วันนี้ นัองสาวจากไป 2 เดือนแล้ว
ไวมากเลย กาลเวลาผ่านไป
แต่สิ่งหนึ่งที่เรารู้คือ..
หากเรารักและผูกพันกับใครมากๆ
อดไม่ได้ ที่จะคิดถึง นึกถึงเสมอ
.
.
ยามดู FB เห็นภาพน้องที่ยิ้มสดใส
ก็ยังคิดว่าเค้ายังอยู่เลย
ทว่า มันเหลือแค่ความทรงจำ
ไม่มีกายเนื้อให้จับต้องได้อีกแล้ว
.
.
พอวันพระ เราใส่บาตร
ก็จะเลือกเมนูที่เค้าน่าจะชอบนิดนึง
และทำบุญคราใด เราจะอธิษฐานจิต
ส่งให้ญาติมิตรที่ล่วงลับ
ก็จะเพิ่มชื่อน้องส่าวเค้าไปด้วย
.
.
หวนคิดแล้ว ยามมีชีวิตอยู่
ก็ใช้ชีวิตให้ดี มีความสุข
รักใคร ใครดีต่อเรา
ก็หมั่นดูแลต่อกันนะ
เราเองก็ทำดีต่อน้องทุกอย่างแล้ว
ไม่เสียดายอะไรเลย
แต่ก็ยังคิดถึง ระลึกถึงเสมอนะ
.
.
เราเขียนรำลึกถึงน้อง
เราไม่ได้ทุกข์นะ
เราเขียนบันทึกไว้เป็นความทรงจำใน FB
พอปีต่อไป ก็ remind กันได้
.
.
และเหตุจูงใจจากน้อง
ที่ไม่สามารถสื่อสารในช่วงท้ายของชีวิต
ทำให้เราขีดเขียน เล่าเรื่องราวต่างๆใน FB
และเขียนบทความสั้นๆ ใน minimore 70 บท
ก็เป็นคุณูปการแก่ตนเอง และ ผู้อื่นบ้าง
.
.
การเขียน ..ช่วยให้เราคิด นึกเรื่องราวต่างๆ
แล้วก็พิมพ์ลงหน้าจอมือถือเลย
ใช้ samsung note เก็บเป็นหัวข้อไว้
บ้างก็เขียนลง FB เลย
.
.
การฝึกใช้สมองบ่อยๆ
ทำให้ความคิดความอ่าน แล่นปรู้ด
และมีความคล่องตัวทางกายภาพตามมาด้วย
มีการสื่อสารกับเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ
ก็เป็นความสุขระหว่างวัน
มีขบขัน หัวเราะกัน สนุกสนาน
ความสุขที่ไม่ต้องใช้ตังด้วย ดีจัง 555
.
.
เพื่อนๆ ว่างๆ ก็ลองขีดเขียน
บันทึกเรื่องราวตัวเอง สิ่งแวดล้อมต่างๆ
วันละ 5-10 บรรทัด
ลองเขียนเพลินๆ กันดูนะคะ
แล้วอาจเจอเพชรน้ำเอกในตัว
เป็นงานอดิเรกสนุกๆ
และมีความสุข เพลิดเพลินใจกันจร้า

?????