D-2              JEALOUS
Couple       ฮวังมินฮยอน x ยูซอนโฮ



           สิ่งที่พวกแกทำไว้กับฉัน
          มันจะย้อนกลับไปทำร้ายพวกแกอย่างสาสม


หลังสิ้นเสียงกรีดร้องจากสุดขั้วใจที่ดังลั่นตำหนักแยกท้ายวัง สนมซอนโฮทรุดตัวลงในชุดผ้าแพรที่หล่อนประณีตลงทุกฝีด้ายฝีเข็มอย่างสุดฝีมือด้วยหวังจะเป็นชุดสำหรับเข้าอภิเษกกับองค์รัชทายาทที่กำลังจะขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์องค์ต่อไป


          แต่วันนั้นกลับมาถึงไม่


ลายดอกโบตั๋นสีแดงเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ด้ายผ้าที่โดนความชื้นกลายเป็นสีเลือด ไม่ต่างจากกองผ้าที่อยู่ต่อหน้าร่างอรชรที่ทรุดกองอยู่กับพื้น ผ้าสำหรับปูที่บรรทมของว่าที่ฝ่าบาทและว่าที่พระมเหสี ที่อีขี้ข้าคนนี้ต้องนั่งปักหลังขดหลังแข็งเพื่อให้เป็นของกำนัลแก่ฝ่าบาท


          แต่ไม่นึกเลย...ว่าจะเนื่องในโอกาสการอภิเษกกับหญิงอื่นที่ไม่ใช่หม่อมฉัน


เจ้าของทรวดทรงอรชรพยายามเคลื่อนตัวเข้าไปให้กองผ้านั่นอย่างยากลำบาก มืออ่อนบางสั่นเทาเมื่อหยิบเข็มกับด้ายที่สนค้างไว้ขึ้นมา ดวงตาแดงช้ำยังคงหลงเหลือรอยน้ำตาที่เคยเอ่อคลอมองลงไปยังผืนผ้าแพรงาม สนมซอนโฮเสียบเข็มปักลายลงต่อที่ค้างคาไว้พร้อมคำสาปแช่ง


ความรู้สึกกลัดหนองในอกล้นออกมาเป็นกิริยาการกัดริมฝีปากบางจนห้อเลือด พวกมันจะต้องหลับใหลอยู่จนแท่นบรรทมที่ถูกปูด้วยผ้าผืนนี้ ทุกฝีเข็มแหลมที่ถูกทิ่มขึ้น ทิ่มลงฝังความพยาบาทให้ในทุกอณูแผ่นผ้า ด้วยความสามารถการเย็บปักระดับสูงที่สืบเชื้อสายมากจากตระกูลยูผู้อยู่เบื้องหลังทุกฉลองพระองค์ ทุกพระภูษา ทำให้ลวดลายรอยแค้นที่เสกสรรเป็นรูปร่างจนเสร็จสิ้นด้วยเวลาไม่นาน


เพราะมัวแต่มุ่งสมาธิไปที่การสาปแช่ง เข็มเงินยังทิ่มเข้าที่ปลายนิ้ว เลือดสีแดงสดเลอะเปรอะลงไปบนกลุ่มด้าย แต่โชคดีที่มันเป็นส่วนของดอกโบตั๋นสีแดงเข้ม แต่มันก็ยังพอที่จะสังเกตเห็นได้อยู่ดี


สนมซอนโฮเพียงคลี่ยิ้มบางก่อนจะยกตัวลุกขึ้นไปหยิบกริชขนาดเล็กที่วางอยู่ใต้หมอน เหล็กเงินเล็กคมกริบฝังลงในเนื้อนวล ขาวเหลวสีแดงหลั่งออกมาจากข้อมือ สนมโฮจงใจกรีดกริชเป็นทางยาวลงจากอุ้งมือไล่ลงมาราวหนึ่งนิ้ว บรรจงหยดเลือดลงบนดอกโบตั๋นให้ชุ่มสีเท่าทั่วกันทั้งดอกเพื่อเสร็จงาน

          ก่อนเปิดตาบางจะปิดลงพร้อมหยดน้ำตาสุดท้าย