ฮิวแมนบีสท์ไม่สามารถแปลงร่างเป็นสัตว์ที่อยู่ในยีนส์ได้

ยกเว้นกับสัตว์ในตำนานอย่างเขา

มังกรสามารถแปลงร่างตัวเองได้เพราะพวกเขาไม่ใช่ฮิวแมนบีสท์แต่เป็นสัตว์ที่สามารถแปลงเป็นคนได้

“ผมนึกว่ามังกรจะมีแค่ในตำนานซะอีก” คนที่เอาแต่ลูบเกล็ดของเขาพูดขึ้น ตาใสแวววาวไปด้วยความตื่นเต้น

“ก็เห็นแล้วนี่ว่าไม่ใช่” หัวเล็กพยักหน้าเห็นด้วยแต่ก็ยังไม่เลิกสนใจเกล็ดที่แขนของจุนฮยอง เขาอยู่ในยุคที่ต้องระวังมากขึ้นเขาไม่สามารถที่จะแปลงร่างได้เต็มตัว

มันเสี่ยงเกินไป

สัตว์ในตำนานหลายๆพันธุ์ก็สูญพันธุ์ไปเพราะการพลาดพลั้งเขาเพียงครั้งเดียว

แม้จะจะทำให้พวกเขาเสียแรงที่ควรมีไปเกือบครึ่งแต่ก็คุ้มกว่าการที่โดนเจอ

“ชอบจัง” เสียงหวานแหบดังขึ้น ตาคมมองไปที่อีกคนก่อนจะดึงให้เข้ามาในอ้อมกอดแทน

“ชอบไปหมดแหละ”

“แล้วไม่ชอบฉันบ้างรึไง”

“กีกวังครับบ” ภาพที่ดูแปลกตาสำหรับคำในบ้านไม่น้อยเมื่อวันหยุดที่ปกติที่ยงจุนฮยองมักจะอยู่ติดกับห้องทำงานมากกว่า แต่ตอนนี้กำลังเดินตามคนตัวเล็กไปรอบบ้าน

“ไม่ต้องตามผมมาเลยนะคุณจุนฮยอง ผมจะไปหาคุณย่าแล้ว”

“อ้าวกีดกัน” กีกวังแลบลิ้นให้คนที่ยืนรอคำตอบเขาหลังจากที่เมื่อเช้าก่อนลงมากินข้าวเช้า จุนฮยองถามเกี่ยวกับความรู้สึกของเขา

เขายังไม่แน่ใจ

ถึงเขาแน่ใจเขาก็ยังไม่กล้าบอกอีกคนอยู่ดี

“มีอะไรรึป่าวกีกวัง” คนที่หน้าแดงเดินเข้ามาในห้องก่อนจะนั่งลงข้างๆที่นั่งของหญิงชรา กีกวังส่ายหน้าให้ก่อนจะช่วยอีกคนตัดดอกไม้ใส่แจกัน

“จุนฮยองแกล้งอะไรรึป่าว” ยิ่งพูดถึงอีกคนคนข้างตัวยิ่งก้มหน้างุดไม่ยอมตอบเพียงแค่ส่ายหน้าเท่านั้น

“เดี๋ยวย่าไปจัดการให้”

“ไม่ใช่นะครับ” กีกวังรีบปฏิเสธทันทีเมื่อคุณย่าทำท่าจะไปจัดการจุนฮยองจริงๆ เธอยิ้มออกก่อนจะลูบหัวและหูยาวของอีกคนเบาๆ

“ผมยังไม่แน่ใจนี่ครับ” คนตัวเล็กตอบเสียงอ่อนเพราะเขาไม่รู้จะทำอย่างไรกับความรู้ตัวเองตอนนี้ แม้รู้ว่าจุนฮยองใจดีกับเขามากเขาไม่รู้ว่าเขาชอบความใจดีของจุนฮยองเพียงอย่างเดียวหรือป่าว

“ยังไม่ต้องรีบหรอก” เธอพูด

“ความรักใช้เวลานานในการผลิบาน”