ถึงทริปนี้จะผ่านมาสองปีแล้วก็ตาม เหตุการณ์บางอย่างตลอดการเที่ยวผมก็ยังคงจำได้ และบางอย่างก็พึ่งมานึกได้ตอนที่กำลังเขียนอยู่นี้

แน่นอนว่าตอนกลับเราก็คงไม่อยากกลับอยู่แล้ว ยิ่งได้เที่ยวในเมืองที่เราฝันว่าจะได้มาเที่ยวสักครั้ง แต่นั้นแหละครับมันเลยให้ผมเขียนจะเรียกว่าอะไรดี เรียกว่า Blog ละกัน เขียนขึ้นมาเพื่อบันทึกความจำ

ตอนที่ผมได้เล่าเรื่องราวพวกนี้มันเหมือนได้กลับเที่ยวที่นั่นอีกครั้ง ได้ไล่ดูภาพที่ถ่ายมันก็ทำให้รู้สึกดีเหมือนกัน ทั้งที่ตอนเที่ยวนั้นมันมีทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี แต่ตอนนี้ผมสามารถเลือกบันทึกในส่วนที่ผมรู้สึกดีได้ เหมือนได้ถูกคัดกรองมาแล้ว

บางเรื่องตอนนั้นมันทำให้ก็ผมรู้สึกแย่เหมือนกัน อย่างตอนนั้นโดนตามให้ทำงานในขณะที่เที่ยวอยู่ โชคดีที่เป็นสุดท้ายของการเที่ยวเป็นช่วงที่ผมกำลังจะเลือกซื้อของฝากมันเลยยังไม่ได้มีอะไรมาก เพียงแต่ไม่ได้ซื้อของฝากกลับมาให้ใครเลยเท่านั้นเอง ผมนึกไม่ออกเหมือนกันถ้าโดนตามงานตลอดการเที่ยวผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าการเที่ยวของผมมันจะเป็นแบบไหน

เห็นไหมครับเที่ยวจบแล้วก็มีเรื่องงานต่อ ชีวิตมันก็แบบนี้แหละครับ เราไม่สามารถออกแบบได้ แต่เราใช้มันในทางที่อยากให้เป็นได้ และผมก็ทำความฝันตอนเด็กสำเร็จไปอีกหนึ่งอย่าง