เขาคิดกับตัวเองพลางสาดกระสุนใส่ฝ่ายตรงข้ามเพื่อป้องกันตัว นึกโมโหตัวเองที่ไม่เฉลียวใจ 

'คนอย่างมิจิน่ะเหรอ? จะไม่สืบตัวตนของอากาอิเผื่อไว้ พอรู้ความจริงก็เอาไปบอกกับบอสของเธอ ที่ผ่านมา...เป็นแค่ละครหวังให้ฉันกับชูแตกกันสินะ'

'ร้ายกาจจริงๆ'

"ชู!!! นายโอเคมั้ย?"

"เออ!! ยังไหวอยู่"

ตอนนี้ทั้งคู่หลบกันอยู่ข้างหลังเสาคนละต้นและตะโกนคุยกัน เจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ก็หลบหาที่กำบังเช่นกัน บางคนยืนหลบหลังเสาเหมือนพงกเขา บางคนใช้โต๊ะเป็นที่กำบัง แตาไม่ว่ายังไง สถานการณ์ ณ ตอนนี้ พวกเขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบ...

"ฮ่ะฮ่าฮ่าฮ่า"

จู่ๆ อากาอิก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ฟุรุยะหันไปมองด้วยความงุนงง

"หัวเราะอะไรน่ะ?? มีอะไรน่าขำหรือไง??"

"ฉันนึกถึงตอนที่เราสองคนยังทำงานให้องค์กรด้วยกันน่ะสิ รวมถึงตอนที่ฉันไปช่วยนายออกจากองค์กรด้วย...ตอนนี้เหมือนกันกับตอนนั้นเลย"

"แล้วมันใช่เวลาจะมานึกถึงมั้ย!!??"

ฟุรุยะเริ่มมีน้ำโห

"ถ้า FBI ทำงานรอบคอบกว่านี้ พวกเราคงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้หรอก ไม่ได้เรื่องจริงๆ!!!"

"ขอโทษนะ ฟุรุยะคุง"

เสียงคุณเจมส์ตอบกลับมาตามบลูทูธ 

'กึ๋ยยยย ลืมไปเลยว่ายังเชื่อมต่อกันอยู่กับคนอื่นๆ นี่หว่า'

"ทางนี้เองก็หืดขึ้นคอเหมือนกัน พวกเราพยายามล้อมหน้าล้อมหลังเพื่อเข้าไปช่วยเป็นกำลังเสริมให้พวกเธอแล้ว แต่พวกมันมีจำนวนมากเหลือเกิน ทีม FBI ตอนนี้อยู่ด้านหน้า ส่วนทีมของสันติบาลจะล้อมเข้าด้านหลัง ฉันคิดว่าทีมของสันติบาลน่าจะถึงห้องนั้นก่อน"

"รับทราบครับ ผมจะพยายามถ่วงเวลาไว้ไม่ให้พวกมันหนีไปได้นะครับ"

ฟุรุยะรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ พลางหันมามองชายหนุ่มอีกคนที่ฝากตรงข้าม ซึ่งตอนนี้เล็งปืนมาทางเขา

"ชู!! จะทำอะไรน่ะ!!?? หยุดนะ!! นายบ้าไปแล้วหรือไง? จะมายิงฉันเนี่ย หยุด!!!"

สายไปเสียแล้ว... อากาอิลั่นไกปืนออกไปด้วยความตั้งใจแน่วแน่ กระสุนพุ่งตรงเข้าหาฟุรุยะ...แล้วเฉียดผ่านตัวเขาไป...

กระสุนสีเงินฝังเข้าอยู่กลางแสกหน้าของบอดี้การ์ดคนหนึ่งของอาโตะเบะ ขณะที่กำลังเล็งปืนมายังฟุรุยะที่เสียสมาธิ ร่างใหญ่ในชุดสูทพร้อมด้วยปืน M16 ขนาดพอเหมาะล้มลงไปทางด้านหลังเสียงดัง 'พลั่ก'

'เอ๋??' 

เขาหันหน้าไปมองอากาอิ 

"ระวังตัวหน่อยสิ" 

คนตัวโตรีบส่งเสียงดุกลับมา ฟุรุยะพยักหน้าแล้วดึงสติตัวเองกลับมาทำหน้าที่ต่ออย่างรวดเร็ว

'ช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายแบบนี้..จะพลาดไม่ได้เด็ดขาด!!!'

อากาอิ ฟุรุยะ และเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ที่ยังเหลืออยู่ต่างโรมรันเข้าสู่กับกลุ่มของคนร้ายอย่างจริงจัง แม้ฝ่ายกำลังคนเราจะเสียเปรียบ แต่ในเรื่องของฝีมือนั้น...อากาอิคนเดียวก็กินขาด

ตอนนี้พวกเขากลับขึ้นมาเป็นฝ่ายได้เปรียบแล้ว มีบอดี้การ์ดเหลืออยู่เพียงไม่กี่นาย ทางฝ่ายตรงข้ามก็เหมือนจะรับรู้สถานการณ์ อาโตเบะ อิจิยะ และมิจิเดินถอยเข้าไปหลบหลังเวทีเพื่อเตรียมจะหนี ฟุรุยะเห็นดังนั้นจึงไม่รอช้า

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!! ไม่ปล่อยให้หนีง่ายๆ หรอก!!!"

เขาวิ่งฝ่าดงกระสุนตามไปอย่างรวดเร็ว 

"เรย์!!! หยุดก่อน!!"

อากาอิรีบตามมาติดๆ แล้วพวกเขาวิ่งหายเข้าไปในหลังม่านเวที