกเล่มที่ผ่านตาอ่ะนะ ..) ส่วนใหญ่เรามักจะถูกดึงให้เข้าไปอ่านหนังสือที่มีปกสวยๆ ลายเส้นน่ารักๆ เสียมากกว่า หรือไม่ก็เป็นหนังสือของนักเขียนที่เราพอจะรู้จักหรือชื่นชอบ 

ตั้งแต่เด็กความชอบของเราไม่เคยชัดเจนสักอย่าง passion ในแต่ละเรื่องก็มาไวไปไว จนเพื่อนตั้งชื่อความชอบประเดี๋ยวประด๋าวนี้ว่า “ยุค” ดังนั้น ยุคในชีวิตของเราจึงมีเป็นร้อยๆ ยุค แต่ละยุคมีอายุขัยเพียงไม่กี่เดือน หรืออาจะไม่กี่วันด้วยซ้ำ .. แต่สิ่งที่สังเกตและเห็นได้ชัดว่ามันไม่ผ่านไปง่ายๆ และยังคงวนเวียนอยู่ในทุกจังหวะชีวิตคือการวาดรูปและหนังสือ เราเริ่มวาดผนังมาตั้งแต่จำความได้ และก็ชอบวาดตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา 

ส่วนหนังสือ เราจำได้ว่าเพิ่งมาชอบตอนอายุ 13 ตอนนั้นเราบ้าสะสมนิตยสารแฟชั่นญี่ปุ่นมาก จำได้ว่าเราซื้อเก็บทุกเดือน เดือนละหลายร้อยบาท เพื่อเอามานั่งเปิดดูการจัดหน้าแบบยุ่งๆ (แต่โคตรเพลิน) สไตล์ญี่ปุ่น อ่านเคล็ดลับและบทความสวยๆ งามๆ บ้าง นั่นเลยทำให้เราเหมารวมว่ามันคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราเริ่มสนใจอ่านหนังสือ จากอ่านนิตยสารแฟชั่น ก็เริ่มมาอ่านการ์ตูน นิยาย บทความในหนังสือพิมพ์บ้าง เว็บไซต์บ้าง จนเข้ามาสู่ทาสงานหนังสือแห่งชาติไปในที่สุด โตมาหน่อย พอสามารถเลือกทางของตัวเองได้ 
เราเลยเลือกเรียนในคณะวารสารศาสตร์ เพราะคิดว่านี่คงเป็นความชอบที่เด่นชัดสุดในตัวเราแล้ว พอจบมา เราก็ยังคงคลุกคลีอยู่กับการเขียน แต่เป็นการเขียนตามใจของคนอื่นเสียมากกว่า เมื่อลมหนาวพัดมาบอกว่าปลายปีที่ 23 ของชีวิตกำลังจะหมด เราจึงตั้งใจจะเริ่มต้นทำสิ่งที่ชอบ เขียนสิ่งที่อยากเขียน และเป็นตัวเองในแบบที่อยากเป็น 

เอาล่ะ ! ก่อนปีที่ 23 จะหมดไป 

อย่างน้อยก็ได้เริ่มสักทีแหละเนอะ 

ขอบคุณ ลมหนาวที่พัดมาเตือนกัน แต่คราวหลังพัดแรงกว่านี้ก็ได้นะ ..