เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Internships from (CL) homePunpunch Natcha
นิสิตปีสามที่กำลังหลงทาง
  •                        'เรานิสิตปีสามเอกวรรณกรรมสำหรับเด็กที่ต้องฝึกงานช่วงซัมเมอร์ปี2563' 


                      นี่คือสิ่งที่เรารู้ เราจึงลองยื่นฝึกงานหลายที่มากที่เกี่ยวกับดนตรี  เพราะเราชอบในดนตรี
          และอยากจะลองทำมันสักครั้ง แต่เราก็พบว่ามันไม่ใช่สายงานตรงของคณะเราเลย...
    ส่วนใหญ่ก็เป็นกลุ่มสายนิเทศเท่านั้นที่ได้รับคัดเลือก สุดท้ายเรายื่นฝึกงานไปแต่ก็ไม่มีการตอบกลับมา
    เราจึงตัดสินใจยื่นการทำเบื้องหลังรายการโทรทัศน์เด็กที่บ้านชอบดู เพราะอยากลองทำพวกรายการโทรทัศน์ แต่แล้วสถานการณ์ก็ไม่เป็นใจ ไวรัสโควิด-19 แพร่ระบาดมากจนรัฐบาลประกาศเคอร์ฟิว ทางบริษัทบอกว่า ยังจะให้มาฝึกงานได้ปกติที่ลาดพร้าว แต่จะไม่ได้ออกกองเพราะต้องระวังโรค 
    และเริ่มงานบ่ายเลิกดึก 

    น่าเศร้า.. สุดท้ายเราจึงไม่ได้เลือกไปฝึกที่นี่

    เพราะด้วยสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่ลงตัว ระยะทางจากบ้านไปรวมถึงสถานการณ์ของโรคระบาด
    ที่ระบาดขึ้นมากกว่าเดิมขึ้นทุกทีช่วงที่เราจะต้องไปฝึก 
    อาจารย์เรียกประชุมกันในไลน์กลุ่มรุ่นว่า จะเลือกฝึกงานเทอมนี้ต่อไป 
    หรือ จะเลื่อนไปปีหน้าอย่างเช่นมหาวิทยาลัยอื่น ๆ 
    เสียงมติออกมาว่าอยากจะฝึกเทอมนี้เลย เพราะบางคนได้ที่ฝึกงานแล้ว
    และกังวลว่าปีหน้าจะแย่งที่ฝึกงานกันมากกว่าเดิม และเป็นช่วงต้องทำธีสิสจบ 
    อาจจะทำให้ทำแต่ละอย่างได้ไม่เต็มที่พอหากทำหลายอย่างพร้อมกัน 
    เราคิดหนักมาก เพราะใจจริงก็อยากฝึกงานเลย แต่บริษัทต่าง ๆ ก็ยกเลิกฝึกงานกันไปเสียส่วนมาก
     ทำให้หางานทำยากขึ้นกว่าเดิมอีก แอบคิดว่าจะได้เลื่อนฝึกไปก่อน 
    สุดท้ายผลโหวตออกมา เราเหมือนคนหลงทาง คนที่ไม่รู้จะเดินไปทางไหน หาทางออกก็ไม่ได้
     
    เพลง หลงทาง - lomosonic ขึ้นมาในหัว
     
    เราเหมือนคนที่ไม่มีใครเข้าใจ แม้แต่ตัวเราเองก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองต้องการเดินไปแบบไหน 
    ที่บ้านก็มักจะให้เราเลือกทางเดินที่เราถูกใจเองอยู่แล้ว เราต้องลงลุยสนามชีวิตด้วยตนเองเสมอ
    จู่ ๆ ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาอีกครั้งตอนเรารู้สึกว่าตัวเองมีความสุขเวลาเห็นเด็ก ๆ 
    เราก็นึกอยากจะเป็นครูขึ้นมา!! 
    เราไม่รอช้าตัดสินใจติดต่อโรงเรียนเอกชนแถวย่านรังสิตไปเพราะใกล้บ้าน
     ทางโรงเรียนบอกรับเด็กฝึกงานแต่ให้ส่งจดหมายจากทางมหาวิทยาลัยมาอีกที 
    เราดีใจมากและคิดว่าการฝึกงานคงสบายแล้ว 

    แต่... ทุกอย่างไม่ได้มาง่าย ๆ อีกเช่นเคย 
    สถานการณ์โควิดทำให้โรงเรียนยังไม่แน่นอนเรื่องวันเปิดเทอม 
    เราที่วาดฝันภาพตัวเองตอนไปสอนเด็กน้อยน่ารัก ก็เกิดความกังวลอีกครั้ง 
    ว่าแล้วถ้าหากโรงเรียนเลื่อนเปิดเราจะได้ฝึกงานตามเวลาที่กำหนดหรือไม่ 
    อาจารย์ทักมาถามอีกครั้งว่าใครติดต่อที่ไหนกันแล้วพร้อมบอกว่า

                     "เอกเราจะรับเด็กฝึกงานเพื่อทำเว็บไซต์เอกและช่วยเหลือการจัดการต่าง ๆ ของเอก           
               วรรณกรรมสำหรับเด็ก ใครสนใจติดต่อครูได้เสมอ"

     เราเกิดความลังเลอีกครั้ง มีเพื่อน 2 คนเลือกทำ 
    และบอกว่าครูสอนทำพวกไอทีต่าง ๆ เราเริ่มใจไม่นิ่งอีกครั้ง 
    เราอยากพัฒนาความสามารถตัวเอง อยากจะทำโปรแกรมต่าง ๆ อยากฝึกฝนการทำงานคอม
     จึงเกิดคำถามขึ้นในหัวว่า เราเคยเป็นครูผู้ช่วยสอนเด็กโรงเรียนอนุบาลแล้วถ้าทำอีกจะซ้ำไปไหม หรือจะไปลองทำอะไรใหม่ ๆ ฝึกประสบการณ์ดีนะ แล้วถ้าโรงเรียนไม่เปิดอีกแล้วฉันจะไปทำอะไร? 
     จดหมายจากทางมหาวิทยาลัยก็ไม่เสร็จเสียที

    เอาล่ะ เราหลงทางอีกครั้ง... เรียกได้ว่าคนอย่างเราหลงทางจนจะชำนาญทางแล้ว

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in