ก่อนจะมาที่นี้คิดแต่ว่า เราจะอยู่ได้มั้ยนะ เราจะชนะอะไรหลายๆอย่างด้วยตัวเองได้มั้ย ความกังวลอะไรต่างๆล่วงหน้าทำตัวเองกินไม่ได้นอนไม่หล้บไปเป็นอาทิตย์ คนรอบตัวพยายามให้กำลังใจหาคำพูดต่างๆให้เราสบายใจแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรมาก จนมาที่นี่แล้วก็ยังคิดอยู่ตลอดว่าทำไมเป็นแบบนี้ ไมมันยากขนาดนี้ เมื่อไม่นานมานี้ คำพูดแม่ประโยคนึงทำให้เหมือนหลุดออกจากสิ่งที่เรากำลังทรมานตัวเองอยู่ " บอกตัวเองว่ามีความสุขดูสิ " ทำให้นึกขึ้นได้ว่าจากคนที่มองท้องฟ้า ก้อนเมฆไปเรื่อยๆก็มีความสุข ดูรุปศิลปินที่เราชอบจะมีความสุขม๊ากมาก กลายเป็นมองอะไรก็หม่นหมองไปหมด ความคิดดีๆที่ผ่านหู ผ่านตา กลายเป็นความคิดที่ไม่มีผลอะไรต่อเราไปเลย หลังจากได้ยินพุดคำพุดของแม่วันนั้น ประโยคสวยๆ เรื่องราวต่างๆของคนบางคน ไม่ว่าจะเป็นแม่ นัมจุน ย้อนเข้ามาให้เราซึมซับอีกครั้ง เราต่างพบเจอกับสิ่งที่ไม่คาดฝันด้วยกันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราจะรับมือกับมันได้ดีขนาดไหน  เราจะเอาความเจ็บปวดในอดีตมาซ้ำเติมเราอีกครั้งมั้ย เราจะล้มแล้วลุกอีกครั้งมั้ย อยุ่ที่เราจะตัดสินใจทั้งนั้น เราบอกกับตัวเองว่าให้ตัดสินใจอย่างหนักแน่นและทำทุกอย่างให้มีความสุข ข้างหน้าจะเป็นยังไงก็ช่าง วันนี้เรามีความสุขก็พอ ขอบคุณคำพูด เพลงบางเพลงที่เราได้ผ่านมาในชีวิต ทำให้เราได้มีนิยามในการใช้ชีวิตง่ายๆ ขอบคุณจากใจจริง รัก ? พิ่นัมจุน  รักแม่ด้วย อิอิ