ช่วงนี้เรากลับมาอยู่ที่ไทยค่ะ ได้ลาพักร้อนแบบ leave without pay มา 10 วันเต็มๆ อาห์... ไม่แคร์เรื่องเงินทองค่าบินกันเลยทีเดียว

เรื่องของเรื่องคือเราโฮมซิกและสติแตก อยากกลับบ้าน อยากกลับไทย ชีวิตห่อเหี่ยวแสนเศร้า พอทางบริษัทเปิดให้ขอวันหยุดโดยไม่ได้รับการจ่ายเงินเดือนนี้ก็ไม่สนใจอะไรทั้งโลกแล้ว ฉันจะกลับบ้านว้อย ช่างเงินมันเถอะ ฮือ มีเงินเยอะแต่ไม่มีความสุขมันก็ไม่ใช่ป่ะว้าาาาา และโชคดี(หรือไม่ดีก็ไม่รู้แหะ) เขาก็ให้มาจริงๆด้วยแหละ แต่ตอนนี้หายสติแตกแล้วก็ได้มานั่งสำนึกว่าจริงๆชีวิตนี้เราก็ต้องการเงินซื้อปัจจัยสี่นะเว้ย เราอยู่หมุนอยู่ในโลกของทุนนิยม ถ้าไม่ทำงานแล้วเดือนหน้าจะเอาอะไรกิ๊นนนนนน

และพอได้วันหยุดมา 10 วันก็เริ่มหาแพลนไปท่องเที่ยว กะว่าจะไปเยี่ยมเพื่อนที่เรียนอยู่ที่เกาหลี ไม่ก็ไปญี่ปุ่น หรือลงใต้ไปเที่ยวทะเล เปิดเฟสบุ๊คไปมาก็เจอโพสต์รวมค่ายอาสาต่างๆจากเพจ ธนาคารจิตอาสา และก็พบว่า เครือข่ายบ้านดินไทย มีค่ายไปกลับ ปลูกปะการัง ฟื้นฟูระบบนิเวศชายฝั่งพอดิบพอดี!

ไปเที่ยวอย่างเดียวก็ได้แค่ไปเที่ยวล่ะเนอะ

แต่ถ้าไปเที่ยวด้วย และได้ทำอะไรคืนสู่สิ่งแวดล้อมด้วยก็ยิ่งดีไปใหญ่

สำหรับโครงการปลูกปะการังนี้มีชื่อเต็มๆคือ โครงการอาสาฟื้นฟูระบบนิเวศชายฝั่ง คืนความอุดมสมบูรณ์ ให้ทะเลไทย ซึ่งจัดโดย อาสาบ้านดินไทย ค่ะ โดยรุ่นที่เราสมัครเป็นโครงการรุ่นที่สองแล้วเด้อ ซึ่งเราจะไปปลูกปะการังกันที่อำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรีค่ะ

ตอนเช้าจะนัดลงทะเบียนกันตอนหกโมงเช้า เรามาเจอกันที่หน้าเซเว่น ซอยรางน้ำ ตรงข้าม King Power นั่นแหละ ซื้อของกินข้าวเช้า เม้ามอย ผูกมิตรกับอาสาคนอื่นๆ ซักพักก็มีสตาฟมาเช็คชื่อและแจกป้ายชื่อค่ะ

ฮือออ คิดถึงชีวิตลูกค่ายและการเป็นสตาฟค่าย

สมัยเรียนเราไปค่ายบ่อยมากกกกกก ได้ป้ายชื่อแบบนี้นี่คิดถึงเลยอะ

ขึ้นรถมาปุ๊บก็ทำความรู้จักกับคนข้างๆซ้ายขวาหน้าหลังค่ะ ก็ได้รู้จักกับนาทย์ น้องพลอย น้องเฟริน พี่ปุ้ย และพี่ทรี ก็เม้ามอยกันซักพักและก็หลับยาววววววววว วาร์ปมาอีกทีก็ลงไปยืดเส้นยืดสายซื้อของกินในปั๊มน้ำมัน และก็หลับต่อจนไปถึงงงงง

จุดแรกที่เรามาแวะเยี่ยมชมคือ เรือรบหลวงจักรีนฤเบศร ค่ะ โอโห... เรากับเพื่อน (ญี่ปุ่นและหนึ่ง) มองหน้ากันแบบ นี่เราเคยมาทัศนศึกษาที่นี่ตอนม.3 นี่หว่าาาาาาาา flashback มากกกกกกกกกก

เราก็เดินเล่น ถ่ายรูปเฮฮา ทุกคนเข้ากันได้เร็วมากกกกกกกก เม้ามอย เล่นตลกกันตลอดเวลา ฮาาาาา

มีช็อตกุ๊กกิ๊กด้วยนะคะคุณณณณณณ​ ค่ายนี้มันไม่ธรรมด๊าาาาา

สาวๆที่ใส่กางเกงขาสั้นเตรียมตัวลงน้ำ (อย่างข้าพเจ้าเป็นต้น) ก็ต้องเช่าผ้าถุงนะคะ

ราคา 20 บาท ใส่กันชิคๆงี้แหละ

และสาเหตุที่เรามาเรือรบหลวงกันก่อนเพราะมีการเปลี่ยนแปลงกำหนดการนิดหน่อยค่ะ โดยมีอาสาสมัครที่เดินทางโดยรถยนต์จะเข้าไปปลูกปะการังกันก่อนในช่วงเช้า แล้วค่อยมาแวะเที่ยวกันตอนบ่าย แต่ของเราไปโดยรถบัสของทางค่าย เลยต้องสลับตารางเวลากันค่ะ เลยมีอาสาสาวๆหลายคนที่ไม่ได้ใส่กระโปรงยาวหรือกางเกงขายาวมาตั้งแต่ตอนเช้า (ไม่ได้ตั้งใจแต่งกายไม่เรียบร้อยนะค้าาา)

นี่คือรวมตัวกันเป็นแก๊งแล้วเรียบร้อยจ้ะ แฮ่

จากนั้นเราก็โดนต้อนขึ้นรถ ไปยังจุดที่สองค่ะ นั่นก็คือ ศูนย์อนุรักษ์พันธุ์เต่าทะเล กองทัพเรือ สัตหีบ ซึ่งตั้งอยู่ในเขตกองบัญชาการต่อสู้อากาศยานและรักษาฝั่ง ที่นี่เป็นอีกพิพิธภัณฑ์ที่น่าสนใจค่ะ เพราะเราจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับชีวิตของเต่าทะเลชนิดต่างๆ รวมไปถึงมีบ่อเลี้ยงเต่าในแต่ละช่วงอายุให้ได้ชมด้วย ซึ่งได้แอบไปถามพี่ทหารที่ดูแลอยู่ก็ได้ความว่า ทางกองทัพเรือจะคอยดำเนินการเพาะไข่เต่าทะเลละนำไปปล่อยคืนสู่ธรรมชาติ โดยพี่ๆเจ้าหน้าที่ทหารจะคอยออกตรวจลาดตระเวนตามเกาะต่างๆว่ามีคนมาแอบเก็บไข่เต่าหรือไม่ และคอยเก็บรวบรวมไข่เต่าเพื่อเอามาฟังในพื้นที่ของทางทหารเรือ ฟูมฟักซักพักหนึ่งและจะปล่อยให้กลับคืนสู่ธรรมชาติ ฮูเร่!

ซึ่งเราเคยมาแล้วเมื่อตอนม.3 พอคุยกับพี่ทหารเพื่อเก็บข้อมูลแล้วแล้วก็เลยไปเดินชิวๆริมหาด ซื้อชานมไข่มุก แฮ่...

มีน้องเฟิร์นเป็นนางแบบ

จากนั้นเราก็นั่งรถกันต่อเพื่อไปที่ ค่ายวิทยาศาสตร์ทางทะเลและการอนุรักษ์ ซึ่งดำเนินการโดย อาจารย์ประสาน แสงไพบูลย์ ผู้ริเริ่มปลูกปะการังเพื่อคืนสมดุลให้แก่ระบบนิเวศทางทะเล พอไปถึงปุ๊บก็มีกิจกรรม Ice Breaking แนะนำตัวเอง รู้จักคนอื่นเล็กน้อย (ซึ่งแก๊งเราก็ตัวติดกันเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือรู้จักคนอื่นๆอีก) จากนั้นก็กินข้าวกลางวันกันก่อนเลยจ้า กองทัพต้องเดินด้วยท้องเด้อออออ

จากนั้นเราก็เข้าไปฟังบรรยายจากอาจารย์ประสานค่ะ ซึ่งอาจารย์ก็ได้อธิบายเกี่ยวกับเรื่องของปะการังและที่มาที่ไปของโครงการนี้

เริ่มจากอาจารย์จะปูพื้นฐานความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับปะการังกันก่อนว่า จริงๆแล้วตัวปะการังเล็กนิดดดดเดียวเองนะเออ มีหนวดดุ๊กดิ๊ก 6 เส้น ตัวปะการังจะสร้างหินปูนเกาะกับหินเป็นบ้าน และมีสาหร่ายที่เกาะตามแนวปะการังช่วยสังเคราะห์แสงและเป็นแหล่งของอากาศและอาหารของปะการัง (เป็นความสัมพันธ์แบบพึ่งพาอาศัยกัน +,+ ต๊ายยย เกรด 4 วิชาวิทยาศาสตร์ตั้งแต่ป.1นะคะ ยังจำได้!)

มีอากาศ มีอาหาร แนวปะการังก็เลยเป็นที่อยู่ของสัตว์ทะเลมากมาย แถมยังเป็นแนวป้องกันการกระเทศของคลื่นใต้ทะเลได้เป็นอย่างดีด้วยจ้ะ

ปะการังสามารถเริงร่าอยู่ในทะเลได้น้ำที่มีอุณหภูมิประมาณ 20 - 30 องศาเซลเซียส และอยู่ที่ความลึกประมาณ 15 - 20 เมตร และสำหรับอ่าวไทยนั้นพบปะการังอยู่ลึกที่สุดคือที่ระดับความลึกประมาณ 76 เมตร อยู่อย่างเหมาะสมแก่การเติบโตของปะการังม๊ากมาก เพราะมีแม่น้ำหลายสายที่ไหลลงมาสู่อ่าวไทย ต่างก็พัดพาเอาสารอาหารที่อุดมสมบูรณ์ลงมาด้วย

แต่... อ่าวไทยถูกทำลายเนื่องจากการทำประมงผิดวิธี ใช้เรืออวนลากกกกกกกกกกทุกอย่างขึ้นมา ผลคือเจ๊งหมด ตายหมด ไม่มีอะไรเหลือ อย่างเรือไดหมึกนี่ก็ไม่มีประเทศไหนเขาทำเยอะแยะขนาดนี้ แม้กระทั่งระเบิดปลาบ้างอะไรบ้าง เจ๊งค่ะ ประกอบกับภาวะโลกร้อนในปัจจุบันที่ทำให้อุณหภูมิของน้ำสูงขึ้น ปะการังพากันฟอกขาวตายหมดสิ้น เห็นรูปแล้วสลด... นี่เรากำลังทำลายบ้านของสัตว์น้ำ รวมถึงบ้านของพวกเราชาวโลกกันอยู่นะเนี่ย!!

จากนั้นอาจารย์ก็เล่าให้ฟังเกี่ยวกับโครงการ การเอาปะการังที่โตแล้ว (อายุประมาณ 4 ปี) ไปปลูกใหม่ โดยต้องเอาไปติดกับปะการังที่มีชีวิตอยู่ แล้วจุลินทรีย์ในปะการังจะสู้กัน (แอ๊ะ แกเป็นใครวะ มาได้ไง ไป ไปสู้มัน มันแปลกปลอมมมมม) สู้ไปมาปะการังก็จะผลิตหินปูนออกมา ปิ๊ง ติดกันเฉย แฮปปี้ดี๊ด๊าจ้ะ

และเอาไปต่อกับต้นที่ฟอกขาวตายไปแล้วไม่ได้นะคะ เพราะปะการังใหม่จะฟอกตายไปด้วยเฉยเลย นอกจากนี้ยังมีการหล่อซิลิโคนให้คล้ายและกลมกลืนกับโขนหินในทะเลและเอาปะการังไปวางด้วย เพราะบางพื้นที่มันไม่เหลืออะไรให้เอาปะการังไปติดแล้วไง ก็สร้างแนวปะการังขึ้นมาเลย เดี๋ยวมันก็จะผสมพันธุ์ปล่อยไข่ปล่อยน้ำเชื้อออกมาเป็นปะการังจิ๋วและเติบโตยิ่งใหญ่ต่อไป

ปัจจุบันนี้นอกจากที่เราจะเริ่มปลูกและเพาะพันธุ์ปะการังเขากวางแล้ว เราก็ได้ทดลองและปลูกปะการังเพิ่มเติมอีกหลากหลายชนิดเลยค่ะ ทั้งแบบที่เป็นแบนๆ กลมๆหยักๆคล้ายสมอง (ดูบรึ๋ยมากกกก) เรียกได้ว่าครบถ้วนกระบวนความ :)

ฟังบรรยายจบ เหล่าอาสาก็คึกคักอยากลงทะเลกันแล้ว อยากไปเห็นแปลงปลูกปะการังของจริงว่าหน้าตาเป็นยังไง ใต้ทะเล ณ เวลานี้สถานการณ์เป็นยังไงกันบ้างแล้ว วู้วววววว

เราโดดขึ้นหลังรถมาตรงทะเลค่ะ มีพี่ๆเจ้าหน้าที่แจกเสื้อชูชีพและตรวจดูอุปกรณ์ต่างๆให้ ก่อนที่จะสอนเกี่ยวกับการลอยตัว

พวกเราต้องลอยตัวไปนิ่งๆและเอามือสาวเชือกนี้ไปที่แพกลางทะเลที่เป็นจุดที่เราจะไปเรียนรู้เกี่ยวกับการปลูกปะการัง ซึ่งก็ฝึกกันพอสมควร ส่วนเราทำได้ ง่าย สบาย ก็ลอยนิ่งๆหายใจใต้น้ำไปเรื่อยๆ

จากนั้นก็เริ่มปล่อยตัวไปทีละคนค่ะ ตั้งแต่จุดปล่อยตัวก็มีเม่นทะเลเลย ต้องลอยตัวผ่านไปอย่างระมัดระวัง ห้ามยืนและห้ามเตะขา เพราะอาจจะไปเหยียบหรือเตะปะการัง ตายอีก ยิ่งตายง่ายๆอยู่ด้วยนะเธอเอ๊ย กว่าจะปลูกได้แต่ละต้นเนี่ย

Hello, it's me. จินตนาการว่าตัวเองเป็นแอเรียลกันไป

ซึ่งไม่ต้องห่วงว่าเราจะโดดเดี่ยวเดียวดายใต้ท้องเล ลมพัดลมเพไปตามกระแสนะจ๊ะ

เพราะมีพี่ๆเจ้าหน้าที่คอยว่ายน้ำประกบอยู่ไม่ห่างค่ะ

หรือถ้าใครสาวเชือกไม่ไหวก็พลิกตัวนอนหงาย ยกมือขึ้น จะมีเรือมารับค่ะ ปลอดภัยหายห่วงเด้อ

ตอนแรกน้ำจะขุ่นๆค่ะ เป็นทรายๆ พอว่ายไปลึกๆแล้วน้ำใสแจ๋วเลย

ส่วนนี้ก็ดงปะการังเขากวางทั้งนั้นเลยนะเธอ

อันนี้คือแปลงปลูกปะการัง ทำด้วยท่อพีวีซี ซึ่งไม่ได้ทิ้งให้กลายเป็นขยะกลางทะเลนะคะ

ปลูกแล้วปลูกอีก ใช้ซ้ำ รีไซเคิลค่ะ

เม่นทะเลและปลาเต็มไปหมดจริงๆ ว่ายไปพร้อมฝูงปลาน้ำตื้นเลยแหละ

และแล้วก็มาถึงแพกลางทะเลจ้ะ

มาถึงก็นั่งแยกเป็นกลุ่มและฟังการอธิบายเกี่ยวกับการปลูกปะการัง

การปลูกปะการังนั้น เราจะเอากิ่งของปะการังมาใส่ไว้ในท่อพีวีซีที่ตัดแล้วเล็กๆซึ่งเป็นฐาน

ใส่ไม่ต้องลึก ประมาณ 2 เซนติเมตรก็พอจ้ะ

จากนั้นก็ไขน็อตตรึงปะการังไว้กับฐาน ไม่ต้องกลัวปะการังเจ็บ เพราะถ้าไม่แน่นแล้วลงไปอยู่ในน้ำ

ปะการังโอนเอนไปมา หักอีก ตายอีกค่ะ (ตายง่ายจังวู้ยยยยย)

และต้องรีบดำเนินการให้เสร็จภายใน 15 นาทีค่ะ เดี๋ยวปะการังตายเด้อ

สวัสดี นี่คือปะการังของเราเอง อ้อ... จับไปจับมาปะการังจะมีเมือกๆออกมา ต้องระวังนะจ๊ะ

เอาไปป้ายหน้าป้ายตาจะเกิดอาการคันได้

แก๊งกระพงของเราเอง ฮูเร่ รู้จักน้องบอสและพี่เอิร์ธเพิ่มมาอีกจ้ะ ฮาาาาา

ภาพหมู่ตามธรรมเนียม จากนั้นพี่ๆเจ้าหน้าที่ก็จะดำน้ำ เอาแปลงปะการังไปวาง

โตเร็วๆนะหนูๆทั้งหลาย♡

จากนั้นเราก็สาวเชือกกลับ นั่งรถกลับไปอาบน้ำแต่งตัวและกลับกรุงเทพกันค่ะ ฟังเพลงบอดี้แสลมมาตลอดทาง ระหว่างทางก็แวะพักเข้าห้องน้ำ กินข้าว ซื้อของฝาก (ได้ข้าวเกรียบมา 3 ถุง) แลกเฟส ตั้งกรุ๊ปไลน์ ฟอลโล่วไอจีกันเรียบร้อย ก็ร่ำลา เจอกันใหม่ค่ายหน้า (ตอนนี้ก็มีชวนกันไปค่ายที่อื่นแล้วเรียบร้อย)

จากที่วันนี้เราได้ไปเป็นจิตอาสาปลูกปะการังมา แม้ว่าจะไม่ได้ทำอะไรเยอะแยะเพราะเป็นค่ายไปกลับ แต่สิ่งที่เราได้รับจากค่ายนี้มันมีค่ามากค่ะ เรารู้สึกว่าการศึกษา ความเข้าใจ และการปลูกจิตสำนึกให้กับคนรุ่นใหม่เป็นสิ่งสำคัญ

เพราะทำลายมันง่ายกว่าสร้างมากๆ และมีคนเบื้องหลังจำนวนมากที่คิด สร้าง และทำทุกวิถีทางที่จะรักษาสิ่งเหล่านี้ไว้ แม้ว่าอ่าวไทยมันพังจนหมด ก็ยังมีกลุ่มคนเล็กๆ ประกอบโดยคุณครูประสานและทีมงานที่นี่ช่วยกันดูแล รักษา ปลูกปะการังเพื่อฟื้นฟูท้องทะเลไทย

และสิ่งที่ร้ายแรงที่สุดคือการทำลายด้วยน้ำมือมนุษย์นี่แหละ น่าเศร้าที่ในอดีตเราทำลายอ่าวไทยที่อุดมสมบูรณ์ เป็นแหล่งอาหารทั้งปลาทั้งคนจนหมดสิ้น จากเรือเล็กๆที่เอาไม้ผูกกับอวนแล้วลากเอาสัตว์น้ำมาหมดกลายเป็นเรือลากอวนใหญ่ๆ เรือไดหมึกที่เขียวไปหมดทะเลไทย อ่าวไทยกลายเป็นทะเลทรายใต้น้ำ ปะการังฟอกขาวตายจนหมด สัตว์น้ำไม่มีที่อยู่ก็พากันหายไป ภัยจากภาวะโลกร้อน หมด ไม่เหลือแล้วอ่าวไทยที่อุดมสมบูรณ์

วันนี้เราดำลงไปดูแค่น้ำตื้น เห็นความเปลี่ยนแปลงของท้องทะเลไทยกำลังเปลี่ยนไปในทางที่ดี ที่เห็นความพยายามที่จะปลูกปะการังไปทดแทนแล้วดีใจ ที่ใดมีปะการังที่นั่นมีปลาจริงๆนะ :)

วันนี้มันปลุกไฟบางอย่างในตัวเรามากๆเลย เราเชื่อว่าในประเทศนี้ยังมีคนกลุ่มเล็กๆที่ยังมีความหวังและต้องการเปลี่ยนแปลงอะไรที่ควรแก้ไขอยู่ ก็สู้กันต่อไป และสำหรับเราแล้ว...ในฐานะจิตอาสาหนึ่งวัน ก็จะพยายามช่วยให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้นะ สิ่งสำคัญคือเรื่องคนนี่แหละ ปลูกฝังจิตสำนึกดีๆให้เด็กๆต่อไป

สำหรับใครที่สนใจเกี่ยวกับกิจกรรมค่ายอาสาต่างๆ และมีเวลาว่างในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ ก็สามารถเข้าไปดูรายละเอียดที่เพจธนาคารจิตอาสาได้เรื่อยๆนะคะ มีกิจกรรมมากมายที่น่าสนใจนอกเหนือจากการออกค่ายอาสาแล้ว ยังมีกิจกรรมพวกงานคราฟท์ งานทำมือที่ต้องการคนจำนวนมากอีกด้วยค่ะ อย่างเราเอง ถ้ามีวันหยุดและกลับมาไทยก็จะออกไปค่ายอีกค่ะ

สุดท้ายนี้... ขอขอบคุณอาสาบ้านดินไทยที่จัดกิจกรรมดีๆแบบนี้ ขอบคุณอาจารย์ประสานและทีมงานสำหรับความรู้และแรงบันดาลใจ ขอบคุณญี่ปุ่นและหนึ่งที่มาด้วยกัน ขอบคุณแก๊งกระพง ดีใจมากเลยที่ได้มารู้จักกับทุกคนนะฮ้าฟฟฟฟฟฟ เจอกันใหม่ค่ายหน้า ฮูเร่!

ด้วยรัก...จากอ่าวไทย