กลุ่มของฉันผ่านเข้ารอบสิบทีมสุดท้าย
ซึ่งวันเสาร์ต้องมาพรีเซ้นรอบตัดสิน
เขาเองก็ต้องมาเพราะอาจารย์ให้เขาเป็นอาสาสมัคร
เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิม
แต่ฉันสัมผัสได้ว่าคำพูดของเขาดูเปลี่ยนไป
ใจจริงฉันอยากจะทักเขาไป
แต่ก็ไม่ดีกว่า
จนใกล้เวลาพรีเซ้น
เขาทักมาว่าฉันอยู่ที่ห้องประชุมหรือเปล่า
ฉันก็บอกว่าอยู่ เขาบอกว่าเขากินข้าวอยู่เดี๋ยวขึ้นไป
พอเขามาเราทักทายกันนิดหน่อย
ฉันที่ใส่ชุดพิธีการเลยดูทางการกว่าปกติ
เขาก็บอกว่าดูเรียบร้อยดีนะวันนี้
...
ตอนแรกฉันเห็นเขานั่งอยู่หลังห้อง
แต่พอฉันกลับมาจากไปเข้าห้องน้ำเห็นเขาย้ายไปนั่งหน้าสุด(โดนอาจารย์เรียก)
ก็ดีเหมือนกันฉันจะได้นั่งมองเขาจากด้านหลัง
ฉันได้พรีเซ้นกลุ่มที่สี่
พอใกล้เวลาจึงต้องไปยืนรอตรงทางใกล้ทางขึ้นเวที
พอเขาหันมาเห็นฉันก็ยิ้มให้พร้อมทางว่ากลุ่มต่อไปหรอ
ฉันก็บอกใช่ เขาก็บอกโชคดี
...
เมื่อพรีเซ้นครบห้ากลุ่มอาจารย์จะให้พัก 10 นาที
ฉันกับเพื่อนจึงเดินไปเซเว่นกันส่วนเขาไม่ได้ไป
เพราะต้องช่วยอาจารย์
ฉันเลยทักถามเขาว่าเอาอะไร
เขาฝากฉันซื้อน้ำกับแซนวิชทูน่า
...
พอจบงานฉันเลยถามเขาว่ากลับเลยมั้ย
เขาบอกว่าจะไปตลาดนัดรถไฟกับเพื่อนเขา
ฉันก็บอกโอเค
แล้วเขาก็ลงลิฟต์ไปกับเพื่อนๆของเขา
ส่วนฉันรอเพื่อนๆอยู่เพราะได้ที่สามกันถ่ายรูปกันนานมาก(อยู่คนละทีม)
เพราะว่าหิวกันมาก ฉันเลยลองชวนว่าไปตลาดนัดรถไฟกันมั้ย (อิอิ)
เพื่อนๆของฉันก็ตกลงไปกัน 6 คน
นั่งแท็กซี่ไปกันสองคัน
คันของฉันไปถึงก่อน
ระหว่างที่ไปเพื่อนของฉันโทรไปชวนเขา (เพื่อนไม่รู้ว่าเขาก็ไป)
ส่วนฉันเองก็ไม่ได้บอก
พวกเรายืนรอเพื่อนกันอยู่หน้าทางเขา
เขาก็คอลมาหาฉันว่าอยู่ไหนแล้ว ฉันบอกว่าอยู่ตรงหน้าทางเข้า
เขาบอกว่าอยู่ซีคอนกำลังเดินไป
...
พอเขามาถึงฉันก็เดินเข้าไปทักเพื่อนของเขา
เพราะเพื่อนของเขารู้จักกับเพื่อนสนิทของฉัน
คุยกันอยู่แปปนึง
เพื่อนของเขาก็ถามเขาว่าตกลงจะไปด้วยกัน
หรือจะไปกับฉัน
เขาก็บอกว่าไปกับเพื่อนเขานั่นแหละ
เพื่อนเขาก็บอกว่าจะดีหรอ
ฉันก็บอกว่าไปเถอะ
แล้วเขาก็เดินหายไปกับฝูงชน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in