เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Teach YouIfIStay
Chapter 9
  • ริมฝีปากหยักหนาเริ่มบดจูบหนักหน่วงรุนแรงขึ้น มือใหญ่เริ่มไล้ไปหาชายเสื้อของคนตัวเล็กกว่า ฟันขาวขบลงบนกลีบปากบางจนเริ่มบวม ลิ้นสากสอดเข้าหาความสำราญจากโพรงปากเล็ก ลิ้นร้อนพันเกี่ยวระเล่น ของเหลวสีใสไหลซึมที่ขอบปากของทั้งคู่ ทุกอย่างกำลังจะดำเนินไป แต่แล้ว....


    พลั่กกก!!!


    ร่างแกร่งทรุดลงกองกับพื้นเพราะโดนคนตัวเล็กกว่าผลักออกจนกระเด็นอย่างไม่ใยดี เขาตาโตเพราะตกใจ ไม่นึกว่าคนตัวเล็กจะอีโวจนสามารถปฏิเสธเขาได้แล้ว 

    '....ปกติก็เห็นว่าวิธีมันได้ผลทุกทีเลยนี่นา...ไหงวันนี้เรย์ไม่ยอมแล้วล่ะ?'


    "คุณคิดจะทำอะไรกันน่ะ?" ฟุรุยะถาม

    "ทำอะไร? ก...ก็..เราเป็นแฟนกันนี่ เราก็ทำแบบนั้นไง...แบบที่เราทำกันทุกวันนั่นแหละ"

    "หึ!! ผมยังไม่หายโกรธคุณหรอกนะ ผมไม่ได้โกรธคุณที่คุณต้องไปล้วงข้อมูลจากเป้าหมายที่เป็นผผู้หญิงแล้ว แต่ผมโกรธคุณที่คุณรับงานนี้โดยที่ไม่ยอมบอกผม ถ้าผมจับไม่ได้หรือถ้าผมไม่ได้ไปทำงานนี้ด้วย คุณก็จะโกหกผมต่อไปเหรอ???" 

    "ไม่ใช่แบบนั้นนะเรย์!!! ฉันแค่ไม่อยากให้เธอเป็นห่วงเท่านั้นเอง"

    "แต่ผมไม่ชอบที่คุณโกหกผม!!!... ตั้งแต่เรื่องสก็อตซ์แล้วที่คุณไม่ยอมบอกความจริงกับผม คุณเอาแต่เก็บไว้คนเดียว แล้วเป็นยังไง??? พวกเราก็ทะเลาะกันจะเป็นจะตาย คุณก็รู้นี่ว่า การโกหกในแต่ละครั้ง มันไม่ได้ทำให้ชีวิตของพวกเรามีความสุขเลย!!!"

    "...."

    "ผ..ผม...ค..คุณ...คุณไปนอนที่อื่นเถอะ...เรา...อยู่ห่างกันสักพักเถอะ" 

    "เรย์...ไม่เอาน่า"

    "ผมพูดจริงนะ!! ถ้าคุณไม่ไป...ผมจะไปเอง!!!"

    "เรย์...เรย์...อย่าทำแบบนี้สิ เอาล่ะๆ ฉันไปนอนที่อื่นก็ได้ ถ้ามันจะทำให้เธอสบายใจขึ้น"

    ฟุรุยะนิ่งเงียบไป อากาอิเดินไปหยิบกระเป๋าในห้องนอนแล้วเริ่มเก็บเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ ไม่มีใครพูดอะไรกันทั้งสิ้น

    "ฉันไปแล้วนะ ดูแลตัวเองดีๆ ด้วยละกัน...ตอนที่ฉันไม่อยู่" อากาอิพูดแล้วเดินออกจากห้องไปเลย ทิ้งให้ฟุรุยะยืนเคว้งคว้างอยู่ในห้องคนเดียว

    'ไปจริงๆ อ่ะ...' ฟุรุยะคิด 'ไม่ง้อต่ออีกสักหน่อยเหรอ? เฮ้ยยยย เดี๋ยวสิ!!' 

    'ง้ออีกนิดนึงจะหายโกรธแล้วนะ ตาบ้าเอ๊ย!!! แล้วนี่...ดึกขนาดแล้ว...นายจะไปนอนที่ไหนล่ะเนี่ย??'

    ฟุรุยะรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย เพราะเขาเล่นตัวแท้ๆ เลยเชียว นึกว่าแฟนจะง้อมากกว่านี้เสียอีก สุดท้ายก็ต้องมานั่งกังวลเป็นห่วงว่าอากาอิจะไปอยู่ที่ไหน? อะไร? ยังไง? ต่ออีก 

    'ไว้ค่อยโทรไปหาแล้วกัน' เขาคิดแล้วพยายามข่มตาหลับ แต่ใจยังคงครุ่นคิดถึงคนที่เพิ่งเดินจากไป

    ...ตลอดเวลา....

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in