จริง ๆ แล้วการเตรียมอุปกรณ์ไม่ใช่แค่วันที่ 9 ถึง วันที่ 12 แต่เตรียมมาตั้งแต่อาทิตย์แรก ๆ ที่เริ่มมาฝึกงาน อาทิตย์นี้ส่วนใหญ่จึงเป็นการซ้อมและตรวจสอบอุปกรณ์ว่าครบแล้วหรือยัง มีอะไรที่ยังขาดอยู่ที่ไหม มีอะไรที่ชำรุดเสียหายควรปรับปรุงอะไรหรือเปล่า ซึ่งในวันที่ 9 เราก็ได้ปรับปรุงหุ่นที่ทำโดยใช้แม่เหล็กติดที่ตัวหุ่นและติดที่เสื้อผ้าทำให้หุ่นสามารถยึดเสื้อผ้าได้โดยไม่ต้องให้คนเล่ามาคอยจับอีก ส่วนวันที่วุ่นวายที่สุดในอาทิตย์นี้ก็คือวันที่ 12 ซึ่งเป็นวันก่อนวันแสดง

โดยปกติคนเรามักจะคิดได้ว่าลืมของอะไรก็ในวันที่จำเป็นต้องใช้ แต่ในกรณีนี้ยังโชคดีที่เรานึกขึ้นได้ว่ามีอะไรอีกบ้างที่เรายังต้องการในวันก่อนวันแสดงเลยยังมีเวลาพอที่จะตระเตรียมอยู่ จู่ ๆ รายการของที่คิดว่าครบก็กลายเป็นรายการของที่ยังขาดอยู่ แต่สุดท้ายในวันแสดงก็ไม่มีอะไรขาดเลย ทุกอย่างเตรียมพร้อมเรียบร้อยไม่มีอะไรตกหล่นเลย

(วาดโดย เพนกวิ้น)

หลังจากสอนภาษากันไปแล้วก็ถึงเวลาเริ่มเล่านิทาน วันนั้นเรารับหน้าที่เล่าเรื่องส่วนเพื่อน ๆ อีกสามคนรับหน้าที่แสดง หลังจากจบแล้วก็ช่วยกันสอนเด็ก ๆ พับเสื้อกับกางเกง มีน้อง ๆ เอาเสื้อที่ตัวเองพับเสร็จแล้วมาอวดกับเราด้วย เราเลยให้เขาลองทาบเสื้อที่เขาพับกับตัวมนุษย์จิ๋วซึ่งมันออกมาพอดีเลย น้องก็ยิ้มใหญ่บอกว่าผมเป็นคนพับนะ อันนี้เสื้อของผม

คือวันนี้วันเดียวทำให้เราได้เห็นความน่ารักของเด็ก ๆ เยอะมาก ได้เห็นพลังงานที่เหลือล้น ความชอบระบายสี ความกระตือรือร้นในการช่วยพี่ ๆ เล่านิทาน一ถ้ามีโอกาสเราก็อยากไปอยู่กับเด็ก ๆ ให้มากขึ้นอีกเพราะเวลาที่ได้อยู่กับพวกเขา ได้นั่งมองพวกเขาระบายสี ได้ถามว่าเขาวาดอะไรมันสนุกมากจริง ๆ นะ