เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เรื่องเล่า มนุษย์ดาว MR19MR19 ★
Wednesday 17 August 2559
  •       ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะความกระวนกระวาย จำไม่ได้ว่าทำไมผมถึงนอนอยู่บนที่นอน ผมเอื้อมมือหาไอโฟน แต่ไม่พบ มองไปที่โต๊ะที่แสงของโคมไฟสีส้มส่องถึง ไอโฟนของผมกำลังเพิ่มพลังงานอยู่ที่นั่น นาฬิกาบนหัวนอนบอกเวลา "04.32" ผมนึกได้ว่ามีนัดตอนเวลา "06.30" ผมลุกจากที่นอน แล้วเริ่มวางแผนสำหรับวันนี้ทันที

          ผมตระหนักได้ว่าผมเผลอหลับไปจริงๆ แล้วเซลล์ประสาทของสมองที่มีหน้าที่ทำให้ก่อเกิดความเครียดก็เริ่มทำงาน ความเครียด ณ เวลานั้นเกิดจากการตระหนักได้ว่า "ยังมีงานที่ผมไม่ได้ทำเมื่อคืนอยู่" ความเครียดกำลังถาถมเข้ามาทับสมองของผม แต่ท้องฟ้าสีน้ำเงินบางๆในยามเช้า(เป็นผลจากดาวฤกษ์ที่ส่องแสงสีน้ำเงิน) สบายตา ทำให้ความเครียดของผมคลายลงและค่อยๆจางหายไป
  •       เย็นวันนี้ น้ำที่ถูกเก็บอยู่ในเขื่อนบนท้องฟ้าถูกปล่อยลงมา พวกเราเรียกมันว่า " Xgot * " เช่นเดียวกับอาคารที่ใช้สำหรับเก็บ " Cgtj * " ที่อยู่ทางทิศตะวันตก ก็ปล่อยสิ่งนั้นออกมา พวกด้านบนคงตั้งใจปล่อยลงมาพร้อมๆกันโดยไม่ได้นึกถึงความปลอดภัยของผู้อาศัยด้านล่างเลย 
          ข้อดีของ Xgot * นั้นก็มีอยู่ มันช่วยให้ทุกสิ่งชุ่มช่ำ แต่ก็มาพร้อมกับมลพิษในอากาศ พวกเราสบายใจได้กว่าเมื่อก่อน เพราะปัจจุบันไม่เป็นเหมือนอดีตแล้ว


  • คุยกับคนเล่า

          และแล้วก็มาถึงช่วง "คุยกับคนเล่า" แล้ววววว ในที่สุดก็เขียนจนครบ 7 วัน จนได้ ผมไม่เคยเขียนอะไรเช่นนี้มาก่อนเลย หากผิดพลาดหรือไม่ถูกใจ ก็ขออภัยมา ณ จุดๆนี้ครับ ถ้าชอบก็ขอบคุณมากๆจากใจเลย
          
          "เรื่องเล่า มนุษย์ดาว MR19" เป็นเรื่องราวของเด็กชายในดวงดาวสมมติดวงหนึ่ง เป็นดาวที่ค่อนข้างคล้ายคลึงกับโลก จึงทำให้ผู้อ่านทำความเข้าใจได้ค่อนข้างง่ายทีเดียว ถ้าไม่เข้าใจ ก็แค่นึกถึงโลก นั่นแหละคือสิ่งที่เด็กชายหมายความ เด็กชายเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตในแต่ละวัน สภาพภูมิอากาศ สถานที่ ปัญหา หรือข้อดีของดวงดาวของเขา บางครั้งบางคราวอาจปรากฏคำแปลกๆที่ดูไร้ความหมาย ให้คิดเสียเพียงว่า "มันคือรหัสลับ" ที่คุณต้องแก้ ให้ได้คำที่มีความหมาย มันจะไม่ยากเกินความเข้าใจ หรือถ้ายากเกินไป ก็ลองถามเพื่อนดูสิ (55555) และเนื้อเรื่องจะนำเสนอไอเดียใหม่ๆและสิ่งที่แตกต่างออกไปเรื่อยๆครับ

    สุดท้ายนี้ก็



    ขอบคุณที่ติดตามครับผม

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in