Day 3 : หวั่นไหวก็พอ - ว่าน ธนกฤต, สายไหม มณีรัตน์
คุณก็คือคุณ ผมก็คือผม เราสองคนก็แค่คนรู้จักกันแล้วจะเป็นไปได้หรอที่ความสัมพันธ์จะเปลี่ยนไปได้ง่ายขนาดนั้น ถ้าผมกับคุณไม่ได้รู้สึก
หวั่นไหวเหมือนกัน
จากวันที่เราเป็นแค่คนอื่นทุกวันนี้ก็ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าไอ้อาการแปลกๆ เหล่านั้น มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไร ลำบากเหมือนกันนะที่ต้องมานั่งหาคำตอบให้กับตัวเองทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้รู้อะไรเลย แต่ตอนที่ได้คุยกันน้ำเสียงคุ้นเคยผ่านโสตประสาททั้งหมด แววตาที่ได้สบตาอีกฝ่ายจนเห็นเงาตัวเองสะท้อนกลับมาทำให้รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาอย่างประหลาด บางทีมันก็หวนคิดอยู่เสมอว่า
‘กำลังหลงรักอีกฝ่ายอยู่ใช่ไหม’ตอบที อย่าให้ฉันคิดไปไกลอยู่ฝ่ายเดียวบางครั้งถึงคำพูดของเราจะชัดเจนแค่ไหน แต่ถ้าการกระทำไม่ได้แสดงออกมาอย่างที่ปากพูดไว้ ทั้งหมดที่เคยกล่าวออกมามันก็แค่เพียงลมปากธรรมดาที่คนพูดไม่ได้เห็นค่ามันเลยสักนิดเดียว เพราะอย่างนั้นถ้าทั้งคำพูดและการกระทำที่อีกฝ่ายสื่อออกมาให้เห็นจนชัดเจน เชื่อเถอะว่าคุณกำลังเป็นคนพิเศษสำหรับอีกฝ่ายอย่างมาก และมันจะเกิดขึ้นกับคุณแค่คนเดียวเท่านั้น
เข้าใจแล้วคำว่ารักคืออะไรถ้าจู่ๆ คุณกำลังรู้สึกหวั่นไหวกับอะไรสักอย่าง ในขณะที่ผมก็กำลังรู้สึกหวั่นไหวเช่นกัน เป็นไปได้ไหมว่าเราสองคนกำลังหวั่นไหวด้วยเหตุผลเดียวกัน เหตุผลที่ว่าเรากำลังรู้สึกหวั่นไหวเพราะ
อีกฝ่ายปล่อยวางเหตุผลไปก่อน
ให้โลกไม่ต้องหมุนสักพัก
ถึงจะพยายามห้ามความรู้สึกเหล่านั้นยังไง สุดท้ายมันก็รู้สึกหวั่นไหวต่ออีกฝ่ายอยู่ดีและถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ต่อไป ก็คงปล่อยไปตามหัวใจของตัวเองเถอะเพราะถึงจะใช้สมองคิดยังไง ความรู้สึกมันก็ตอบคำถามที่เราอยากรู้ได้ดีกว่าอยู่ดี
คำว่ารักใช้ความหวั่นไหวก็พอ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in