เดทแรกของคนอื่นเป็นยังไงไม่รู้ แต่ของเรากับคุณจิรวัฒน์คือขำสุด เริ่มตั้งแต่เราชวนคุณเขาไปเดินเล่นถ่ายรูปตอนบ่าย แดดประเทศไทยอ่ะนะก็คือแผดเผาสุดๆ ไปเลย ตอนนั้นก็คือหน้าเราเยิ้มมากลืมภาพการเจอกันแบบสวยๆไปได้เลย แปลกที่เราคิดว่าเราจะต้องทำตัวไม่ถูกแน่ๆกับการเจอกันครั้งแรก แต่กลายเป็นว่าเราสบายใจสุด ชวนเขามาถ่ายรูปแท้ๆแต่เราไม่มีฟิล์ม เลยกลายเป็นว่าของอย่างแรกที่เราได้จากคุณจิรวัฒน์คือฟิล์มหนัง 1 ม้วน และฟิล์มบูดอีก 1 ม้วน
วันนั้นเราไม่รู้ว่าเราพูดอะไรเยอะแยะ ทั้งๆที่ปกติเราไม่ค่อยชอบการทำความรู้จักกับคนใหม่ๆเลย ทุกอย่างมันเรียบง่ายและธรรมดาไปหมด เราแค่เดินเล่น พูดคุย แวะดื่มน้ำ และนั่งรีวิวชีวิตที่ผ่านมาของแต่ละคนในส่วนที่อีกฝ่ายยังไม่เคยรู้ เป็นความธรรมดาที่แสนพิเศษจริงๆ
เดทแรกที่พากันมานั่งกินข้าวริมถนน ริมถนนจริงๆ นั่งบนขอบรั้วของสวนสาธารณะ สุดจะขำ ตอนแรกก็นั่งกินในพื้นที่รถไฟฟ้าแหละแต่ด้วยช่วงโควิด ทำให้เราไม่สามารถกินข้าวในร้านและพื้นที่แถวนั้นได้ ก็เลยพากันมากินที่นี่ เราก็เกรงใจว่าจะไม่กินแล้วเอากลับบ้าน แต่คุณเขาว่า "เราต้องกินข้าวด้วยกันจนหมดกล่องก่อน" ไม่รู้ทำไมรู้สึกประทับใจกับคำนั้นนะ ก็เลยกลายเป็นนั่งกินข้าวริมถนนไป ขำมาก
ข้าวหมดกล่องต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้าน ความรู้สึกวันนั้นเราสนุกมาก ไม่ได้เบื่ออะไรสักนิดเลย แต่เหนื่อยมากเช่นกัน ก็คิดในใจ คาดหวังว่าเราจะมีโอกาสได้เจอกันอีก...นี่แหละที่เป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกดีๆของเรา
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in