เรารู้สึกนะว่าโตขึ้น แบบโตขึ้นมากๆ การพูดคุยแบบเอาน้ำเย็นคุยด้วยไม่ใช่ทักษะของเราเลย ยิ่งโดนด่าแบบASMRแนบหูชัดๆผ่านไลน์แล้ว แม่ง...อยากตะโกนไปเลยอ่ะว่า " มึงก็เหี้ยเหมือนกันละเว้ย " แต่ก็ปัญญาอีกพันล้านแปดก็ตามมาอีกอ่ะ ทำไมเราต้องสู้กับความรู้สึกกับทุกคนด้วยนะ ทำไมต้องมารองรับความรู้สึกคนอื่นด้วยละ ทำไมต้องทนกับพวกที่ว่าเราด้วย โลกนี้ปล่อยให้คนสู้กับอย่างนี้หรอ แต่ก็นั้นละเพราะความคิดมันผุดขึ้นมาว่า " เออมึงใจเย็นๆดิว่ะ" คุยด้วยเหตุผล ตอนนี้คือมึนมากเลยอ่ะ ไม่เคยรับรู้ความรู้สึกเยอะแยะมาก่อน คุณว่าเราโตขึ้นมากๆไหม เราไม่อยากให้ใครต้องรับรู้จิตใจเราตอนโกรธเลย แค่อยากปล่อยไว้ สู้กับทุกอย่างนะ แล้วเชื่อมันต้องผ่านไปได้.... ความคิดแบบนี้ก็ผุดขึ้นมาตลอด วันนี้มันหน่วงมากกว่า แต่ก็ไม่ถอยอ่ะ แค่นี้อ่ะ เจอเรื่องมาเยอะแล้ว แค่นี้ก็ต้องผ่านไปได้ ก็แผลอ่อนหัด แผลถลอก ไม่ถึงกับตาย ยังอยู่ได้