คุณเคยกินสายไหมรึเปล่า?

สัมผัสของมันนุ่มละมุนจนแทบคล้ายกับว่า ทันทีที่ความฟูนุ่มนั้นสัมผัสกับปลายลิ้นก็แทบจะละลายหายไป

รสชาติของมันก็หวาน ทั้งรสสัมผัสนั้นทำให้กินจนแทบจะลืมความรู้สึกแสบที่ช่วงคอไปเลย กินเข้าไปขนาดเสียจนคิดว่า หากลิ้มลองมากเกินไปละก็ คงจะฟันผุเป็นแน่ แต่กระนั้นก็หยุดได้ยาก

แต่คุณกลับไม่ใช่อะไรอย่างไสไหมหรอกรู้ไหมที่รัก

เป็นมากกว่านั้นอีก

รอยยิ้มของคุณเหมือนรุ่งอรุณยามเช้าอันสดใส 

เสียงวานใสของคุณช่างเหมือนนกการเวกที่ขับขานบทเพลง

อ้อมกอดของคุณช่วงเหมือนชานมร้อนๆที่ให้รสหวานนุ่มนวลที่ปลายลิ้น

และหวานละมุนยิ่งกว่าสิ่งใดเหมือนริมฝีปากของคุณประทับลงที่หน้าผากของคุณ นัยน์ตาของคุณที่มองผม  สัมผัสของปลายนิ้วที่ไล้แก้มผมด้วยความรักใครนั้นนุ่มนิม เบาบางคล้ายขนนกยิ่งนก 

ถ้อยคำหวานละมุนที่หนักแน่นยิ่งกว่าสิ่งใดยามกระซิบริมหูของผม 

"รักคุณนะ"

ทุกสิ่งที่อย่างที่คุณทำให้ผมนั้นช่างหวานหอมยิ่งกว่าสิ่งใด 

และยามที่แก้มนวลใสนั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นแดงอ่อนๆยามที่ผมจะเอ่ยปากบอกคุณไปด้วยคำนี้

"ผมก็รักคุณ"

สีหน้าที่เขินอายของคุณนั่นล่ะ ที่ผมน่าจะชอบเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด