ตอนที่ฉันเลิกกับแฟน ทั้งๆ ที่คิดเอาไว้ว่า คงจะไม่รู้สึกอะไรมากมาย แต่ไม่รู้ทำไม น้ำตาไหลไม่ยอมหยุด เหมือนระบบสั่งการและควบคุมร่างกายมันผิดปกติ ไม่ตอบสนองคำสั่งการจากสมองเลยสักอย่างเดียว

' หัวใจด้านชา แต่เรายังรู้สึกว่ามันเต้น และกำลังเอาแต่ใจ '

' แต่ก่อนก็ไม่มีเขา ทำไมตอนนี้จะอยู่ไม่ได้ คิดได้อย่างเดียว ห้ามความรู้สึกได้ที่ไหน '

' ความคิดที่จะฮึบสู้ มีพร้อม เต็มร้อยเลยแต่ร่างกายไม่ยอมให้ความร่วมมือ ดื้อชะมัด '

' น้ำตายังคงไหลจนหลับไป พอตื่นมาก็ร้องใหม่ ห้ามอะไรไม่เคยฟัง '

' ลิ้นไม่รับรสอาหาร ทั้งที่อยากจะกินมันทุกอย่าง '

' ท้องก็ไม่ยอมให้ความร่วมมือ สร้างภาวะผะอืดผะอมให้ซะอย่างนั้น '

สุดท้าย คิดได้อย่างเดียว... ต้องกลับบ้าน

เพื่อนสนิทพาฉันกลับบ้านไปพร้อมกัน (เพื่อนสาวผู้ร่วมเรียนและรูมเมทผู้อยู่กินกันมาถึงสี่ปีคือคนเดียวกัน) 

ยังไม่ทันถึงบ้าน ป๊าโทรมาถามว่าถึงไหนแล้ว (ตอนนั้นยังไม่รู้เรื่อง แค่ไลน์ไปบอกว่าจะกลับบ้าน) 

แค่ได้ยินเสียง ป๊าก็ถาม

' เป็นอะไรหนู ไม่สบายเหรอ? เสียงแปลกๆ '

' ป๊าขา เลิกกันแล้ว '

ป๊าเงียบไปแปบนึง ก็เหมือนเคย แล้วพูดกลับมาอีกครั้ง

' วันนี้ไปกินหมูทะกัน เดี๋ยวเจอกันนะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้วลูก '

จบ จบแบบงงๆ

วางสาย ไปกินหมูทะ แบบที่กินไม่ลงแต่ก็โดนป้อนให้กินไปหลายอย่าง

น้องสาวน้องชายโอ๋เอาใจแบบที่ปกติต้องสงสัยว่าอยากได้อะไรรึเปล่านะ

เดาจากอากัปกิริยารู้กันหมดทั้งบ้านแล้วจากผู้ต้องสงสัยเบอร์หนึ่งอย่างป๊าแน่นอน

คืนนั้นม่าม๊าเรียกให้เข้าไปนอนด้วยกันในห้อง ซึ่งมันนานมากแล้วที่ไม่ได้นอนด้วยกัน (ฉันเรียนโรงเรียนประจำ อยู่หอตั้งแต่มอหนึ่งพอเข้ามหาลัยก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านเพราะอยู่คนละจังหวัด)

ม่าม๊าไม่ถามอะไรเลยนะ ได้แต่ให้นอนหนุนตักเหมือนตอนเด็กๆ ลูบหัวชวนดูละคร เหมือนๆ จะรอให้เราเล่าเอง

ก็...เลย เล่าซะหมดเปลือกแถมร้องไห้ไปสามยก

สบายใจ

วันรุ่งขึ้น บอกป๊าว่าอยากไปเที่ยว ป๊าถามว่า อยากไปไหน

' น้องอยากไปทะเลกับเพื่อน '

' ต้องการเท่าไหร่ว่ามา ' 

ว่าแล้วทำท่าป๋าใจกว้างสุดๆ นั่นล่ะ เลยทำให้เผลอหัวเราะออกมาได้

' ยิ้มแล้วก็ดีแล้ว จะร้องไห้ทำไมหนูในโลกนี้ยังจะมีผู้ชายคนไหนรักหนูได้มากกว่าป๊า ถามจริง? '

เอ๋า เพราะประโยคนี้เลยเนี่ย ร้องอีกแล้ว

แต่หลังจากเสาร์อาทิตย์นั้น เหมือนฝันไปเลยนะ นี่เลิกกับแฟนจริงเหรอวะ

กลับมาเรียน ใช้ชีวิตกับเพื่อน แบบสบายใจ ไม่ร้องไห้ ไม่เศร้า

ยังมีบ้างที่คิดถึงเวลาผ่านไปที่ต่างๆ ที่เคยไปด้วยกันแต่ที่บ้านไม่เคยปล่อยให้ว่าง กรุ๊ปไลน์ดังตลอดด

คนที่หยุดน้ำตาเราได้ สุดท้ายก็ป๊าอีกตามเคย

ปล. ชั่งน้ำหนักหลังจากนั้น น้ำหนักลดลงไปสี่กิโลในสามวันโดนรูมเมทเทศนายกใหญ่ให้เพิ่มน้ำหนักเดี๋ยวนี้ เพราะปกติน้ำหนักน้อยอยู่แล้วพอลดแบบนั้น ตัวเองยังตกใจเลย

อะ ตอนอยู่บ้าน ไม่รู้จะเศร้าหรือตลกดี เพราะมีคนขยันเปิดสองเพลงนี้ให้ฟังเหลือเกิน

(ฟังมาตั้งแต่เด็ก พอมีฟังในฟีลลิ่งอารมณ์นี้ ถึงกับลั่นหัวเราะออกมาไม่รู้ตัว โถ่ หมดกัน มู้ดที่คนเค้าสร้างขึ้นมา)

(ไม่รู้ว่าอยากจะปลอบ หรืออยากจะตอกย้ำ = = แต่มันก็เป็นการกวนประสาทที่น่ารักมาก)