เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
All of WinkChamseo_sso
KISS



  • เสียงปืนและเสียงระเบิดดังทั่วห้อง


    ภาพปืนที่กำลังเล็งเป้าไปยังเอเลี่ยนตัวหนึ่งฉายอยู่บนจอ


    มือสองคู่บังคับจอยเกมให้เป่าหัวเอเลี่ยนนั้นซะ


    การเล่นเกมหลังเลิกเรียนกลายเป็นกิจวัตรของทั้งคู่ไปแล้ว


    "ขวา ทางขวา"


    "ไหน"


    "ข้างบนๆ"


    "ไหนเนี่ย"


    "ตรงนั้-"


    "อ้าว ตายแล้ว"


    ภาพในจอฝั่งขวาดับไปพร้อมกับมือที่ปล่อยจอยทิ้ง


    เอนหลังไปพิงโซฟาอย่างเซ็งๆ


    ใบหน้าดื้อรั้นเบ้ปากแล้วพองลมเข้าแก้มอย่างน่ารัก


    น่ารักจนคนข้างๆต้องเหลือบมอง


    "ตายก่อนอีกแล้ว วันหลังไม่เล่นแล้ว"


    "เล่นไปก่อน มาริโอ้ปาร์ตี้ภาคใหม่ยังไม่มาส่ง"


    "สั่งให้แล้วหรอ!"


    รีบดีดตัวมานั่งในท่าเหมือนลูกแมว


    สองมือยันพื้นไว้ระหว่างขาสองข้างที่แนบลงกับพื้น


    ตาคู่สวยเปล่งประกายถึงความดีใจและความตื่นเต้น


    คนที่บังคับจอยอยู่หลุดยิ้ม ถึงจะไม่ได้หันไปมองแต่แค่มองจากหางตา


    ยังรู้เลยว่าน่ารัก


    "ใช่"


    "จีฮุนอ่า รักนายที่สุดเลย"


    จอยแทบจะหลุดจากมือเพราะอีกคนสวมกอด


    ไม่หรอกตอนนี้มันหลุดมือแล้ว


    เอเลี่ยนกระโจนเกาะหน้าและปืนก็กระสุนหมด


    หน้าจอด้านซ้ายดับ


    เกมแล้วล่ะ


    "ก็เห็นบ่นหลายวันแล้ว"


    "รำคาญเราหรอ"


    ตาคู่สวยเงยหน้าขึ้นสบ เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน


    ตาคู่นั้นทำให้ตกอยู่ในภวังค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า


    "เปล่า อยากซื้อให้อยู่แล้ว"


    อมยิ้มให้แล้วลูบเรือนผมสีเข้มเบาๆ


    อีกคนยิ้มลูกแมวจนขีดสามขีดขึ้นบนแก้ม


    "เล่นอีกตามั้ย"


    "อื้อ เอาสิ"







    "จีฮุน ระวั-"


    คราวนี้เป็นจอฝั่งซ้ายที่ดับไปก่อน


    "ไปต่อเองนะอูจิน"


    "ได้ยังไง ด่านต่อไปไม่เคยเข้าไปถึงเลย"


    "เคย ตั้งแต่ครั้งแรกแล้วไง"


    "ก็ตอนนั้นจีฮุนเข้าไปด้วย"


    อูจินงอแง หน้ามุ่ยเหมือนไม่อยากจะเล่นต่อ


    จีฮุนหลุดยิ้ม 


    มือวางจอยลงแล้วหันมองใบหน้าดื้อรั้นของคนที่อยู่ข้างๆกัน


    สายตาจดจ่อกับเกม สีหน้าดูกล้าๆกลัวๆอย่างบอกไม่ถูก


    ริมฝีปากบางขบเข้าหากัน


    จากสีชมพูระเรื่อเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจาดแรงขบของเขี้ยวฟัน


    "เย้ ผ่านแล้ว!"


    สะดุ้งจนตัวโยนเมื่อเสียงใสๆพูดขึ้นมา


    "เก่งมาก"


    ยื่นมือไปดึงแก้มเนียนอย่างที่เคยทำ


    "อยู่แล้ว"


    อูจินยักคิ้วแล้วเล่นเกมต่อ


    ผ่านไปสักพักแล้วแต่มีตาคู่หนึ่งที่ยังมองเพื่อนสนิทเล่นเกมอย่างไม่วางตา


    ทุกอิริยาบถของอูจินอยู่ในสายตา


    ไม่สามารถจะวางตาได้เลยจริงๆ







    "เฮ้อ ตายซะละ"


    จอฝั่งขวาดับลง จอยถูกโยนลงบนพื้นอีกครั้ง


    อูจินหน้าหงอยทันที อุตส่าห์จะเล่นจบแล้วแท้ๆ


    จีฮุนที่เดินไปเอาน้ำมาเพิ่งเดินเข้ามาในห้อง


    น้ำผลไม้ถูกส่งให้อูจิน


    "เก่งแล้ว เล่นนำไปตั้งเยอะ"


    "ไม่ต้องมาอวยกันเลย"


    ส่งมือไปรับน้ำผลไม้มาแล้วยกดื่มจนหมด


    ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อถูกเคลือบด้วยความฉ่ำของน้ำผลไม้


    'มันจะหวานมั้ยนะ'


    นั่นเป็นสิ่งที่จีฮุนคิด


    "อูจินอ่า"


    "หึ้?"


    "เรามาลองจูบกันมั้ย"


    ไม่รู้ว่าทำไมถึงตัดสินใจพูดออกไปในตอนนี้


    คงอาจจะเพราะเก็บความรู้สึกของตัวเองไม่อยู่


    หรือความรู้สึกต่ออูจินมันทวีคูณเพิ่มจนทำให้ตัวเองกล้าทำอะไรแบบนี้


    "อื้อ เอาสิ"


    อูจินยิ้มบาง 


    ถึงจะตกใจกับคำตอบแต่ความรู้สึกดีใจมันมีมากกว่า


    ขยับตัวเข้าไปใกล้จนใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ


    จ้องเข้าไปในตาคู่สวย ตอนนี้ได้มองใกล้มันยิ่งสวยเข้าไปใหญ่


    จีฮุนได้หลุดเข้าไปในภวังค์และคงจะไม่มีวันได้กลับมาอีกแล้ว


    เพราะหลงรักอูจินจนไม่ไหนไม่ได้


    ใบหน้าดื้อรั้นที่ตอนนี้ดูออดอ้อน ใครมาเห็นเข้าคงต้องใจอ่อน


    หัวใจเต้นแรงจนเหมือนจะหลุดออกมา


    ยิ่งใกล้กันมากขึ้นก็แรงมากขึ้น


    ริมฝีปากได้สัมผัสกัน


    หูอื้อไปหมด


    เหงื่อไหลออกตามมือ


    ในตอนนี้ได้ยินแค่เสียงเต้นของหัวใจตัวเอง


    ริมฝีปากทั้งนุ่มและอุ่นจนเคลิบเคลิ้มทั้งๆที่ไม่ได้รุกล้ำใดๆ


    ส่งมือไปประคองแก้มเนียนไว้และบดคลึงริมฝีปากของอูจินเบาๆ


    รสชาติน้ำผลไม้ที่รินให้เมื่อครู่ ได้ลิ้มรสของมันแล้วในตอนนี้


    รสชาติหวานกับริมฝีปากอุ่นๆของอูจิน


    จะบ้าตายอยู่แล้ว


    ลิ้นร้อนสัมผัสเบาๆที่รอยแยกของริมฝีปากเหมือนขออนุญาต


    และอูจินก็ยอม


    ลิ้นร้อนค่อยๆลิ้มรสความหวานข้างใน


    ก่อนจะเกี่ยวกระหวัดกันอย่างเนิบนาบแต่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน


    เสียงจากการสัมผัสที่ชื้นแฉะดังลอดออกมา แต่นั่นไม่ทำให้จีฮุนสนใจเลยแม้แต่น้อย


    จีฮุนเพียงซึมซับความเร่าร้อนที่ตัวเองกับอูจินกำลังมอบให้กัน


    ไม่รู้ว่าอะไรพาตัวเองมาถึงจุดนี้


    เป็นแค่เพื่อนสนิทที่คิดไม่ซื่อแท้ๆ


    กะว่าจะแอบชอบอยู่แบบนี้แล้วเชียว


    แต่อูจินกลับน่ารักขึ้นทุกวันจนไม่อยากจะให้อูจินไปมีใคร


    หวง


    หวงแบบเพื่อนสนิท


    นั่นคือความคิดเมื่อก่อน


    แต่ตอนนี้


    หวงแบบผู้ชายคนนึงที่ตกหลุมรักอูจิน


    เป็นจีฮุนซะเองที่ผละจูบออกมาก่อน


    อูจินที่หลับตาตอนที่ริมฝีปากสัมผัสกันลืมตาขึ้น


    ตาคู่สวยที่ตอนนี้ดูหวานเยิ้มเพราะน้ำในตาทำให้จีฮุนจะคลั่งตาย


    "อูจิน"


    "หื้ม?"


    "ขอถามอะไรได้มั้ย"


    "อื้ม ได้สิ"


    "เมื่อกี้ได้รู้สึกอะไรกับเรามั้ย"


    คำถามมันควรจะเป็น ตลอดมารู้สึกอะไรกับเรามั้ย


    แต่อูจินไม่เคยรับรู้ถึงความรู้สึกของจีฮุนเลยแม้แต่น้อย


    เพราะคำว่าเพื่อนสนิท ทำให้การกระทำทุกอย่างที่จีฮุนทำให้มันดูเป็นปกติที่เพื่อนเขาทำกัน


    หัวใจเต้นแรงกว่าตอนที่จูบกันเป็นร้อยเท่า


    อูจินอมยิ้ม


    "จะรู้สึกอะไร"


    "ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย"









    ก็ถ้าหนูไม่รู้สึก หนูจูบกับพี่เขาทำไมอะลูก ; - ;

    หักมุมแบบดริฟต์แซงทางโค้งไปเรย

    #SSPDFIC






Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in